News! (Venom)

Het was ochtend. Venom wist dat ze even weg zou zijn omdat ze iemand uit Thunderclan wou spreken. Haar poten waren een beetje vochtig van de dauw. Wat had ze dorst. Rustig sloop ze het laatste stukje Windclan uit. De bruine poes vervolgde haar wg door de rogue territoria. Na lang lopen kwam ze aan bij haar eigen territorium. Emerald voelde zich al een tijdje erg vreemd. Erg zorgzaam en beschermend. Misschien een beetje prikkelbaar. Nu het lange stuk naar de beek nog rennen. Buiten adem plofte ze op een platte rots naast de beek. Ze deed haar ogen dicht en viel bijna in slaap. Snel schudde zeer haar kop om weer goed wakker te worden. Dorst. Daarom was ze hier. De kiezels knerpten onder haar poten terwijl ze naar het water liep. Emerald nam een slokje van het heldere, koele water. Toen haar dorst gelest was ging ze zitten en bekeek haar spiegelbeeld in het water. Geschrokken bekeek ze haar buik. Ze was dikker geworden! Zoveel prooi had ze toch niet gegeten? Ze ging haar poten na. Die waren niet dikker geworden. Nee, alleen haar buik. Hoe... Plots overviel een mooie gedachte haar. Zou ze... Haar buikje, het zorgzame gevoel... Ze was zwanger! Trots keek ze het spiegelbeeld aan. Zwanger! Ze zou een moeder worden! Prachtige kittens van haar en Venom.

Waar was Venom?! Met een zenuwachtig lachje stapte ze door haar territorium. Drieëntwintig uur per dag zag ze hem maar, als ze hem echt moest vinden was hij er niet. Dat heet pech. Het was alweer een tijd geleden dat zij en Venom waren gaan samen wonen. Vrolijk trok ze een sprintje in de heide. Ze sprong in de lucht en rende weer verder. 'Meid, even serieus nu.' Sprak ze zichzelf toe. Sinds vanochtend wist ze het zeker. Nauwelijks kon de poes het bevatten. De zon scheen en liet haar vacht stralen. Lenig klom Emerald in een boom. Straks als de kittens groter werden kon dat niet meer. Vanuit de top keek ze rond. Geen Venom. Hij was niet in het hol. Emerald klom weer naar beneden. Snel liep de poes weer verder. Zag ze daar verderop een glim van ren rode vacht? Zo hard als ze kom rende ze naar de kater. Het was Venom! Ze konniet wachten hem het nieuws te vertellen. Jemig wat was ze enthousiast. Rustig... Perongeluk botste ze tegen haar mate op. "Sorry!" zei ze haastig. Haar ogen twinkelden. "Ik heb nieuws! Groot nieuws!" begon ze.

-Venom only

Venom rook een muis, hij ging in sluiphouding zakken met zijn staart plat op de grond. Terwijl hij zijn achterwerk bewerkte voor de juiste sprong ging zijn tong over zijn voorlip. Vandaag had hij zichzelf voorgenomen wat te gaan jagen voor zijn dame. Ze leek de laatste tijd wat prikkelbaarder te worden en ook wat afhoudend. Misschien met wa meer aandacht en zorg zal ze de oude worden. Het was veel wennen met iemand waar je je hol deelt. Met een krachtige sprong belandde hij op de muis en doodde hem met een snelle beet op zijn schouders. Venom wou net het oppakken en opstaan om naar Emerald toe te gaan en de muis te geven toen de poes opeens tegen hem aanbotste. "Sorry" miauwde ze wat haastig. "Geeft niet." Venom glimlachte. "Ik wou je net zoeken." Hij zag haar ogen twinkelen. "Ik heb nieuws! Groot nieuws!" miauwde ze. Venom keek haar blij aan, maar zijn lren spitsten nieuwsgierig. "Zeg het maar." Venom pakte de muis op en legde hem voor haar poten. Maar die muis kon ook later opgegeten worden. Hij vroeg zich af wat het zou kunnen zijn, door zijn gedachtes lette hij helemaal niet op de wat opgezwollen buik van zijn mate.

Haar ogen twinkelden van blijdschap. Oh, dit was zó leuk om te vertellen... ''Emerald, rustig!'' mauwde ze haarzelf wanhopig toe. Kon ze niet even rustig en normaal doen? ''Ik ben zwanger!'' riep ze vrolijk uit. Plotseling kwam de herinnering over Venom en zijn ex-partner terug. Zij had twee kittens gekregen maar, die bleken niet van hem te zijn. ''En jij bent de vader.'' voegde ze er geruststellend aan toe. Verwachtingsvol zwiepte ze met haar staart. Hij zou toch wel blij zijn?!

Venom keek aandachtig naar haar. Een oor schattig hangend en de andere richtte zich op haar. Wat was er zo geweldig? Zo geweldig dat ze er meteen blij mee wordt? "Ik ben zwanger!" Venom keek cerradt, geweldig nieuws! Opeens dacht hij aan Dreamfur, de gedachtes die ronddwaalden over dat ze zei dat haar kittens niet van hem waren. Kennelijk dacht de poes hetzelfde over dus voegde ze er geruststellend aan toe. "En jij bent de vader." Venom snorde en streek met zijn wang over de hare. "He woden vast geweldige kittens met jouw als moeder." snorde hij geamuseerd. En wikkelde zijn staart om de hare heen. Hij werd vader! Een echte vader! Straks huppelen kitten vrij rondjes, half Venom en half Emerald. Wat Venom al manenlang gedroomd had is eigen kittens, van zijn bloed. Venom glimlachtte, wat was hij zo gelukkig.

Oh wat was ze trots. Pracht kittens. "En met jou als vader." mauwde ze. Duizend-en-een naam ideeën vormden zich. Hoe zouden ze eruit zien? Ze leunde tegen Venom en keek naar haar buik. Daar vormden de kittens zich. Hoeveel? Jongens, meisjes? Wat voelde ze dat moeder gevoel al...

"En met jou als vader" mauwde ze terug. Venom voelde aich warm worden, zijn vacht tintelde. Nu is hij gewoon zoals..deal with it. Maar straks begint hij zich zorgen te maken en te stressen. Dat weet hij zeker omdat dat ook zo was met Dreamfur. Want...wat als het fout ging? Venom miauwde "Hier, ik heb een muis voor je gejaagd, maar die zal ik opeten, jij hebt zeker een konijn nodig." snorde hij. Nu moest Emerald voor meer eten. Venom rekte zich uit, klaar om weer op jacht te gaan.

Aaah, wat lief hij had voor haar gejaagd. "Eet die muis maar op hoor maar, de kittens zijn nog niet zo groot hoor. Ik heb maar een beetje extra nodig." lachte ze. De poes was moe van haar lange tocht naar het Rogue territorium. Thunderclan was best ver. Ze ging in het hoge gras liggen terwijl de zon op haar scheen. Tevreden gaapte ze. Even een kort slaapje doen. Dat kon wel toch? Met een warme blik keek ze Venom aan. Over een tijdje zou hij vader worden... En zij moeder. Het klonk een beetje raar. Maar wel fijn. Emerald vond dat het tijd werd voor verandering. Kittens zoude. Haar veel werk geven. Werk dat ze met liefde zou doen.

"Eet die muis maar op hoor maar, de kittens zijn nog niet zo groot hoor. Ik heb maar een beetje extra nodig." lachte de poes. Vergolgens gaapte ze. Het zou niet lang duren dat ze zal slapen. Het was ene best lange tocht. Venom gaf een lik tussen haar oren en miauwde "Ik ga wat voor je jagen, ik kom zo terug." en verdween tussen de varens.

Eenmaal aangekomen bij een dichte plek snoof Venom de frisse bosgeur in. Kriskras gingen geuren van dieren door, Venom's tong ging langs zijn voorlip. Hij rook verderop een konijn, langzaam en stilletjes sloop hij richting de geur. Maar Venom dacht verder ook na. Waren de kittens echt van hem? Hij kon zich niet herinneren dat ze het 'gedaan' hebben. Hij dacht na en merkte niet dat het wat licht begon te spetteren. Hè bah, was het zo'n lekker weer, ging het nou regenen. Venom rook dat de geuren snel wegvaagden. Hij moest opschieten, anders komt hij met lege handen terug. En een muis is echte niet voldoende voor allebei. Tot zijn geluk huppelde een konijn snel naar een struik, vast voor verschutting tegen de regen. Dat betekent dat het konijn ver van zijn woonplaats is. Venom ging laag hangen en voelde de natte aarde aan zijn buikvacht plakken. Nu is hij weer vies en nat, maar daar heeft hij het graag voor over. Zijn blik gleed langs het konijn en hij sprong op het dier en schoot hem in de lucht. De bruine prooi viel tegen ene boom aan en had moeite op te staan. Dus Venok greep zijn kans en doodde hem. Hij pakte hem op en rende snel terug naar Emerald. Zijn vacht weer vies, natte en onder klitten. Takken en bladeren zater erin vast. Venom gromde geërgerd, hopend dat hij het allemaal schoon kreeg.

Het was licht gaan regenen dus ging ze onder een varen liggen. De poes keek blij op toen ze Venom zag rennen met een konijn. Hij was helemaal nat en modderig. "Hey, ben je er weer?" vroeg ze een beetje moe. Ze zouden straks maar, naar het hol gaan. Stijf stond de poes op en rekte haar spieren. Rustig draafde ze naar de dode boom waaronder het nest was. Ze duwde de mosslierten wat opzij en ging op haar nest liggen. Hier konden ze ook wel het konijn opeten. Rustig begon ze Venoms vacht een beetje schoon te maken. Bij de konijnen holen was het modderig. Als het harder ging regenen konden ze daar niet jagen. Paar prooi genoeg in Greenleaf, zeker in dit territorium. Even verscheen er een sluw glimlachje op haar gezicht. Haar territorium bood genoeg prooi voor twee volwassen katten. Maar hoe zat het als er ook nog kittens waren? Naast haar stond het territorium van een kater met twee jongen. De poes had geruchten gehoord dat de dochters het harde leven maar, niks vonden en Kittypet zouden worden. De vader zou ze dan volgen en weer een leeg stuk grond. Nou dat zou zij claimen. Dat moest een andere keer maar. Het wordt wel een heel gedoe met de andere rogues dacht Emerald. Maar ze had het nodig. Een rustige glimlach speelde om haar lippen. Een nieuw doel en uitdaging. Mooi zo.

Venom hijgde "Hey, ben je er weer?" hoorde hij Emerald miauwen. Hij knikte en liep met Emerald het hol binnen en legde voor haar het konijn neer, hijzelf pakte een muis en begon een hap te nemen. Het was taai geworden doordat het zo lang daar lag. Plots voelde hij een tong over zijn vacht raspen, Venom nsorde geamusseerd en maakte Emerald ook schoon. "Hoeveel denk je dat het er zijn?" vroeg hij de brine poes.Venom schatte iets tussen de 2 en de 5. Hij keek naar de konijn. "Eet dat wel op, je bent al moe." Zie je? Hij werd nu al ongerust. Het leek we of hij haar moeder was. Venom negeerde zijn ongerustte gevoelens en gng verder met het tongen van zijn partner.

Dat was moeilijk in te schatten. Drie, vier of vijf. Ze waren nog zo klein dat voelde ze nog niet. "Ik weet het nog niet. Ze zijn nog veel te klein om dat te kunnen bepalen. En het gaat wel goed hoor. Maar ik heb van Thunderclan kamp tot fourtrees gerend boor een boze Thunderclan patrouille. Een nacht slapen en ik ben weer fit. Als er kittens zijn moeten we ook meer jagen. Ik had wel een ideetje..." mauwde ze voorzichtig. "Ik weet zeker dat het territorium ten noorden van ons binnenkort leeg zal staan. Dat ga ik claimen." besloot ze. Hoe meer katten, hoe meer recht op territorium. Het was niet het beste stuk land maar, er viel wel wat prooi te vangen.

Venom luisterde nar de poes en legde zijn staart om zich heen, zijn kop leunend op zijn voorpoten. Hij haalde diep adem, hij zou zelfs willen vechten voor een nieuw territorium. Maar nu even slapen.
Zachtjes murmelde hij tegen Emerald "Goodnight." voordat hij zich oprolde in het mos en op zijn zij lach naast Emerald. Hij likte heel snel zijn achterpoot, hij had op iets plakkerigs gestaan. Het smaakte naar mos, vast het sap wat erin zat. Venom's snorharen trilden bij iedere ademhaling en zijn vacht leek wat langer omdat hij zo opgerold lag.

Rustig ging ze ook liggen. Morgen zou ze naar het andere territorium gaan en vragen of zij het volgende moon mocht claimen aangezien de katten toch weg gingen. Verder zou ze misschien gaan jagen bij Windclan. Inmiddels was de alertheid op Emerald in het speciaal vast weggevallen. Oh mousdung. Als de kittens groter waren zou ze niet zo snel zijn als nu en kon ze problemen krijgen met dat soort dingen. Ach andere poezen was het ook gelukt dus waarom haar niet? "Goodnight." mauwde Venom. Ze knikte. Weltrusten.
-topic uit

Topic uit?