So you're in charge now?

Onderwerp: So you're in charge now? ma 4 aug 2014 - 21:11

Bekende geuren, bekende kleuren, bekende gevoelens. Het voelde goed om weer terug te zijn. Of nou ja, terug. Ze was de grens over gestoken en had het zichzelf makkelijk gemaakt in Riverclan gebied. Ze had het zelfs voor elkaar gekregen om zonder angst bij de rivier te zijn. Bloodclan had haar in ieder geval van haar oude angsten af weten te krijgen. Of ze was gewoon zo verdoofd dat het niets meer uitmaakte. Ze wist het niet, maar het deerde haar ook niet zo veel.
Haar blauwe ogen waren gesloten, terwijl ze de bekende geur van Riverclan opsnoof en een zacht gespin liet horen. Riverclan zou altijd haar thuis blijven, zelfs nu ze al een aantal maanden in het mensen gebied leefde. Voor het gemak had ze ook nog een waterfowl te pakken gekregen en opgegeten, toen ze opeens een sterke Riverclan geur rook. Lostvoice snoof en draaide zich om. "Kan je later terug komen, ik ben aan het eten," deelde ze sarcastisch mee, terwijl haar blauwe ogen gericht waren op de kattin die ze in beeld had gekregen.

[+Dawnstar]

» The White Cat without a Voice «

[:

Dawnstar

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

De rossige poes liep aan de randen van het territorium. Sinds de dood van Lionclaw veroorzaakt was door een hond, moest ze in de gaten houden of er ergens in de buurt een groep leefde, of dat deze alleen was geweest. Ze liep rustig, maar was constant op haar hoede. Ze had lucht gekregen van spanningen tussen andere clans, dus er kon van elke kant een aanval komen. Ja, ze moest het er echt met Wolfgaze over hebben voor extra patrouilles. De wind waaide door haar vacht en ze keek even omhoog, naar de lucht. Maar dat komt later wel, dacht ze er nog achteraan.

Naarmate de tijd verstreek en de poes meer meters maakte, kwam er ineens een aparte geur vij haar binnen, een geur die ze niet veel rook hier, Bloodclan. Ze zag de witte poes al van een afstand, samen met de Waterfowl die voor haar neer lag, open en wel. Zonder te aarzelen liep Dawn richting de poes, met een brandend gevoel dat ze haar ergens van kende, alhoewel ze nog nooit echt met een Bloodclanner had gesproken. "Kan je later terug komen, ik ben aan het eten," Haar stem klonk sarcastisch en haar blauwe ogen waren op Dawnstar gericht. ”Sorry dat ik je stoor tijdens je maaltijd, maar wij waarderen het niet echt als iemand anders iets pakt wat van ons is.” Haar stem klonk lief, maar haar snuit stond op onweer. Deze prooi had ook op hun prooistapel kunnen liggen op dit moment, zodat hij kon worden opgegeten door katten die het wel nodig hadden. ”Dus als je zo snel mogelijk van het Riverclan territorium wilt gaan, dan kunnen we dit best wel allebei zien als een misverstand, vind je ook niet?” Ze legde de nadruk op misverstand en liet een zacht waarschuwgesis horen bij de laatste paar woorden die ze zei. Of ze deze poes nou kende of niet, ze had het recht niet om hier te zijn.

326 words | Lostvoice| ~| ( © hunter. )

~x~:

De rossige kattin beschuldigde haar van het stelen van de prooi en ze keek eventjes naar de half opgegeten waterfowl die voor haar poten lag. Daarna richtte ze haar aandacht weer op de kattin en snoof lachend. "Wat nou als ik je zeg dat deze prooi niet van jullie gebied komt? Riverclan is niet de enige clan met water en de rivier is niet alleen jullie gebied," kaatste ze de bal gemakkelijk terug.
Ze deed niets meer dan zachtjes gniffelen toen ze kattin tegen haar siste en d'r een waarschuwing gaf. "And who put you in charge, red fluffyball," miauwde ze sarcastisch naar de kattin. "Zijn er daadwerkelijk nog Riverclanners die me niet herkennen, of ben ik al weer te lang weg geweest?" sprak ze langzaam, meer tegen zichzelf dan tegen de rossige kattin. "Vertel eerst je naam maar es, roodje," miauwde ze, terwijl ze op stond en rond de kattin draaide. Ze wilde wel eens weten wie deze kattin was en waarom ze dacht tegen een Bloodclan kat op te kunnen.

» The White Cat without a Voice «

[:

Dawnstar

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

Een gniffel was het eerste antwoord dat ze kreeg op haar waarschuwing. Fijn, natuurlijk hebben we weer zo’n kat hier, ging er rond in haar kop. "And who put you in charge, red fluffyball," Klonk het sarcastisch. Dawn snoof een keer geïrriteerd, maar voordat ze kon antwoorden mompelde de poes voor haar nog iets, Dawn kon het niet helemaal verstaan, maar het was iets met herkennen. Moest ze de kat dan toch nog ergens van kennen? Ze ging haar gedachten rond, maar kon zo snel echt niet op iets komen. Misschien zou de naam een bel laten rinkelen, maar dan moest ze die wel eerst weten. "Vertel eerst je naam maar es, roodje," De witte poes was opgestaan en rond haar aan het lopen, duidelijk een vorm van ‘ik-ben-beter-dan-jou’, pff. ”Fijn dat je het eindelijk vraagt.” Zei ze met een sarcastische glimlach. ”Ik ben Dawnstar, de opvolger van Stormstar.” Haar stem klonk niet heel hard, maar scherp. Haar groene ogen volgde de witte vacht die voor haar heen en weer liep. ”En welke poes vindt ons territorium zo gezellig dat ze denkt dat ze hier wel even haar maaltijd op kan eten?” Kaatste ze de vraag terug. Ze was niet gaan zitten, maar stond nog redelijk kalm op vier poten. De kattin voor haar leek iemand die anderen eerst pestte, uitdaagde, voordat ze hen aan ging vallen.

~x~:

De sarcastische ton in haar stem deed haar eventjes opkijken en een glimlach vormde zich op haar gezicht. De kattin durfde tegen te spreken, hoe geweldig. Toch viel haar masker toen de kattin haar voorstelde. Haar ogen werden groot en d'r oren zakte in d'r nek. Als dít de opvolger was van Stormstar, wat was er dan met haar vriend en leader gebeurd? "Wat is er met Stormstar gebeurd?" kreeg ze er moeizaam uit. Ze keek de kattin aan alsof ze haar in een flits kon verscheuren als ze niet direct antwoord kreeg. "Wat is er met m'n vriend gebeurd!" gromde ze daarna, terwijl ze naar nagels uitsloeg en haar half lange witte vacht overeind kwam te staan.
Ze haalde diep adem en wist zichzelf weer een beetje te beheersen toen ze de vraag kreeg wie ze was. "Lostvoice, oud Riverclanner. Misschien onder jullie beter bekend als de moordenaar van Greypaw en Cinderfall," spuugde ze de zogenaamde Clanleader in d'r gezicht. Het kon niet, ze kon het maar slecht verwerken, haar vriend en clanleader. Wat er was er met hem gebeurd? Waarom had ze niets mee gekregen. Zo vaak had ze aan de grens gezeten, maar nooit had ze iets op gevangen van een rangenwisseling.

» The White Cat without a Voice «

[: