This is cool! (Ganzenopdracht

Vandaag was het voor Aurora tijd om dingen hoger op te zoeken, letterlijk, hoger. Ze struinde door het kamp, opzoek naar een goed klimrek. Het nadeel was alleen, dat er geen hoge bomen waren in haar kamp. Maar deze kitten zou er niet bij de pakken neer gaan zitten! Ze ging opzoek naar een grote kei, en stuitte zo al snel op een hoge, grijze steen. Het poesje haakte haar nagels in het harde spul, wat niet al te makkelijk ging. Na veel zwoegen en zweten slaagde ze er in om de steen te overmeesteren. Victory! Trots keek Aurora het hele kamp rond, en toen naar beneden. Dat had ze niet moten doen. Aurorakit zag de duizelende hoogte, en de katten onder haar leken wel heel klein. Na een tijdje was ze doodsbenauwd. "Mama!" Klaagde ze. "Papa!" Ze keek koortsachtig rond, en het stenen oppervlak waar ze op stond leek steeds kleiner te worden. "Help!"

Ganzenopdracht; Laat Aurorakit ergens inklimmen (De struiken, een hoge steen) en er niet meer af durven. C:

Open voor alles en iedereen X3

Yu - Foxfire

::

Snakefang trippelde naar de prooistapel, hij had erge honger dus zocht hij een groot dier voor zichzelf uit. Dat had hij wel verdiend, vond hij. Opeens hoorde hij hard gepiep, en zag hij het beestje dat op een hoge steen zat. Hij liep er zuchtend naartoe. Waarom brachten kittens zichzelf altijd in de problemen? "Wat is er aan de hand?" Gromde hij, hij wilde zo snel mogelijk gaan eten.

Stuff:

"Wat is er aan de hand?" Aurorakit's felle ogen gleden naar beneden, en hielden halt op een grote kater. Ze keek schichtig heen en weer, maar daarna richtte het poesje zich weer naar de warrior. "Deze steen is heel hoog..." Mompelde ze, en boog zich nog wat naar voren, zodat de kater haar goed kon verstaan. "Ik zit een beetje vast.." De kitten zei het zacht, niet iedereen in het kamp hoefde te weten dat ze niet van de rots af durfde. "Help even?" Wie goed luisterde hoorde een lichte toon van wanhoop, die ze probeerde te verbergen.

Yu - Foxfire

::

"Deze steen is heel hoog..." Mompelde de kleine kitten en Snakefang zuchtte. Daar had je het al. De zwart-witte poes boog over hem heen, en zei toen zachtjes: "Ik zit een beetje vast.. Help even?" De grote tabby knikte. Tuurlijk, een kitten in nood moet je altijd helpen, de warrior code. Hij liep wat dichter naar de steen toe. "Spring maar op mijn rug." Zei hij, met een ondertoon die hij zelf niet eens kon plaatsen.

Stuff: