Got the rainy blues &Arizona

Met sloffende tred liep een dieprode kater over de stoep door de twoleg place. Met zijn kop diep tussen zijn schouders ingetrokken en zijn gezicht afgewend naar de grond, deed hij een poging de striemende regen te ontwijken. Natuurlijk werkte dit voor geen meter aangezien de rest van zijn lichaam er ook aan bloot werd gesteld. Het BC camp, dat was waar de rest van de katten van de Elite nu vermoedelijk schuilden voor de regen, of stoer deden omdat ze er ogenschijnlijk zonder moeite doorheen banjerden. Echter was dit voor hem op het moment niet de juiste plek om te zijn. Het voelde niet goed, niet juist. De Young One had nog niet eens een mentor, zijn beide ouders joegen al onsterfelijke prooien na, of wat ze dan ook deden op de plek waar ze nu waren aanbeland. Het zou wel iets gruwelijk zoets zijn. Zijn trainingen waren dus nog niet begonnen en hij was - zo voelde het tenminste - compleet op zichzelf aangewezen. In een poging te schuilen voor de regen kroop hij onder een struik die over een tuinmuurtje was gegroeid. Het bood enige beschutting...

&& Arizona

Het humeur van de jonge kater zakte steeds verder. Toen hij deze ochtend wakker was geworden, had er een waterig zonnetje geschenen en was hij vol enthousiasme de kittypet-place binnengewandeld, met de intentie om te jagen. Of een poging te doen tot, aangezien hij nog geen mentor had en dus ook nog niet getraind werd. Echter was hij nauwelijks op kittypet gebied, of de eerste regendruppels lieten al weer donkere strepen achter op zijn rode vacht.
En nu bleek deze struik nog door te lekken ook. Grote druppels landden met een langzaam ritme op zijn toch al doorweekte vacht. Met andere woorden - dit had ook geen zin.
Bane keek met een ruk op. Een bekende geur prikte in zijn neus. Even opende hij zijn mond en proefde de lucht. Ja, het was zeker een kittypet, van wie de geur steeds sterker werd. Langzaam werd er een witte bol wol zichtbaar, aan het einde van de straat, die op hem af kwam gestruind. Even snoof de kater. Een kittypet. Sneeuwwit nog wel, met een zwarte, uitnodigende halsband... Als hij haar de nek door zou bijten, was de halsband voor hem en was hij Member. Waarschijnlijk.
'Een kittypet, wat. een. aangename. verrassing.' klonk zijn stem op luide toon, terwijl het laatste deel van zijn woorden gepaard ging met het rollen van zijn ogen. 'En dan heet je waarschijnlijk nog Snowball ook.'

Zelfs na zijn - nu niet echt vriendelijke - begroeting, was de poes hem blijven benaderen, tot ze op een gespreksafstand stond. Stonden ze dan, in de regen. Hij, een BC'er die niet helemaal wist wat hij met de situatie aan moest. Zij, een kittypet, die niet eens scheen te merken dat ze in mogelijk gevaar was. Apart.
Er verscheen een glimlach rond de witte lippen van de poes. 'Die tweebenen van mij kennende verrast 't me nog dat ze me geen Snowball hebben genoemd,' klonk haar rustige stem. 'Maar nee, ik heet Arizona,' stelde de witte poes zich voor. 'En jij bent?'
Bane had zich over zijn verbazing heen gezet. Verlangend staarde hij naar de zwarte halsband om haar hals. 'Ik ben een Young One. Bane, is de naam.'