It has been a while yes

Het was inmiddels wel een tijdje geleden dat ze zich deze kant op gedraaid had, elke keer was ze naar de vier clans toe gegaan en elke keer had ze de elite overgeslagen. Maar ook hun kregen hun kans om slachtoffer te worden van haar. Ze had er al een aantal gedood van hun, maar hoewel ze van de vier clans wel een reactie kreeg en de gestorven Bloodclanners hadden gezweert dat Bloodclan haar terug zou pakken merkte ze daar enorm weinig van, waarschijnlijk gaf Bloodclan gewoon niet echt om zijn leden, wat ze ook wel kon begrijpen. Als je naar de meeste keek waren het een stel kittypet kittens die hadden bedacht rebels te gaan doen. Echt het was gewoon te makkelijk. Rustig stapte ze over de stenen naast de den van een twoleg. Niet een blik gaf gunde ze aan de den, het was niet waar ze voor kwam en ze zou er nooit heen willen. Kittypets waren te makkelijk en hun "baasjes" rende al weg als je een keer naar ze blaasde en uithaalde. Te makkelijk.

{Claw}

Ergens lette ze wel op haar omgevig, ze had zich bedacht dat dit wel een mooi gebied zou zijn om haar apprentices eens goed te trainen. Ze zouden nog geen gevecht aan kunnen met een kat de getraind was maar een kittypet zouden ze makkelijk aan kunnen. Vinal was bijna volwassen en inderdaad, zoals ze al dacht was zijn bouw mooi uit gekomen, hij was groot en gespierd. Zijn jaagtecknieken waren geweldig en zijn vechttechnieken gingen steeds beter. Yinyang daarin tegen. Ze was nog jong, tuurlijk werd ze ouder maar daar merkte Sushi niets van. Net als bij hun eerste ontmoeting was haar grote bekkie het geen wat haar staande hield, maar dat zou niet lang meer duren. Ze hadden een deal gemaakt, maar ook bij haar zat er een limiet aan. Tuurlijk het kleine ding deed haar best maar dat maakte allemaal niet uit als er geen succes bij zat. Een zucht gleed over haar lippen. Het verbaaste haar nog dat Moonwhite of die Claw haar nog niet was komen halen. En dat nog wel terwijl ze vrijwel had gezegd dat zij papalief's lievelingetje was. Daar had ze om zijn minst een reactie van willen horen. Haar ogen bewogen naar het geluid van een stem waarna haar gezicht zich er ook naartoe draaide. 'Yeah, hope you don't mind' ze grijnsde kort en bekeek de kater, hij rook sterk naar Bloodclan.

Kort zocht de poes een beetje rond. Nu ze hier toch was, en de kittypets waren best makkelijk te doden. Ze had tot nu toe enkel schijngevechten met haar twee leerlingen gehad, beide hadden zij er het meeste pijn mee gekregen maar ze begonnen technieken te leren. Ze kon ze ook laten oefenen op kittypets, die waren makkelijk maar het was wel een echt gevecht voor de jonge katten. Misschien zou dat inderdaad helpen om hun twee hier heen te brengen. Al hoewel, Yin's vader zat in bloodclan, en dat was gelijk de kater waar haar andere leerling haar boven verkozen had om zich te laten trainen. Ze moest alleen even denken hoe de kater heette, ze had hem nooit gezien en de twee leerlingen hadden hem ook nooit beschreven, ze was er ook nooit geinterreseerd in geweest. Kalm zocht ze om zich heen. Maar haar aandacht werd veel te snel weer getrokken door iets nieuws, een bloodclan geur. Nors draaide ze zich om naar het geluid dat de kater produceerde. "Why do you care" antwoordde ze simpel en bekeek de kater even. Naast de geur van Bloodclan kleefde er ook een andere geur aan zijn zwarte vacht. De geur van Moonwhite en de geur die zowel Yin als Cloud hadden toen ze ze had ontmoet. Een kille grijns kwam op haar kop. Dit moest de kleine mislukkelings vader zijn.

Meestal had de roguepoes geen stapje voor haar tegen tegenstander, sterker nog, zij hadden altijd een stapje voor. Of ze waren op hun territorium, of ze waren met meerdere, het was vaker dan een keer gebeurd dat ze het beide tegen had zitten, maar ze had nog nooit verloren, nog geen een keer. Zelfs met het stapje achter haalde ze ze gemakkelijk in en won met gemak. Dat betekende vooral dat dit, met deze kater hier het alleen maar makkelijker zou zijn. Zij was degene met het stapje voor, en aan zijn verdwijnende grijns te zien wist hij ook dat ze hem had. Want zij had iets wat erg belangrijk voor hem was, dochterlief. Het feit dat dochterlief zelfs op eigen orders met Sushi mee was gegaan maakte het alleen maar grappiger. De kitten was zelf van plan geweest om haar te laten trainen, niet door mama of papa, maar door de vijand van haar ouders. Geweldig. Wat de kater voor haar misschien nog niet wist was dat zij het was die Moonwhite mishandeld had voor die terug gevlucht was. Een grijns gleed over haar lippen terwijl ze eraan dacht. Een voordeel wat zeker zou werken was dat als zij gewond terug kwam in haar territorium ze die kitten met gemak afmaakte, haar vechttechnieken waren echt bagger en het was nogsteeds klein genoeg om het dood te trappen, misschien zelfs perongeluk, en als ze helemaal niet meer zou komen zou Vinal haar wel afmaken. De kater voor haar kon haar niets maken. Ze zou alle drie zijn kittens pakken en zijn mooie lieve poesje. Ze staarde hem een poosje aan. "Well, that is just too bad, isn't it"

Het enige wat ze hier over voelde was plezier. Toekijkend hoe hij steeds bozer werd, en waarschijnlijk gefrustreerder, er was niets wat hij kon doen wat geen consequenties zou hebben voor zijn dochter. En Sushi, zij vond het alleen maar geweldig om te zien hoe hij zijn nagels uitsloeg en dichterbij. Haar houding bleef relaxed, hij was jonger, had aan zijn halsband te zien veel maar minder ervaring dan zij. Hij zag er sterk uit maar dat had ze ook zijn dochter nog, ze zou dit met gemak willen als hij echt zou willen vechten, domme kittypet. 'I'm not going anywhere' sprak ze en om haar punt duidelijker te maken liet ze zich op haar achterwerk zakken en sloeg haar volle staart over haar poten. Ze liet haar blik even glijden naar zijn nagels en klikte met haar tong. 'You know Yin wouldn't like you attacking her mentor' sprak ze met een donkere grijns. 'And so wouldn't my other apprentice, he would probably take it out on her' grijnsde ze. Ze genoot behoorlijk van dit spelletje dat ze met hem speelde.

Een kille grijns gleed op haar kop toen zijn oren in zijn nek gleden en zijn passen stopte. Hij zou niets doen, hij zou kwaad zijn maar tegelijke tijd zich gedragen als een mak lammetje. Dat alles om zijn dochtertje te beschermen. Meestal werd ze er ziek van waarneer dat gedaan werd, al dat zoetsappige gedoe van die kittypets, maar nu maakte het voor haar alleen maar grappiger. Ze maakte gebruik van iemands zwakte, terwijl die zwakte zich vrijwillig bij haar gevoegd had, sterker nog, ze had zelfs iets gegeven om bij haar te komen. Ja, dat maakte het voor haar alleen maar grappiger. Ze wachtte tot de kater besloten had wat hij ging doen. En ze was tevreden toen hij naar achter stapte zette, zich vrijwel overgaf. Hij lag in haar poten nu. 'From you? Oh nothing special... Let's just have a talk, shall we?' vroeg ze simpel. Maar het was geen vraag om te beantwoorden. Hij zou haar wat informatie geven, of hij het nou leuk vond of niet.

De kater voor haar sprak geen woord, zowel zijn bek, zijn lichaam als zijn ogen zeiden niets, ze waren compleet stil. Hij leek niet te bewegen. Ze had hem totaal in haar macht, en het gevoel dat dat haar gaf was heerlijk, echt heerlijk,  bijna net zo lekker als het breken van iemand nekje of het beslissen dat de tijd voor diegene hier om was. Al zou dat toch altijd wel de eerst plek blijven houden. Macht over iemand was lekker, maar macht over zijn leven was geweldig. Om haar punt nog duidelijk te maken ontspande ze haar lichaam en plantte haar achterwerk op de grond. Grijnzend sloeg ze haar staart om haar voorpoten terwijl ze hem aan keek. 'Let's talk  about that Elite of yours' grijnsde ze. Ze kon informatie uit hem krijgen en daar zou ze zeker wel gebruik van maken. Een paar valse trucjes richting Bloodclan kon ze wel gebruiken. En ze wou Moon's territorium gewoon hebben, al was haar geur vrijwel verdwenen in zijn vacht, hij was zo zwak geworden dat zij zich af vroeg of hij haar nog wel zag. Dan moest ze het maar doen met een strategie tegen Bloodclan.