Falling for you

De tabby was doodmoe, maar toch wandelde ze al door het territorium toen de zon pas opging. De opkomende zon wierp een oranje gloed over het dennebos, maar daar had Windpaw geen oog naar. Integendeel; bij elke stap die ze zette, zakten haar ogen verder dicht. Nog even en ze zou al lopend in slaap vallen. Opeens haakte haar tabby pootje ergens in vast, en voor ze er erg in had viel ze met haar snuit eerst in het stof, maar de oudere apprentice maakte geen aanstalten om op te staan. Na een hele nacht te jagen kwam een beetje rust wel van pas..

~Eerste post Lurkingpaw

Ze was niet thuis gekomen vannacht. Dat was hetgene wat er door de beschermende broer ging toen hij door het bos schoot. Hij had geen oog toe gedaan. Hm... Nee... Het was zo dat ze soms eens verdween en hij het meestal niet erg vond... maar nu met Rough... Geen idee wat dit vanbinnen was. Hij voelde zich gewoon raar. Dus hij moest even gezelschap die hem zou helpen. Iemand waarbij hij zich altijd goed voelde. Het was niet echt zo... Hij voelde schijnbaar niks bij haar... Of wel? Hij wist het echt niet meer. Toen hij echter haar spoor volgde en haar opeens zag liggen op de grond, knipperde hij licht verbaasd. Had ze de hele nacht... Ze moest wel koud hebben. Stil liep hij op haar af. En net zoals er vroeger gebeurde toen ze klein waren, krulde hij zijn staart om haar heen en legde hij even zijn kopje bij de hare waarna hij haar oortje even lichtjes likte. Ze zag er moe uit... En dan was het zijn taak haar te beschremen, als een goede broer... Voor altijd.

Ze bewoog amper toen een staart zich om haar heen krulde en ze een bekende geur rook. een klein glimlachje sierde zich om haar lippen. De tabby geeuwde even en verlegde toen haar kopje, zodat ze in zijn even groene ogen keek. "Hey Lurking", mompelde ze slaapdronken tegen haar broertje, en gaf hem toen een likje over zijn oor terug ter begroeting. Een volgende geeuw volgde en de bruine poes legde haar kopje weer terug op haar poten, terwijl haar groene oogjes zich langzaam sloten. "Ik ben zo moe.."

Ze geeuwde even en lichte haar kopje lichtjes op. Hij keek haar even aan. Hm. Ze zag er echt moe uit eh. "Hey Lurking", zei ze waarna een tong over zijn oren scheurde. Hij likte op zijn beurt ook haar kopje. "Hey Wind," zei hij tegen zijn zusje. Hij stond bekend voor zijn beschermende karakter als het om zijn twee sisters ging. Hij had een heel sterke band met de tabby die zo dicht bij hem lag... Maar dat kwam allemaal omdat ze gewoon... Tja... Zo waren. "Ik ben zo moe.." zei ze. Hij likte voorzichtig haar kopje. "Slaap maar... Ik zorg er wel voor dat niemand bij je komt," zei hij even. Hij was zo... Hij zorgde voor zijn familie, zoals elke kat zou doen... Nuja... Niet elke kat... Maar goed.