Along the borders

Giftig keek Darkfire naar achteren naar Brightpaw. Toen ze de doorntunnel voorbij waren Riep hij,'' Brightpaw schiet op. We hebben niet de hele dag de tijd''. Met grote passen liep Darkfire verder. Hij zwiepte neidig met z,n staart. Eerst zou hij langs het donderpad gaan, zodat Brightpaw wist wat voor geur er vanaf kwam, en waar de Schaduwclan zich bevond. Hij voelde zijn poten schrapen over de grond. Achter hem liep Brightpaw, met haar angst. Ze was altijd maar bang dat zou hij haar wel afleren, Darkfire moest er aleen achter komen waarom ze zo bang was. Evenlater kwamen ze aan bij Het donderpad. Dit is het donderpad Brightpw. Hier gaan grote monster overheen, waar tweebenen in zitten. Ze kunnen katten zonder moeite vermoorden. Dus als je deze weg oversteekt kijk dan goed uit, je komt er zo onder.Je kijkt eerst de ene kant op en dan de andere, dat herhaal je nog een keer. En als er dan echt niks komt kun je overstekenen. Monsters hebben geen genade, en sommige tweebenen die er in zitten, nemen je mee. Ik heb genoeg gerugten en verhalen gehoord. Zoals Steelfang of Sunpelt, ze hebben er mee temaken gehad. Het begon bij een eenvoudig spelletje, van de toen genoemde Steelpaw. Maar eindigde in een knellende halsband om zijn nek. Vrienden en warriors hebben hem trug gekregen, maar het scheelde een haartje. Dus kijk voortaan uit Brightpaw. Aan de overkant van het pad bevind zich het Schaduwclan territorium. Door het donderpad zullen we de geur van hun niet kunnen ruiken maar, die ruiken we wel langs een andere grens. Ruik maar wel aan het pad, je zult deze geur niet gouw vergeten, het donderpad loopt trouwens ook door het Windclan territorium. Precies toen Darkfire klaar was met zijn les, kwam er een groot monster voorbij. Het monster was bloedrood, de banden piepte en gromde. Uitlaatgassen wolkte op in de lucht. Het monster leek hun kant op te rijden!, het slipte maar ging toen weer op het midden van de weg rijden. Het reed verder en uit het zicht hoorde ze nog een grote knal. Darkfire keek met koudbloedige ogen het monster na. Hij had geen krimp gegeven. hij zei aleen: Dat was dus een monster. Darkfire keek naast zich, naar Brigtpaw die vast wasgeschrokken.

Toen ze Fireheart had gefeliciteeert zag ze de kille blik van Darkfire dat haar vertelde dat ze direct komen moest anders zou ze problemen krijgen. Meteen rende Brightpaw zo snel mogelijk anar haar mentor. ''Brightpaw schiet op. We hebben niet de hele dag de tijd''. Brightpaw versnelde ahar pas. 'S-sorry, maar je gaat wel heel snel', piepte ze angstig, en hopend dat ze niet al te brutaal of zo over kwam. Brightpaw rende hard door. en toen kwamen ze bij een grote grijze pad. "Dit is het donderpad Brightpw. Hier gaan grote monster overheen, waar tweebenen in zitten. Ze kunnen katten zonder moeite vermoorden. Dus als je deze weg oversteekt kijk dan goed uit, je komt er zo onder.Je kijkt eerst de ene kant op en dan de andere, dat herhaal je nog een keer. En als er dan echt niks komt kun je overstekenen. Monsters hebben geen genade, en sommige tweebenen die er in zitten, nemen je mee. Ik heb genoeg gerugten en verhalen gehoord. Zoals Steelfang of Sunpelt, ze hebben er mee temaken gehad. Het begon bij een eenvoudig spelletje, van de toen genoemde Steelpaw. Maar eindigde in een knellende halsband om zijn nek. Vrienden en warriors hebben hem trug gekregen, maar het scheelde een haartje. Dus kijk voortaan uit Brightpaw. Aan de overkant van het pad bevind zich het Schaduwclan territorium. Door het donderpad zullen we de geur van hun niet kunnen ruiken maar, die ruiken we wel langs een andere grens. Ruik maar wel aan het pad, je zult deze geur niet gouw vergeten, het donderpad loopt trouwens ook door het Windclan territorium." Brightpaw luisterde aandachtig. Ditis dus eht Donder pad. 'Wat erg', murmelde ze iets meer ontspannen. Toen kwam er een bloed rode monster voor bij. Angstig sprong Brightpaw weg. Dat was begrijpelijk. A was ze geen angst haas, elke kat die voor het eerst een monster ziet zou weg srpingen. "Dat was dus een monster", legde hij uit. 'wat een wrede wezems.' Grauwde ze eerder boos, dan bang. Dit was haar eerste keer niet bang bij Darkfire, dat vast en zeker wel weer veranderen zou, als er negatief commentaar zou komen, of een boze, strenge, kille, dreigende blik.

[Darkfire doet me een beetje denken aan Tigerclaw uit Warrior cats.]

Darkfire keek naar zijn leerling die deze keer niet bang bleek te zijn. Ze grouwde eerder boos, 'Wat een wrede wezens.' Zei ze. Darkfire keek op en knikte goedkeurend, dat ze niet bang was. Maar meer dan dat was het niet, hij gaf haar geen complimentje want hij wilde eerst maar eens meer zien. '' De meeste katten zeggen dat een monster geen ziel hebben. Ik heb ze wel eens levenloos bij de tweEbeenplaatsen zien staan. Als je dichterbij komt doen ze niks.'' Darkfire bewoog het puntje van zijn staart om aan te geven dat ze gingen.Hij keek eerst nog naar de overkant, de Schaduwclan... wat graag liep hij naar de overkant, iets zei het in hem. Maar jammergenoeg kon hij niet anders dan aan deze kant van de weg blijven staan. Verlangend keek hij naar de duisteren schimmen in de struiken, hij wist niet of er een kat zat. Maar dat hoefde hij nu ook niet te weten enkel wat hij dacht, was de gedachte.. Grayclaw. Een bondgenoot van hem, die hem wel begreep inplaats van al die slapenlingen uit de donderclan. Nu was fireheart Deputy van de Donderclan. Het kon niet erger voor hem, hoe kon Bleustar een poesiepoes kiezen voor een volbloed krijger? Darkfire kon het niet begrijpen. Hij liep verder met Brightpaw op zijn hielen, hij wist niet of ze zijn intresse had gezien maar dat maakte hem ook niet uit. ''Nu gaan we langs het brugetje van de schaduwclan naar de vierboom.'' Darkfire stapte door en tikte met z,n staart dat ze op moest schieten.
Toen ze bij het bruggetje kwamen na een tijd lopen, zei Darkfire geduldig, '' Dit is de brug tussen Het schaduwclan en Donderclan territorium, het is een bruggetje aangelegd door die tweevoeters. We moeten even op het donderpad lopen, dat springen we op het muurtje, om zo hoogmogenlijk te springen, hurk je in en dan zet je kragtig af. Darkfire deed nu wat hij had gezecht. Hij ging laag zitten, en veerde toen met een krachtige sprong omhoog. hij beland met een soepele sprong op het muurtje van de brug.[i] ''Nu jij, Brightpaw. Laat me maar zien wat je wel kunt.'' *moment dat Brightpaw op de muur springt* Daarna liepen ze samen over de muur, soepel sprongen ze eraf. Nu zouden ze naar de vierboom gaan.

*Dankje, het is een compliment Ik probeer ook op hem te lijken.*

'' De meeste katten zeggen dat een monster geen ziel hebben. Ik heb ze wel eens levenloos bij de tweEbeenplaatsen zien staan. Als je dichterbij komt doen ze niks.'' Brightpaw keek haar mentor aan en knikte alleen dat ze het begrepen had. 'Dat merk ik wel, ze kijken zo doel loos voor zich uit, en dode ook gewoon volgens mij zonder dat ze het merken', zei ze. Brightpaw keek naar haar mentor en ze zag een verlangende blik in de ogen van de kater die naar het Shadowclan territorium wijste. Haar blik keek zijn mentor ongelovig aan, wouw hij een Shadowclan kat worden, of nog erger, een leider? ''Nu gaan we langs het brugetje van de schaduwclan naar de vierboom.'' Haar mentor tikte met zijn staart dat ze op moesten schieten. Meteen achter volgde Brightpaw haar mentor. Ze kwamen bij een soort van brug aan gebouwd door de twee benen. '' Dit is de brug tussen Het schaduwclan en Donderclan territorium, het is een bruggetje aangelegd door die tweevoeters. We moeten even op het donderpad lopen, dat springen we op het muurtje, om zo hoogmogenlijk te springen, hurk je in en dan zet je krachtig af." Haar mentor deed wat hij zojuist gezegd had en Brightpaw keek goed. ''Nu jij, Brightpaw. Laat me maar zien wat je wel kunt.'' Brightpaw knikte gehoozaam en sprong lenig op het muurtje. Toen liepen ze samen over het muurtje en sprongen ze er soepel vanaf. 'Nu gaan we naar vierboom toe toch?' Vroeg ze. Haar gedachtes kwamen weer bij de verlangende blik in de ogen van haar mentor. Wat spookte er rond in zijn kop? Zou hij de clan echt verraden? Gouw schudde ze de vermoedens weg. Wel nee, hij was een loyale krijger!