Got the feeling that I'm going under..

Fawnstep was net bij de kleine stroom geweest om wat te drinken. Haar buik begon met de dag boller te worden, al was het wel minder erg dan met haar vorige nestje. Toen was ze een stuk voller geweest, dat kondigde aan dat dit er gelukkig niet zoveel waren. Met een langzame tred liep de zwarte kattin rustig terug in de richting van het kamp, weer terug naar haar nest in de nursery. Haar oortjes zakten weer wat naar achter. Thrushdive was dood. Elke avond dacht ze aan hem, ze sliep slecht en was uitgeput, trok zich steeds meer terug van de clan en probeerde haar volle aandacht op haar kittens te houden. De kittens in wie ze hem duidelijk terug zag, wat pijn deed.

- Innerghost

Got the feeling that I'm going under.. SyMgVwe

Spoiler:

Deze zelfde dag had Innerghost nog met haar dochter Frozenvoice gesproken. Fawnstep was opnieuw zwanger en ze had het kunnen weten. Maar nee, ze had het niet verwacht en er dus niet opgelet. Innerghost grauwde in zichzelf terwijl ze de geur van Fawnstep volgde en al snel vond ze de poes. "Starclanverdomme! Fawnstep!" Brulde ze de poes toe, terwijl ze haar tempo versnelde en naar haar toe raasde. Ze sloeg haar poot uit naar de wang van Fawnstep, nagels ingetrokken. "Hoe frog brained kun je wezen?!"

Got the feeling that I'm going under.. Env9oX7

.:

Thanks Waz <3:

:'STAMPS':

Haar oren vlogen naar achteren toen een plotselinge bulderende stem haar deed opwekken uit haar gedachtes. Pootstappen klonken op de grond en haar moeder verscheen voor haar neus. Deze was niet bepaald blij. Fawnstep voelde hoe de poot van haar moeder met een dreun tegen haar wang aan sloeg, waarna ze automatisch de afstand wat vergrootte en haar moeder geschrokken aankeek. Haar rugharen waren iets overeind gekomen en haar staart was drie keer zijn normale grootte. "I-ik.." stotterde de kattin enkel, totaal overrompeld door deze plotselinge verschijning.

Spoiler:

Zoals verwacht kreeg ze een stotterende, zwakke reactie. Innerghost kon niet geloven dat ze zo'n dochter op de wereld had gezet. Littlestream was nog sterker en zelfverzekerder geworden. Fawnstep beschaamde haar status als moeder en daar kon Innerghost slecht tegen. "Ja, stotter maar weer," snauwde ze. "Je stelt me diep teleur, Fawnstep," bromde ze. "Waar denk je dat je mee bezig bent?"

.:

Thanks Waz <3:

:'STAMPS':

Haar oren kwamen nu helemaal in haar nek te liggen, zeker na de snauwende reactie van de zwarte deputy die haar moeder was. "Waar ik mee bezig ben?" mauwde de kattin ontzet en deed een stap achteruit. Ze was iets door haar pootjes heen gezakt en probeerde haar licht trillende staart stil te houden. Haar ogen waren voornamelijk zwart, met aan de buitenkant een klein randje blauw. "En natuurlijk ben ik niet goed genoeg voor mevrouw de grote deputy. Ben ik een schande voor de familie? Niet de dochter die je ooit gewild had? Ben ik slecht voor je reputatie als deputy?" blies ze de ander nu toe. Waar deze plotselinge woede vandaan kwam wist ze zelf ook niet. De laatste keer dat ze zo had gereageerd op iemand was manen geleden.

Spoiler:

Fawnstep deed een stap achteruit waarvoor ze had gesproken. Innerghost deed een stap naar voren. "Ja, waar jíj mee bezig bent!" Reageerde ze fel, met geheven kop. Innerghost torende boven haar dochter uit, terwijl ze op haar neer keek. "En natuurlijk ben ik niet goed genoeg voor mevrouw de grote deputy. Ben ik een schande voor de familie? Niet de dochter die je ooit gewild had? Ben ik slecht voor je reputatie als deputy?" Onder anderen, was wat de deputy dacht, maar niet uitsprak. "Je bent een schande voor jezelf. Jij komt níet voor jezelf op, laat je verleiden door wat voor kater het ook mag zijn waarvan je nu weer zwanger bent! Je zegt geen woord over de vader van je huidige kittens. En raad eens, je oudste nestje is zo onhandelbaar als wat. Voed jij ze wel op?" Siste ze. "Je kan je eigen dochter, Roughpaw, niet eens handelen! En om over Aurorapaw maar te zwijgen!" Grauwde ze. "Ik ben niet degene die me zou moeten schamen, maar dat ben jij!" Innerghost wist dat dit nodig was. Dat de waarheid eens goed hard in het gezicht van Fawnstep geduwd moest worden.

.:

Thanks Waz <3:

:'STAMPS':

Nu kwam er een hele woordenstroom waardoor de zwarte kattin nog wat meer in elkaar kromp. Zie je wel, ze moest gewoon niet proberen om voor zichzelf op te komen. Het negeren als katten tegen haar schreeuwde was voordeliger, dan waren ze minder boos. Fawnstep kneep haar ogen echter samen toen er werd gezegd dat ze een schande voor zichzelf was. Hoe ze over de vader van haar kittens praatte. Hoe ze begon over haar oudste nestje. Fawnstep klapte haar kaken op elkaar, haar blik verhardde plotseling en werd zo koud als ijs. Een stilte viel na de laatste woorden van haar moeder. "Vertel me niet dat ik mij zou moeten schamen omdat ik moeder ben, vertel me niet dat ik daardoor een slechte naam heb gekregen. Niemand heeft mij ooit geaccepteerd zoals ik was. NIEMAND. Waar was jij toen ik je nodig had? Alsof jij het zo goed doet in de liefde. Was je uitgekeken op papa?" Nu kwamen er tranen in haar ogen. Ze had het nooit zo laten merken, maar dat haar ouders niet samen meer waren had een grote impact op haar gehad. "Maar natuurlijk, schuif alle schuld maar weer op mij. Fawnstep het zwarte schaap van ShadowClan. IK KAN ER STARCLANVERDOMME NIKS AAN DOEN!"

Spoiler:

Innerghost luisterde nuchter naar de woorden van Fawnstep, puur omdat ze nergens opsloegen. Zij en Flamepath waren uit elkaar gegaan door ruzie omdat Innerghost deputy was geworden en hem nog weinig aandacht had gegeven en omdat Flamepath jaloers was geweest. Daarna was ze gewoon opnieuw verliefd geworden, iets wat kan gebeuren. "Maar natuurlijk, schuif alle schuld maar weer op mij. Fawnstep het zwarte schaap van ShadowClan. IK KAN ER STARCLANVERDOMME NIKS AAN DOEN!" Innerghost snoof enkel afkeurend. "Fawnstep. Jij hebt nooit een echte partner gehad, jouw kittens zijn geboren uit impulsen," sprak Innerghost nu kalm. "Níémand weet wie de vader is van je nieuwe nestje en het nestje in je buik. Na mijn weten zou je net zo goed geouwehoerd hebben met een Thunderclanner, of wat dan ook," vervolgde ze. "Je hebt geheimen voor je clan, je kittens lopen over je heen en jij zegt dat je er volledig onschuldig instaat," sprak ze. "Want je kan er niks aan doen," vervolgde ze. "Heb je dan niets geleerd of mee gekregen in je apprentice tijd? Geen zelfvertrouwen opgebouwd door alle zware dingen die je hebt moeten doen?" Vroeg Innerghost. "Je hebt toch leren vechten? Vecht om je clan te verdedigen? Dat doe je goed en dat kan je. Maar voor jezelf opkomen tegenover je verdomde eigen kittens? Ze walsen over je heen en denken nu dat ze dat bij iedereen kunnen doen," grauwde ze. "Die kittens van jou hebben opvoeding en discipline nodig van een moeder, net zoals jullie dat bij mij hebben gekregen en nog steeds krijgen," siste ze. Innerghost had haar kittens opgevoed. Ja, als jonge moeder had ze een fout gemaakt bij Littlestream. Maar de zwarte, brede poes kon zeggen dat ze dat hersteld had met heel veel moeite, maar ze had nooit opgegeven. Terrorflight, Thornfang, Frozenvoice en Brokenhowl. Stuk voor stuk uitgegroeid tot geweldige warriors. Littlestream groeide nog steeds en was nu al een goede warrior aan het worden. Russetfur, Ravenheart en Aurynight, ook drie warriors die goed op weg waren. En dan haar huidige nestje. Swiftpaw en Lionpaw waren net apprentices. Lionpaw had als kitten nog op haar donder gekregen omdat ze het kamp uit gesneakt was. En Swiftpaw kreeg met de harde hand te maken omdat ze zo brutaal was als de neten. Leopardkit had de leeftijd van een apprentice maar was gewond door dat ook hij zich niet aan de regels had gehouden. Ook hij kreeg met de harde hand te maken maar was goed op weg. Op iedere kitten paste Innerghost naast haar drukke deputy bestaan wel de goede technieken toe, omdat Innerghost leerde van haar fouten, al was de deputy zelf ook niet perfect. Nu Fawnstep, die nu tevens ook met de harde hand kreeg te maken. Dit werd opvoeding genoemd.

.:

Thanks Waz <3:

:'STAMPS':

Een woedende blik kwam op in haar ogen toen haar moeder daarover begon. "Don't you dare to talk like that over my children," siste ze de zwarte poes toe terwijl ze een stap naar voor deed. Er werd getwijfeld aan haar loyaliteit aan ShadowClan. Haar moeder begon over haar apprentice tijd, of ze dan werkelijk niks geleerd had wat discipline en alles betrof. Fawnstep kneep haar ogen samen. "Ik zou dat geleerd hebben, als ik ooit een fatsoenlijke mentor toegewezen zou hebben gekregen." Vele mentoren waren genoemd met haar naam erbij in de ceremonie, maar er was er amper één geweest die ooit serieus met haar had willen trainen. Ze hadden haar toen al minder gevonden dan de rest. "Ik heb jouw advies, of wat dit gesprek dan ook mag voorstellen, niet nodig," siste ze de zwarte kattin toe. "Jij weet niks over mij, of over de vader van mijn kittens. I made a promise. En die zal ik niet breken." Ach, wat wist haar moeder er ook van. Die was toch te druk met haar deputytaken. "But don't worry 'bout me. Ga liever iemand anders lastigvallen met je gemiauw." Fawnstep draaide zich om en liep met een zwier van haar staart terug in de richting van het kamp.

Spoiler:

Ja, Innerghost kon een flink kort wondje hebben. Vroeger had ze haar lontje altijd nog uit kunnen rekken, sinds de dood van Fallentear niet meer en al het andere wat er gebeurd was. Toen Fawnstep haar ook nog eens haar rug naar haar toe durfde te keren na alles wat ze had uitgesproken werd ze kwaad. Innerghost zette af met haar achterpoten en wierp haar dochter tegen de grond, tenminste, dat was haar doel. "Starclanverdomme! Kijk eens naar jezelf. Je ziet er niet uit en kraamt allemaal mousedung uit!" Brulde ze. "Jij gaat nergens naartoe tot jij eens open en eerlijk tegen mij bent geweest, dochter!" Siste ze in haar oor. Ze zou haar dochter net zo lang vast houden tot ze in zou stemmen met haar woorden. Innerghost zelf was niet van plan haar kinderen over haar heen te laten lopen. Fawnstep mocht hier wel eens een voorbeeld aangeven. De zachte hand werkte niet, daar was Innerghost al snel achtergekomen.

.:

Thanks Waz <3:

:'STAMPS':

Een paar stappen waren gezet voordat ze plotseling tegen de grond werd gedrukt, met een enorme klap. Haar woedende blik flitste naar haar moeder toe, als blikken konden doden.. right. Fawnstep was een beetje in elkaar gekrompen omdat haar buik een smak had gemaakt, en die deed nu pijn. Niet te vergeten dat ze zwanger was, haar buik had net een klap tegen de grond gekregen en dat was niet zo goed. Daarom legde ze ook weer haar oren plat naar achter en voelde hoe de deputy haar tegen de grond gedrukt hield. "Ik zie geen reden om open en eerlijk tegen jou te doen, Innerghost!" grauwde de kattin terwijl ze een falende poging deed onder de deputy uit te kronkelen. Ze was er klaar mee, met alles.

Spoiler:

Natuurlijk hield Innerghost rekening met de dikke buik van Fawnstep, al was dat lastig wanneer je een kat tegen de grond wierp. Maar Innerghost slaagde er in ieder geval in en nu was ze niet meer van plan haar dochter los te laten. Innerghost was sterker dan Fawnstep en dat wist ze. Dat wisten ze beide. "Ik zie geen reden om open en eerlijk tegen jou te doen, Innerghost!" Innerghost hield Fawnstep enkel stevig vast, zonder haar echt pijn te doen, natuurlijk. "Oh nee? Denk eens na, dochter," sprak ze. "Hoe gelukkig ben je nou met je geheim? Ik zie nou niet bepaald dat het je goed doet," sprak ze. "Kan je wel zeggen dat ik niks van je weet, maar je weet zelf ook wel dat dat mousedung is," zei ze om een hoop onzin te voorkomen, gezien Innerghost een hekel heeft aan onzin.

.:

Thanks Waz <3:

:'STAMPS':

Fawnstep lag nu tegen de grond aan gedrukt en kon niet bepaald een kant op, maar echt niet dat ze al haar geheimen nu open kaart zou spelen. Alleen maar omdat haar moeder het zo nodig wilde weten met haar lange neus. Op de vraag hoe gelukkig ze nou was met haar geheim gaf ze geen antwoord, net zoals op de veronderstelling dat wat ze zei mousedung was. Fawnstep klapte haar keken op elkaar en keek recht in de ogen van de deputy. "Laat me los," mauwde ze met een lage stem terwijl ze haar nagels uitsloeg.

Spoiler:

Innerghost hield Fawnstep in balans. Ze zou niet eerder weg gaan dan dat ze haar dochter gebroken had. Je moest eerst breken om jezelf weer op te kunnen bouwen, want zoals het nu ging, ging het echt niet. Innerghost wou dat het goed ging met haar kinderen, dus dat zou ze aanpakken op haar manier. "Laat me los," hoorde ze de lage, dreigende stem van Fawnstep. "Ben je bereid gewoon het gesprek aan te gaan?" Vroeg ze kalm met een duidelijk antwoord er in als het niet zo was.

.:

Thanks Waz <3:

:'STAMPS':

Al haar woedde zakte in één klap naar beneden, het dunne draadje waar ze aan had gehangen was geknapt. Voor een moment was geen enkele emotie in haar ogen te zien, ontspande haar lichaam volledig en staarde ze enkel in de ogen van haar moeder, die vroeg of ze nu het gesprek aan kon gaan. Tranen vulden zich nu langzaam in haar ogen terwijl ze doodstil bleef liggen. De poes kromp nog verder in elkaar en verborg haar kopje in haar vacht, terwijl ze zachtjes begon te snikken. Altijd weer die verdomde emoties die ze niet binnen kon houden, altijd weer dat janken. Wat was ze toch ook zwak. Zwakkeling die ze was.

Spoiler:

Innerghost hield stevig vast aan Fawnstep, al was dat niet eens nodig, want Fawnstep stribbelde niet meer tegen. Nee, in plaats daarvan begon Fawnstep te huilen. Innerghost dacht in eerste instantie dat het een truc was van haar om Innerghost van zich af te krijgen. "Goed," miauwde ze. "Ik zal je nu los laten, maar dan gaan we ook praten," eiste Innerghost, terwijl ze van haar dochter afstapte en haar blik op probeerde te vangen.

.:

Thanks Waz <3:

:'STAMPS':

Een zacht gesnik was nu het enige wat uit haar mond kwam zetten. Soms snapte ze niet dat StarClan haar keer op keer liet leven als er iets met haar gebeurde, waarom ze onschuldige katten wel het leven ontnamen en haar niet. Ze verdiende het niet. Nog altijd hield de deputy haar tegen de grond gedrukt, maar uiteindelijk stapte ze van haar af. Voorzichtig hief Fawnstep haar kop met betraande oogjes en kwam ze half overeind, waarna ze haar moeder aankeek terwijl de tranen nog altijd uit haar ooghoeken drupte, maar ze hield haar snikken binnen.

Spoiler:

Innerghost zuchtte en raakte wat gefrustreerd. Fawnstep moest eens gaan spreken en stoppen met janken. Ze was toch geen mietje? Of had ze dat verkeerd ingeschat? Ze zag hoe de tranen van haar dochter op de grond drupte en toen zag de deputy in dat ze het nu wat zachter aan moest pakken. "Hé, Fawnstep," murmelde ze rustig. "Kom op en vertel wat het nou allemaal is," miauwde ze kalm. "Ik wil je alleen maar helpen," vertelde ze. "Ik wil dat het goed komt, oké?"

.:

Thanks Waz <3:

:'STAMPS':

Haar moeder leek opeens zachter te worden, waarschijnlijk had ze ook gemerkt wat voor zwakkeling haar dochter was. Een mengeling van woedde en verdriet dwaalde nog altijd binnen in Fawnstep rond. "Goed zal het nooit meer komen!" mauwde ze luid en drukte haar tranen weg, ze wilde niet meer huilen. "Twee van mijn dochters zijn dood!" schreeuwde ze huilend uit. "Hun vader is dood!" Nu draaide ze zich snikkend weg van haar moeder. Ze wilde er niet meer over praten, ze wilde het allemaal wegstoppen en proberen te doen alsof alles oké was.

Spoiler:

En toen kwamen de woorden die ze wou eindelijk. Nog steeds onduidelijk, wat Innerghost flink irritant vond. Wees gewoon direct, zeg wat er is en los het in Starclans naam op. Die negatifiteit vond Innerghost dus ook maar niets, maar ze zei er dit keer niets van. Fawnstep kende haar wel en wist haar mening over negatifiteit wel. Toen ze begon over haar twee dode dochters slaakte ze een zucht. "Ik beloof je dat die moordenaar er ook niet levend vanaf zal komen," miauwde ze. Innerghost wist nu immers wie dat was. "De vader is dood? Wie was hun vader dan?" Vroeg ze vervolgens met een frons. Frostlake en Thruhdive kwamen nu in haar op.

.:

Thanks Waz <3:

:'STAMPS':