Enjoying the after-Gathering {+Dice}

Met een kleine schok ontwaakte zij. Ze slaakte een diepe zucht van vermoeidheid en ging rechtop zitten. Het was nog vrij vroeg in de ochtend, maar ze kon maar niet terug in slaap komen of ze werd weer wakker gemaakt door haar vreemde nachtmerrie. Tijdens het wassen van haar vacht zette ze alles op een rijtje, ze werd gevolgd door een kat in de schemering en wanneer hij dichtbij kwam liet hij haar schrikken en werd ze wakker? Het was heel vreemd dat ze daarvan schrok, maar telkens kon ze zijn gezicht niet zien, tenminste, weinig. Hij had gaten als ogen en bloed droop over heel zijn gezicht. Het was gewoon griezelig.

Haar pootjes hadden haar uit het kamp geleid, voor een korte wandeling. Ze had besloten om naar Fourtrees te gaan, om even tot rust te komen. Ze had zich net gerealiseerd dat een aantal dagen geleden hier de 'Gathering' was gehouden, waar zij helaas niet bij was geweest. Ze wist wel ongeveer hoe het ging, maar niet helemaal precies. Het leek haar ook maar een saaie bedoeling, maar dat was haar mening. Tussen het denken door, had ze Fourtrees bereikt en keek ze rustig rond of ze wel echt alleen was. Daarna ging ze zitten en sloot ze haar ogen om die Gathering in te kunnen beelden.

& Dice

Ze had haar ogen gesloten en genoot van de brandende zon op haar vacht. De zonnestralen voelde warmer op haar vacht, omdat hij deels zwart was. In Green-Leaf was dit som wel een probleempje, maar ze was er aan gewend geraakt. Net toen Descentpaw een beetje aan het inkakken was, hoorde ze een stem achter haar. 'Wel wel,' ze meende de stem te herkennen, maar ze schrok op. 'Jezu-' ze hield abrupt op bij het zien van de vreemde kater. Onbekend. [i]'wat hebben we hier? Ben je soms verdwaald, schat?'[/b] zei de kater. Descentpaw keek hem een beetje vreemd aan toen hij haar een knipoog en een glimlach toewierp. 'Pardon?' flapte ze eruit. 'Kan ik iets voor je betekenen of wil je dat ik ophoepel?' ze wist van zichzelf dat ze niet echt bepaald netjes was tegenover vreemdelingen, maar waarom zou zij hen met respect behandelen als hij haar meteen al liet schrikken en haar flink voor schut zette?

'Sorry, maar je bent toch te jong voor me,' zei de kater. Na deze woorden stelde ze geen vragen meer, wat er nou precies in zijn hoofd was omgegaan, moest maar een vraag blijven. Ze besloot het te laten liggen en luisterde naar zijn andere vragen. 'Je kunt me vertellen waarom je hier zonder je Clangenoten bent. Het lijkt me niet erg veilig voor zo'n jonge Apprentice om zich zo ver te bevinden van haar kamp.' zei hij. Descentpaw ging net zoals hem zitten en maakte het zichzelf makkelijk. 'Ik mag zijn waar ik wil, ik heb toch weinig te doen binnen het territorium.' legde ze uit. Ze glimlachte op haar zoete, maar toch verdachte manier. 'En jij, wat brengt jou hier op Fourtrees?'