{OPEN} Dreaming of the past

Ook StarClan katten hebben rust en slaap nodig, tenminste, volgens Whispersong wel. Ze lag aan de rand van een meertje opgekruld met haar staartpunt tegen haar neus.
Een donkere grot met een grote opening die leidde naar een smal pad langs een afgrond, dat was waar ze zich bevond. Ze herkende de plek, maar het duurde even voordat ze doorhad waar ze eigenlijk was: LightClan! Ze keek rond en zag katten verdwijnen en verschijnen als geesten, ook zag ze zichzelf vaker voorbijkomen tussen deze "geestkatten". Als het mogelijk was geweest was ze in huilen uitgebarsten van alle herinneringen aan haar jeugd en de jaren die ze in ThunderClan had doorgebracht. Het was lang geleden dat ze hier was geweest, te lang... Het LightClankamp lag er nu verlaten bij en er was niemand. Niemand, op zijzelf en de schim van een andere een kat na. Whisperstar liep naar de schim toe, ze hoopte dat die haar meer kon vertellen over wat er gebeurt was met de LightClan. "Whisperstar?" De stem van de kat klonk ongelovig toen hij de blauwgrijze poes in de gaten had gekregen met zijn groene ogen. Toen Whisperstar de stem van de kater had gehoord, veranderde hij van een schim naar een echte kat. "Earthwalker?" Haar eigen stem klonk vreemd in haar oren, ouder dan dat ze verwacht had. De kater was haar beste vriend geweest in de ThunderClan en de commandant van de LightClan. "Wat is er gebeurd met de LightClan?" vroeg de LightClan leader aan haar deputy. "LightClan bestaat niet meer," miauwde hij alsof het de normaalste zaak van de wereld was. "Na uw dood waren de katten erg van streek, ze wisten niet wat ze zonder u moesten. Vele hebben de Clan verlaten, andere hebben geprobeerd uw leiderschap over te nemen, maar dat is niet gelukt. Ik ben de enige kat die hier is gebleven en nog leeft..." Whisper voelde zich alsof ze iets verschrikkelijks gedaan had... Ze had niet mogen sterven, niet mogen verdrinken in het ijskoude water van Fishing Lake. "Het spijt me, Earthwalker... Ik had niet mogen gaan..." Ze wilde nog meer zeggen, maar het beeld van de voormalige LightClan en Earthwalker vervaagde en verdween
"Nee... Kom terug... Earthwalker!" De eerste twee dingen mompelde ze in haar slaap, maar de naam van haar voormalige deputy en crush schreeuwde ze uit. Ze kwam met een schok overeind, waarom was de eerste droom sinds tijden zo... gemeen?

<3:

De poes opende haar ogen en stond wankel op, waar was ze? Verward schudde ze met haar kopje en keek rond, dit was niet de nursery. "Arcanekit? Snowkit? Gloriouskit? Eaglekit? Lastkit? Oakki.." Ze realiseerde ze dat ze niet meer in ShadowClan was. Ze was niet meer in het woud. Haar oortjes zakten naar achteren en ze liet haar kop tussen haar schouders hangen. Waarom moest ze net vandaag een wandeling maken door het woud? Waarom.. Nu zou ze haar kittens nooit meer op zien groeien, haar liefde voor Oakburst zou nu nooit uitkomen.. Ze had nooit kunnen genieten van het feit dat Frostlake haar broer was. Ze snifte een keer en veegde de tranen weg aan haar vacht. Nu pas merkte ze dat deze vol zat met kleine sterrertjes, ja, ze was echt in StarClan. De jonge Queen stond op en keek rond in het enorme, prachtige woud. Overal schitterden sterren, wat haar ergens wel op haar gemak stelde.