{ OPEN } Sneaky little kit

Genoeg! Dit kamp verstikte haar gewoon langzaam. Snel kroop Starlingkit uit het mosnest, waar zich vier andere kittens bevonden. Alleen Sassykit had haar vertrouwen verdiend, Gravelkit was maar een aansteller en Rowankit zag ze alleen maar als haar oudere broer. Haar pleegmoeder, dat was gewoon een wildvreemde poes die de plaats had ingenomen van haar 'moeder'. Nee, de kitten weigerde de vorige Clanleader haar bij die naam te noemen. Zachtjes verliet ze de Nursery, zodat niemand wakker kon worden en haar kon tegenhouden. Even liet ze haar blik over het kamp glijden toen ze net uit de Nursery was gekomen. Geen wachtpost, goed, minder kans op ontdekking. Met een snelle en vluchtige pas verliet ze het kamp, de frisse lucht verraste haar. Meteen genoot ze van haar nieuwe vrijheid. Voor de eerste keer keer kon ze de bomen vanaf de grond zien, hun takken spreidden zich tot ver boven haar kop uit. De kitten zette haar eerste paar passen achter de muur, maar een nieuwe geur wist haar te verrassen. Nee hè! Nu al gepakt?

OOC; Het liefst een TC Warrior, Apprentice is ook wel goed c:

(hallo mag spottednose meedoen?)

Spottednose kwam net terug van een slechte jacht, het enige wat ze deze morgen had gevangen waren een paar graatmager muisjes, niet eens genoeg om een hongerige krijger te voeden. Ze was bijna terug bij het kamp toen ze even de muisjes neerlegde om ze beter vast te kunnen houden. Nu haar neus niet meer werd gevoel door de prooigeur, kwam er een nieuwe geur in haar neus. 'Wacht eens even. Dat is toch wel de geur van een van Bluestars kittens?' mompelde de gevlekte poes niet begrijpend. Dat ging ze maar eens gaan uitzoeken. Een eindje verder zag ze de kitten, het was Starlingkit. Ze zakte ineen zodat de kitten haar niet zag, maar zij haar goed in de haten kon houden. 'Waar ging deze kitten toch heen?' Vroeg ze zich fluisterend af. Na een tijdje vond ze wel dat het genoeg was geweest en ze kwam de struiken uit. 'Wat doe jij hier zonder warrior of queen?' Vroeg ze streng. Terwijl de donderclan poes wachtte op antwoord, zette ze zich rustig neer en krulde haar zwarte staart om haar poten. 'Nou, krijg ik nog een antwoord?' Vroeg ze wat minder streng dit keer. Wie kon er nu echt boos en streng zijn op zulke schattige kittens. Desondanks bleef ze de kitten strak aan kijken met haar gele ogen. Dit poesje moest dan ook weten dat ze nu goed in de nesten zat omdat ze zo ver van het kamp liep zonder enige begeleiding.

stuff c:

Het geluid van struiken die opzij werden geduwd door een lichaam verraadde dat er een kat in de buurt was. Maar aangezien Starlingkit nog geen echte zorgen kende, trok ze er zich niets van aan. Wie kom haar nou iets maken hier? 'Wat doe jij hier zonder warrior of queen?' Toch schrok Starlingkit nog wel redelijk op bij het horen van de stem. Met een ruk draaide de grijze kitten zich om en stond oog in oog met een Warrior, die was gaan zitten voor het gemak. Meteen flitste er een uitdagende blik in de ogen van de grijze kitten. Haar kaken hield ze stevig op elkaar. 'Nou, krijg ik nog een antwoord?' Het enige wat Starlingkit kon doen was wat grinniken. Alsof deze Warrior ook maar één poot naar haar uit kon steken. Ze was tenslotte wel dé dochter van de overleden Clanleader. Een kitten die 'veel' verdriet had over haar moeder. Toch besloot Starling wel een antwoord te geven. "Ik heb toch de toestemming om mijn poten wat te strekken, niet? Of mag ik al helemaal niets in deze Clan?" Ze wierp een uitdagende blik naar de zwart witte poes toe en zwiepte haar staart een paar keer heen en weer.

OOC; Of course ;D

'Ik heb toch de toestemming om mijn poten wat te strekken, niet? Of mag ik al helemaal niets in deze clan?' Antwoorde de grijze kitten uitdagend. Haar haren resen overeind door dit respectloos antwoord. 'Niet zo brutaal jij! Het is niet omdat je de dochter van Bluestar bent dat je denkt alles te mogen en te laten wat en wanneer het jou maar uitkomt.' Blies de gevlekte poes. Daarna likte ze haar haren weer plat en ademde ze rustig in en uit voor ze terug begon te spreken. 'Jij mag inderdaad het kamp uit, maar niet zonder een volwassen kat erbij.' De laatste vraag liet ze maar achterwege. 'Maar als jij zo graag buiten het kamp wilt blijven kun je mooi met mij mee zodat ik een oogje op je kan houden. Oja en denk maar niet dat je je straf zult kunnen ontlopen, wanneer we terug gaan naar het kamp ga jij regelrecht naar de elders om hen te verzorgen.' vervolgde ze weer met een strengere toon. Daarna stond ze weer recht en stampte een eindje opzij om de grijze kitten door te laten. Ze zwaaide een beetje gefrustreerd door het nonchalante van deze kitten, heen en weer met haar staart. Haar bedoeling was om deze kitten eerst mee te nemen langs de grens van de Rivierclan en daarna met de schamele prooi die ze had gevangen deze morgen terug te keren naar het kamp. Of ze dit plan zou uitvoeren ging van de kitten af, of ze niet te moe of te koppig was. De zwart witte poes duwde de struiken wat opzij zodat de kitten makkelijker kon passeren. Ze wilde achter het grijze poesje lopen zodat ze het extra goed in de gaten kon houden voor het geval ze weer van plan was om er op haar eentje vandoor te gaan.

stuff c:

Goed. De kitten zag al de tekenen van irritatie in de houding van de Warrior. Haar plannetje werkte, zoals altijd. 'Niet zo brutaal jij! Het is niet omdat je de dochter van Bluestar bent dat je denkt alles te mogen en te laten wat en wanneer het jou maar uitkomt.' Starlingkit antwoordde nog niet, de poes deed een poging haar uiterlijk weer wat te verzachten. 'Jij mag inderdaad het kamp uit, maar niet zonder een volwassen kat erbij.' Een wat verbaasde blik speelde in haar ogen. Dus het was haar wel deels gelukt om haar gevoelens onder controle te houden. 'Maar als jij zo graag buiten het kamp wilt blijven kun je mooi met mij mee zodat ik een oogje op je kan houden. Oja en denk maar niet dat je je straf zult kunnen ontlopen, wanneer we terug gaan naar het kamp ga jij regelrecht naar de elders om hen te verzorgen.' De Warrior maakte een soort ingang voor haar en wat uitdagend keek ze de Warrior aan. Waarom opeens zo behulpzaam? Was het dan toch echt die vreselijke schaduw van haar moeder die dit veroorzaakte? Ze wilde chaos scheppen, geen goedaardigheid. Misschien zou ze later nooit vrienden krijgen die echt om háár geven. Nee. Het zouden vast van die meelopers zijn die alleen maar knikten op haar vragen. "De Elders?" De kitten hief haar kopje trots op en kneep haar oogjes toe nadat ze voor de zwart witte poes uit was gelopen. "Alsof die mijn hulp zouden waarderen." Ze keek even achterom, om te zien waar ze heen zouden of moeten gaan. Misschien was het haar wel gelukt om haar zin voor één keer te krijgen.

'De elders? Alsof die mijn hulp zouden waarderen.' Zei de kitten terwijl ze trots voorbij paradeerde. 'De elders verdienen respect na vele manen loyaal voor hun clan te hebben gewerkt.' Viel Spottednose haar in de rede. Toen de grijze kitten even achter haar keek met ogen die vroegen waar ze heen gingen zwiepte de krijgspoes met haar staart richting rivierclan grens. 'Heb je de fut om mee de rivierclangrens te controleren?' Vroeg ze. Daarna vervolgde ze haar preek, die waarschijnlijk als puur gezaag zal klinken in de oren van deze eigenwijze kitten. 'De elders hoeven het niet te waarderen wat je doet, het is nu eenmaal een straf.' Daarna vervolgde ze iets meelevender: 'Al heb je volkomen gelijk dat sommige katten wel eens kortaf en chagrijnig kunnen zijn.' Ze snorde even bij een herinnering die bij haar opkwam van toen ze nog een leerling was. Ja, zij had ook al veel "geleden" onder de scherpe tong van sommige elders. 'Ach, je kunt het ook zien als een kans op een spannend verhaal in plaats van een straf.' Zei ze met een knipoog naar de kitten. Ze moest toegeven dat deze kitten geen enkele karaktertrek had van haar nobele moeder bluestar, maar deze kitten had wel iets anders. De gevlekte poes kon het niet meteen benoemen, maar het grijze poesje begon haar respect te winnen en dit keer niet omdat ze de dochter van haar overleden leider was. Dit keer was het de kitten zelf die ervoor zorgde en niet haar afkomst. Spottednose ging de kitten even voor om haar de weg naar de rivierclan te leiden. Daarna wachtte ze weer even om terug achter de kitten te lopen.

stuff c:

'De elders verdienen respect na vele manen loyaal voor hun clan te hebben gewerkt.' Starlingkit negeerde de uitspraak en begon de grond even met haar poten te kneden. Dus als straf moest ze die vlooienbalen gaan behandelen? Alsof ze zouden merken dat zij er zou zijn, ze kon het gewoon heel traag gaan doen, de oudjes zouden niets merken aangezien ze zelf zo traag waren. 'Heb je de fut om mee de rivierclangrens te controleren?' Met grote ogen keek ze even naar de Warrior, maar haalde die blik snel weg. Nee, haar houding kon nu niet veranderd worden. Ze knikte zonder iets te zeggen op de vraag. 'De elders hoeven het niet te waarderen wat je doet, het is nu eenmaal een straf.' Een licht grommend geluid weerklonk uit haar keel bij de herinnering aan haar straf. 'Al heb je volkomen gelijk dat sommige katten wel eens kortaf en chagrijnig kunnen zijn.' Beter. Starlingkit rechtte haar oren weer en deed een paar passen vooruit, maar bleef toen twijfelend staan. En nu? 'Ach, je kunt het ook zien als een kans op een spannend verhaal in plaats van een straf.' Ze keek weer achterom en zag hoe de Warrior de leiding nam. Wat langzaam volgde de kitten de Warrior, wiens naam haar nog steeds niet bekend was eigenlijk. "Goed, ik ga wel mee. Op één voorwaarde." Zei ze vervolgens en wierp weer een van haar scherpe blikken op de poes. "Als je me je naam vertelt," Halverwege de zin kreeg ze plots een idee. Alleen was het nog geen tijd om dit in de werkelijkheid te brengen, eerst moest ze weten waar ze precies moest zijn. "Maar is het nog ver?"

'Goed, ik ga wel mee. Op één voorwaarde.' Oh nee, dacht Spottednose, wat nu weer? 'Al je me je naam vertelt.' Oef, dat was niet zo erg. Eigenlijk had ze verwacht dat het grijze poesje haar naam al kende, maar ach. 'Mijn naam is Spottednose.' Antwoorde ze terwijl ze rustig verder liepen. 'Maar is het nog ver?' Vroeg de kitten daarna. Waarom had ze toch het gevoel dat deze kitten weer iets van plan was. Ze schudde de gedachte snel van zich af, deze kitten begon vast al moe te worden. 'Nee, Hier links en vanaf je de rivier kunt zien zijn we er.' Antwoorde ze koeltjes. Ze sloegen links af en zagen al snel de rivier, hij was gestegen, maar gelukkig niet zoveel als wanneer het ijs na leaf-bear smelt. 'Zo dit is het. Heb je nog genoeg krachten om de hele grens te volgen of zullen we terug keren?' Vroeg ze twijfelend, ze wilde namelijk niet dat de pleegmoeder van Starlingkit en de medicine cat boos zouden zijn op haar omdat ze een oververmoeid kleintje terug brachten. 'Weet je wat we zullen nu eerst wat rusten, dan zal ik je eens tonen hoe je een waterrat besluipt en wie weet, kun je het zelf ook eens proberen.' Stelde ze voor. Zo nu kon de kitten rusten en had ze het gevoel dat ze vrij was. De gevlekte poes stak haar neus in de lucht, al snel rook ze een waterrat in de buurt en zag ze het prutsen met een zaadje. 'Kijk en leer, want dit zie je niet nog eens tijdens je kittenleven.' Grapte ze wat. Ze zakte ineen en sloop poot voor poot dichterbij. Toen ze er niet meer dan een staartlengte vanaf was, spande ze haar spieren en sprong op haar prooi. Ze schepte het beestje in de lucht met haar poot en sprong eropaf nog voor hij op de grond smakte. Ze gaf hem snel de genade beet en kwam ermee terug naar Starlingkit.

stuff c:

'Mijn naam is Spottednose.' Was het antwoord terwijl de twee door het ThunderClan territorium liepen. 'Nee, Hier links en vanaf je de rivier kunt zien zijn we er.' Al snel namen ze de afslag en voor de eerste keer zag Starlingkit het water, oftewel een rivier. 'Zo dit is het. Heb je nog genoeg krachten om de hele grens te volgen of zullen we terug keren?' Energiek keek de kitten op vanaf de plek die ze nog niet verlaten had. Op zich had ze nog we energie over, maar dit was ook de kortste afstand van het kamp tot een grens. 'Weet je wat we zullen nu eerst wat rusten, dan zal ik je eens tonen hoe je een waterrat besluipt en wie weet, kun je het zelf ook eens proberen.' Spottednose testte de lucht en blijkbaar had ze al snel iets gevonden qua prooi. 'Kijk en leer, want dit zie je niet nog eens tijdens je kittenleven.' De stem leek ver weg, want Starlingkit had een zilveren glinstering in het water. Was dat nou daadwerkelijk een vis? Opgewonden zette ze een sprint in naar d oever en wist nog net op tijd te stoppen voordat ze erin tuimelde. Een kleine vis zat vast in het ondiepe water, maar zelfs Starlingkit zou daar nog in kunnen verdrinken. Gelukkig bevond zich een platte steen net ver van de oever. De kitten maakte een aanloop en sprong op de steen, die aardig warm was geworden door de zon. Grauwend haalde ze haar witte voorpoot door het water en voelde de koude schokken door haar lichaam gaan. Trillend kwam ze weer tot stilstand, de vis zat nog steeds vast, dit keer kon ze zien dat het vast zat in een vreemd wit iets, waar nog meer gaten in zaten dan alleen degene waar de vis in vast zat. Makkelijke prooi is ook een prooi, toch? Starlingkit boog voorover en haalde haar voorpoot weer door het water en wist de vis aan haar klauwen te spiesen. Maar toen ze de prooi om hoog wilde halen, werd ze verrast door het gewicht en viel ze voorover in het water. Een luid gepiep verliet haar bek toen het koude water haar naar beneden trok. "SPOTTEDN-" Een golf van water vloeide in haar bek en de vis, die nog steeds aan haar poot zat trok haar steeds dieper naar beneden. Toch kon een volwassen Warrior hier nog in staan, zonder dat zijn of haar kop ondergedompeld werd. Alleen, tja, Starlingkit was maar een kitten.

Spottednose kwam met de waterrat tussen haar kaken op de plek waar ze Starlingkit had achtergelaten, maar die er nu blijkbaar niet meer zit. Die is er vast weer in haar eentje van door, dacht de gevlekte poes bitter. Ze legde de waterrat neer om te ruiken waar de kitten heen was gegaan, toen een luide piep dat iets weg had van haar naam hoorde met de daarop volgende plons. Ze draaide zich met een ruk om naar de rivier en zag nog net het kleine grijze kopje onder gaan. De geschrokken poes spurtte richting de oever de rivier in, zij kon hier nog met gemak staan. Ze nam een hele hap lucht en door toen onder met haar gevlekte kop. Al snel zag ze de kitten in het water. Ze nam het kleintje bij de nek en wou het naar boven trekken, maar zat vast. Toen ze wat beter keek zag ze dat de poot van de kleine kitten vast zat aan een vis die dan weer vast zat in twolegafval dat vast is te komen zitten tussen enkele rotsen. Ze konden het me niet makkelijker maken, dacht Spottednose geïrriteerd. Waarom moest ook altijd alles misgaan. Ze dook snel helemaal onder en probeerde de vis van Starlingkits nageltjes te trekken. Het begon langzaam aan zwart voor de ogen van de krijger te worden en ze wist dat ze de kitten los moest laten om zichzelf te redden en adem te halen, maar ze wist ook dat als ze dat deed de kitten het nooit zou halen, dus ze beet door en kreeg de vis van de nagels. Ze trok Starlingkit snel naar boven en legde ze op de oever. Ze begon het kleintje heftig te likken zodat het wat water uitspuugde. 'Kom op, Kom op! Zeg dan toch iets, iets brutaals en respectloos, als het maar iets is!' Riep ze wanhopig. Ze was zo in paniek dat ze niet eens lette of de kitten wel bewusteloos was. Dus ze liet het natte bundeltje even met rust en keek er onderzoekend naar.

stuff c:

Nog net voelde ze het trekkende gevoel van kaken die zich bevestigd hadden in har nekvel. Maar het wilde niet lukken. De luchtbel die ze in haar longen hield begon langzaamaan uit haar bek te ontsnappen in de vorm van kleine belletjes. Met elke seconde die voorbij ging verloor ze wat kracht en werd haar zichtveld steeds donkerder. De vis spartelde ook nog steeds tegen, maar plots was het gewicht weg. Met een sterke haal werd ze naar boven gehaald, maar de kitten voelde even niets meer. Als een levenloos pluizenballetje lag ze op de oever, terwijl een warme toen over haar vachtje raspte. Het leek niets te helpen. De kou sloot zijn koude klauwen om haar lichaam, om het haar onmogelijk te maken ook maar te bewegen. Maar plots werden de klauwen weggejaagd. 'Kom op, Kom op! Zeg dan toch iets, iets brutaals en respectloos, als het maar iets is!' Meteen rolde ze op haar buik en spuugde een bek vol water en wat kots uit, hoestend bleef ze op het natte gras liggen. Zonder het te weten rilde ze weer, maar haar ogen konden weer geopend worden. Doodop legde ze haar kop weer neer op de grond, haar spieren deden overal zeer. Pijngolven gingen door haar lichaam heen. "Ugh.." Wist ze alleen maar uit te brengen.

Tot haar grote opluchting trok het lichaam van de kitten samen en spuugde al het water uit. ‘Ugh...’ stootte ze uit. Spottednose haar moederinstinct nam de overhand en ze krulde zich om het kletsnatte bundeltje heen en begon het weet te likken om het wat op te warmen en te drogen. Na een tijdje likken stond ze op en drong de kitten aan om wat van de waterrat te eten zodat het weer wat op krachten kwam. ‘Laten we terug keren naar het kamp, er is hier veel te veel wind, straks vat je nog kou.' Waarschuwde ze de kitten daarna nam ze het op zonder op antwoord te wachten en liep richting het kamp. Toen ze op de plek kwamen waar ze eerder deze morgen haar muisjes had begraven liet zette ze de kitten op de grond. Ze groef de muisjes uit en legde ze naast zich terug op de grond. ‘Zou je dit laatste eindje zelf kunnen lopen? Ik kan onmogelijk jou en het prooi dragen.’ Vroeg ze twijfelend. Ze wist helemaal niet zeker of deze kitten wel genoeg fut zou hebben. ‘Anders kun jij nog de muisjes dragen en zal ik jou dragen.’ Stelde ze voor. Ze keek de kitten met liefdevolle gele ogen aan. Deze kon toch onmogelijk dezelfde zijn als eerder deze dag? Ze vond het behoorlijk grappig dat de kitten in nog geen één dag haar vertrouwen en respect had gewonnen, terwijl ze vanmorgen wel de vacht van haar huid kon klauwen van frustratie. Ze besefte dat deze kitten enorm in de nesten zou zitten wanneer ze terug het kamp in kwam. ‘Als je pleegmoeder erg boos op je word zeg je maar dat het mijn schuld is en die straf laten we wel achterwege.’ Knipoogde ze naar het grijze poesje.

stuff c:

Een warm lijf krulde zich rond haar natte lichaam. Als een nog jonge kitten rolde Starlingkit op, vergetende dat ze hier eigenlijk al te oud voor was. Maar het enige wat ze nu wilde was warmte. Maar toen verdween het plots weer en keek de kitten wat hulpeloos op. Een waterrat werd haar kant op geschoven. Starlingkit nam aarzelend een hapje van de prooi. ‘Laten we terug keren naar het kamp, er is hier veel te veel wind, straks vat je nog kou.' Snel nam Starlingkit nog wat happen van de prooi die voor haar poten lag en werd plots opgetild. Geen tegenstribbelingen kwamen van haar kant, ze was daar veels te moe voor. Sneller dan ze had gedacht kwamen ze alweer aan bij het beginpunt en werd ze op de grond gezet. Haar poten trilden nog even door de plotselinge actie. ‘Zou je dit laatste eindje zelf kunnen lopen? Ik kan onmogelijk jou en het prooi dragen.’ De kitten schudde haar kop. Ze was nog net zelfstandig genoeg om dit kleine eind te lopen. ‘Als je pleegmoeder erg boos op je word zeg je maar dat het mijn schuld is en die straf laten we wel achterwege.’ Bezorgd keek Starlingkit op. Ze zou dat echt doen. nogmaals schudde ze haar kopje. "Nee dat hoeft niet, ze bekommert zich niet echt om ons, dus maak je maar geen zorgen."

De grijze kitten schudde haar kop, dat ze dat eind nog niet zelf kon lopen. Spottednose zuchtte vermoeid. Hoe moest ze het dan doen? ‘Nee, dat hoeft niet ze bekommert zich niet echt om ons, dus maak je maar geen zorgen.’ Antwoorde de kitten op haar laatste voorstel. ‘Nou dat is niet eerlijk. Je ben een geweldige kitten, je verdient beter.’ Dat was waar, bedacht de gevlekte poes zich, als zij zelf de pleegmoeder van deze kitten zou zijn zou ze zoveel om haar geven en zich zorgen maken dat haar haar ervan zou uitvallen alsof het haar eigen kit zou zijn. Ze liep naar haar prooi en nam ze in haar mond. Daarna ging ze voor Starlingkit liggen. ‘Kom op mijn rug liggen dan draag ik je wel naar huis.’ Murmelde ze rond haar prooi. Toen ze de doorntunnel in kwamen, bukte ze zich een beetje zodat de doorns Starlingkit niet zouden schrammen. Eenmaal op de openplek zette ze het grijze poesje neer. ‘Zo we zijn er weer. Ga jij nu maar snel naar je pleegmoeder om op te warmen.’ Zei ze snel toen ze de muisjes op de hoop verse prooi legde. ‘Want anders vat je nog kou, zoals ik al eerder had gezegd.’ Vervolgde ze wat bezorgd toen ze zag hoe nat het kleintje nog was. Ze gaf de kitten een snelle lik over haar oor en duwde ze dan vriendelijk met haar poot richting de nursery. 'Ben je niet te misselijk ofzo? Anders ga ik wel kijken of de medicine cat iets voor je heeft.' Vroeg ze terwijl ze de kitten onderzoekend aankeek.

stuff c:

‘Nou dat is niet eerlijk. Je ben een geweldige kitten, je verdient beter.’ Ongeloofwaardig keek de kitten naar Spottednose. Een leugen of gewoon de echte waarheid? ‘Kom op mijn rug liggen dan draag ik je wel naar huis.’ Vermoeid door de plotselinge bewegingen besloot ze dat het wel beter zou zijn en met een paar kleine hupjes lag de kitten op de rug van de Warrior. De warme geur maakte haar wat slaperig, maar Starlingkit wist wakker te blijven. ‘Zo we zijn er weer. Ga jij nu maar snel naar je pleegmoeder om op te warmen.’ Ze waren er sneller dan ze had verwacht, maar de afstand was ook niet zo verschrikkelijk groot. De kitten gleed van de rug af en stond al snel op haar vier pootjes. ‘Want anders vat je nog kou, zoals ik al eerder had gezegd.’ Een lik gleed over haar kop en ze werd in de richting van de Nursery gepord. 'Ben je niet te misselijk ofzo? Anders ga ik wel kijken of de medicine cat iets voor je heeft.' Starlingkit schudde haar kopje. "Nee, ik hoef voorlopig even niets meer." Ze deed een paar passen in de richting van de Nursery en keek toen nog even achterom. "Maar erm, Spottednose," Zei ze wat twijfelend, door vermoeidheid waren haar gedachten niet echt helder meer. "Wel bedankt voor deze dag.." Mompelde ze zachjtes en trippelde de Nursery toen binnen en ging in haar mosnest liggen. Voor een enkele keer was ze dankbaar voor de warmte die haar pleegmoeder en siblings gaven. Meteen viel de kitten in slaap.

OOC; Starling is het topic uit c:

'Nee, ik hoef voorlopig even niets meer.' Antwoordde kitten zeker. Spottednose knikte dat ze het begreep en bleef zitten waar ze zat. Daarna zag ze het kleintje een paar stapjes richting de nursery zetten, maar draaide dan haar hoofdje naar achter. 'Maar erm, Spottednose, wel bedankt voor deze dag..' Zei de kitten nog zachtjes. 'Dat is geen probleem hoor.' Antwoorde de krijgspoes koeltjes. 'Al was het vast leuker geweest moest je niet in het water zijn gevallen.' Voegde ze er met een knipoog aan toe. Ze zag Starlingkit in de nursery verdwijnen. Ze stelde zich voor hoe ze zich opkrulde in de warmte haar pleegmoeder. Vermoeid stelde Spottednose zich recht. Ze liep terug naar de prooistapel om er een ekster uit te halen en schrokte hem naar binnen, alsof ze nu pas beseft wat een honger ze had. Daarna legde ze haar verfomfaaide haren terug in de plooi en ging het krijgershol binnen. Voor ze zich oprolde in haar heerlijke nestje bedacht ze dat dit wel een van de gekste dagen in haar kattenleventje was. Ze draaide een paar toertjes om haar mosnest goed te leggen en zakte dan ineen. Ze deed haar ogen dicht en viel al snel in slaap. In haar dromen herbeleefde ze deze dag, maar dan een mooiere versie besefte ze, want het was een veel mooiere en warmere dag dan dat het vandaag was. Er vlogen vele vlinders en ze kon overal prooi horen, maar ze had vooral oog op de grijze kitten die rond dartelde. Spottednose lag met een glimlach om haar mond verder te dromen in de warrior den.

stuff c: