Een nieuw leven

Snakekit's pad vervolgde langzaam. Nadat hij zijn moeder gedag had gezegd, had hij onder een boom met nogal veel wind geslapen en was vervolgens hongerig opgestaan. Hij had zijn best gedaan om een muis van kant te maken, maar dit zonder enig succes. Zijn reukzin was nog niet voldoende ontwikkeld om te herinneren of hij nu al in WindClan was. Hij zag de gevaren totaal niet in. Hij was tenslotte nog maar een kit. Wat kon hij in godsnaam doen? Niks toch? Als er een krijger zou komen, zou hij verslagen zijn. De geur rook hier wel anders. Meer ruimer. Niet zo scherp als SchaduwClan. Snakekit keek voor zich. Hij moest normaal al over de grens zijn. Een korte huivering ging door hem heen. Misschien was hij nog te vroeg. Misschien zouden er nu nog geen patrouilles zijn. Met pijn in het hart dacht de kleine Snakekit terug aan zijn vader, die hem uitgescholden had en vervolgens was weggelopen, aan Sparrowpaw die hem had opgepakt en hoe hij zich had losgewrongen, om afscheid te nemen van zijn moeder. Het leek allemaal zo kortgeleden. Het leek allemaal zo simpel. En nog moest hij sterk blijven. Shadekit en Viperkit zouden het niet begrijpen. Ze zouden niet begrijpen waarom hun kleine broertje was weggelopen en zijn vader zou vast weer irritante, niet echt lijkende dingen vertellen aan ze, net zoals aan Purplestorm, zodat het net leek alsof Snakekit het allemaal zelf schuld was. Alsof zijn vader zoveel van hem hield, dat hij nog nooit teleurstelling had gezien. Snakekit hoopte dat ze hem in WindClan wel zouden accepteren. Hij was nu nog maar twee manen. Of nee... Hij was... Hij wist het zelf niet meer. Snakekit dacht goed na. Hij was niet twee, maar drie manen. Of vier. Nee, vier. Vier manen was hij. En hij liep hier al in zijn eentje. Een kit hoorde een fijne jeugd te hebben. Niet bij een andere Clan te hoeven vergezellen. WindClan rook nu harder en hij zag een soort inham. Daar liep hij door. Rustige ademhalingen en op en neer deinende vachten kwamen hem tegemoet. Hij zag een grote Den, net zoals bij Brokenstar. Hij liep verder naar die Den toe. Hij keek naar binnen en....

Sparrowpelt liep rustig over het kamp, het weer was rustig. Opeens drong een bekende geur haar neus binnen. Snakekit, Sparrowpelt liep op de geur af. En zag de kitten, hij liep net Tallstar hol in. Sparrowpelt ging hem achterna.''Snakekit,'' riep ze. En liep naar de kitten toe, ''Toch gekomen,'' zei ze. ''Je was iets te laat,'' zei ze ook. ''Ik heb een nieuwe naam, Sparrowpelt,'' zei ze. En keek naar de kitten, ''Je weet het zeker?'' vroeg ze. ''Kom dan maar,'' Sparrowpelt liep voor de kitten verder de Den in, '''Tallstar!?'' vroeg\riep ze. Hopelijk was Tallstar er. Sparrowpelt liep verder. ''Tallstar?'' Haar stem schalde door de grot. ''Ik ben hier, met Snakekit.'' riep ze. Zal Tallstar het erg vinden? Als Sparrowpelt een Shadowclan kitten hielp? Maar de kitten wou toch bij de Windclan. ''Snakekit is afkomstig van de Shadowclan. Maar hij wil liever hier bij,'' legde Sparrowpelt uit. Al wist ze niet eens of de Clanleider er was.

Tallstar had zich opgekruld in zijn warme mosnest. Hij was diep in slaap, proberend rust te vinden in de schuilplaats van zijn dromen. Hij bewoog eventjes in zijn nest en krulde zijn staart om zijn hele lichaam heen, proberend het wat warmer te krijgen, want de wind wrong zich door elk kiertje en gaatje van zijn den, proberend de warmte te verdrijven. Nou ja.. Welke warmte? Zo warm was het niet namelijk. Hij werd ruw uit zijn slaap getrokken door een luide stem in zijn den. 'Tallstar!?' Miauwde de stem, 'Tallstar?' Nu schalde de stem door zijn den. Geirriteerd kwam hij overeind, zijn vacht nog altijd in de war van de slaap. Hij kneep zijn ogen half tot spleetjes, 'Wat is er Sparrowpelt?' Miauwde hij geirriteerd, zijn amberkleurige ogen tot spleetjes geknepen. Hij sperde zijn ogen weer open toen hij schaduwclan geur rook, werd het kamp aangevallen? 'Ik ben hier, met Snakekit.' Riep Sparrowpelt, 'Snakekit is afkomstig van de Shadowclan. Maar hij wil liever hier bij,' Vervolgde ze. Langzaam kwam Tallstar zijn nest uit, zijn nekharen overeind, hij voelde woede borrelen van binnen, 'En daarom breng je zomaar een schaduwclan kat naar het hart van ons kamp, zonder dat met mij te overleggen? Is het geen seconde bij je op gekomen dat je misschien schaduwclan regelrecht naar ons kamp hebt geleid Sparrowpelt?' Miauwde hij scherp, windclan stond erom bekend om nogal paranoïde de zijn, maar misschien wat dat ook maar goed ook.

Snakekit hoorde Tallstar's mening als een klap aan. Zijn oortjes gingen plat en hij keek zielig naar Tallstar, terwijl hij binnenstapte. Hij zette zijn staart beschermend voor Sparrowpelt neer, alsof hij wou zeggen daarmee dat Sparrowpelt er niks aan kon doen. Snakekit keek naar Tallstar en begon toen adem te halen om uit te leggen. 'Tallstar, ik weet het, u vindt het niet leuk van Sparrowpelt, maar Sparrowpelt heeft is me tegengekomen toen ik al in uw kamp was,' zei Snakekit, terwijl hij nu helemaal voor Sparrowpelt stond. Hij ging rustig zitten en keek Tallstar toen aan. 'Ik snap dat u boos bent dat ik uw Clan zomaar ben binnengelopen, maar.... ik zweer, ik ben gewoon een kit die zijn thuis zat is. Er staan een plannen open van SchaduwClan of zo. Het is niet wat u denkt,' piepte hij. Hij moest goed op zijn ademhaling letten. Het zou hem zijn leven kosten als hij nu aangevallen werd. 'Ik ben weggelopen uit SchaduwClan omdat mijn vader mij denk ik levend wilt vermoorden als hij me nog is tegenkwam. Ik ben niet goed genoeg voor hem en ik had al eerder het gevoel dat WindClan de Clan van rechtvaardigheid was,' piepte Snakekit zachtjes. Zijn oren gingen zachtjes liggen. 'Ik ben gewoon maar een kitten die liefde nodig heeft en geen haat,' piepte hij toen en hij keek naar de grond. 'Maar ik snap wel als u me weigert.'

- Sorry. Had echt niet door dat ik op Rainflower zat! -

Sparrowpelt schrok van Tallstar reactie, dat had ze niet verwacht. Gelukkig nam Snakekit voor haar op. Sparrowpelt glimlachte even, ''Het klopt,'' zei ze. En keek naar Tallstar. ''Echt. U doet vast en zeker een goede keus. Als je Snakekit in de clan neemt.'' zei ze. En keek schuin naar Snakekit, ''Bedankt,'' zei ze bijna onhoorbaar. En richtte zich toen weer op de leider. ''Ik zal hem beschermen. Ik zal hem opvoeden tot een Windclancat,'' zei ze, en stak haar borst vooruit. ''Als u kunt helpen..'zei ze er nog achterna. Én toen zweeg ze, haar staart ging langzaam heen en weer. Terwijl haar kopje een beetje naar beneden hing. Wat zal Tallstar vinden? Maar voor Snakekit is het nu gevaarlijk, in de Shadowclan. Zijn vader kan hem vermoorden. ""Het is te gevaarlijk voor Snakekit, In de Shadowclan,'' zei ze vlug.

- Sorry. Gelieve dit topic als gesloten af te ronden, want Snakekit blijft bij SchaduwClan. Excuses voor het ongemak -

-wegens Snakekit's besluit zal Tallstar even hard zijn-

Tallstar keek van de een naar de ander, hij dacht erover na, maar hij wist het niet. Plots begon Sparrowpelt te spreken. 'Echt. U doet vast en zeker een goede keus. Als je Snakekit in de clan neemt.' Miauwde ze, 'Ik zal hem beschermen. Ik zal hem opvoeden tot een Windclancat,' Tallstar trok zijn wenkbrauw op, 'En sinds waarneer ben jij een moederkat?' Miauwde hij rustig, 'Het is te gevaarlijk voor Snakekit, In de Shadowclan,' Miauwde Sparrowpelt vervolgens, 'Dat zal heus wel mee vallen, mijn besluit staat vast, Snakekit kan hier niet blijven, wij zijn Windclan, niet Windclan en een klein beetje Shadowclan. Als er later een gevecht is tussen windclan en shadowclan, en Snakekit is een warrior geworden, wat dan? Wie staat mij dan garant dat Snakekit daadwerkelijk voor onze kant kiest? Nee Sparrowpelt, ik ga het risico niet nemen, er is geen plek in de windclan voor loyaliteiten die tussen twee clans hangen.' Miauwde Tallstar, nog altijd kalmte uit stralend. Hij was zeker van zijn besluit, hij kon ook niet anders, zijn taak was zijn clan veilig te houden en dat deed hij op deze manier. 'Als je nu zo vriendelijk zou willen zijn Snakekit terug naar de border te brengen, Sparrowpelt,' Vervolgde hij kort. Hij was niet blij met het besluit van Sparrowpelt om de kit direct naar het kamp te brengen, nu kon shadowclan weten waar het kamp lag.