~Rainbow~

Onderwerp: ~Rainbow~ vr 20 nov 2015 - 15:24

Ze lag in haar nest voor haar uit te staren. Een afwezige wat rusteloze blik vulde haar goudgele ogen. Ze had haar apprentices vrij gegeven en ze wist niet zo goed waarom, want het beklemmende gevoel begon zo snel ze even niet wist wat ze moest doen. Toch moest ze Swanpaw en Oceanpaw niet overbelasten, omdat zij niet goed alleen kon zijn. Haar eigen kittens waren wel druk of tenminste dat dacht ze, dus lag ze daar maar wat. Totdat het haar te veel werd en ze overeind sprong. Ze verliet de warriors den en haar veel te lege nest en liep het territorium in. Het miezerde en ze was binnen de kortste keren doorweekt. Bij de rand van abandoned badgerset stond ze stil en zuchtte ze zacht, dat gebied was niet langer van hen. Precies op dat moment brak er een waterig zonnetje door en zorgde voor een regenboog. Ze staarde er wat verrast naar schudde het vreemde gevoel van haar af en draaide zich om, om weer bij het gebied wat Shadowclan geclaimd had vandaan te lopen.

[Open]

[Low posting account]

Onderwerp: Re: ~Rainbow~ ma 23 nov 2015 - 20:05

Everstar liep met een verbeten trek om haar mond langs de grens. Ze had het dassengebied misschien af moeten staan, maar ze zou er voor zorgen dat die ratten dan ook geen poot verder zetten dan dat. Ze hoopte dat het in bloed dat in de grond was getrokken na het gevecht van RiverClan en ShadowClan tegen de dassen alle prooidieren weg zou jagen en dat Shrewstar niets aan het gebied zou hebben. Ze hoopte dat de ShadowClan leidster zou stikken in de enkele muis die ze er ving. Ze hoopte dat de ze geraakt zou worden door een monster terwijl ze het Donderpad over zou steken om er te komen. En zo hoopte ze nog wel meer onvriendelijke dingen. De regenboog die de hemel versierde merkte ze niet eens op. Ze werd pas uit haar haatdragende gedachten geschud toen ze Brindleleaf zag, die wegliep van de grens. Ze was de mentor van twee apprentices en dat zorgde ervoor dat Everstar afweek van haar route langs de grens om de poes in te halen. "Brindleleaf", miauwde ze. "Hoe gaat het?"

It is walking evenly between you and me, this truth, this terror
And it stares us in the face, until we break our nose against the mirror
~Rainbow~ 33kui4l

*********

Spoiler:

Onderwerp: Re: ~Rainbow~ di 24 nov 2015 - 10:00

Het duurde even voordat het tot haar doordrong dat Everstar haar kant op kwam. Het was dat een rukwind de geur van haar leidster haar kant op blies. Ze kon zich nog net inhouden om niet van schrik de lucht in de springen. De blik in haar goudgele ogen richtte zich op die van de andere poes. Ze neeg even haar kop uit respect voor haar terwijl er langzaam een glimlachje om haar lippen verscheen. “Everstar.” Begroette ze haar terug en wiebelde even met haar oren om ze daarna weer naar achteren te draaien om te voorkomen dat er water in haar oren kwam. “Het gaat wel goed. Soms een beetje eenzaam.” Gaf ze voorzichtig toe. Dan kon ze nog zoveel katten om haar heen hebben en haar kittens nog zo vaak zien het voelde anders. “Swanpaw en Oceanpaw doen het goed. Ik probeer die onzekerheid er een beetje uit te krijgen.” Praatte ze er vlug over heen, proberend het onderwerp weer te veranderen. "Hoe gaat het met jou?"

[Low posting account]

Onderwerp: Re: ~Rainbow~ di 24 nov 2015 - 21:09

Brindleleaf begroette haar. “Het gaat wel goed. Soms een beetje eenzaam", zei ze. Everstar knikte. Ze kende het gevoel van eenzaamheid wel, al vond ze het zelf meestal wel prettig om alleen te zijn. Voor Brindleleaf was het vast wennen dat haar kittens niet meer bij haar sliepen. “Swanpaw en Oceanpaw doen het goed. Ik probeer die onzekerheid er een beetje uit te krijgen", praatte de poes snel over haar vorige opmerking heen. "Hoe gaat het met jou?" "Prima", zei Everstar kort. Voor haar gold ook dat ze dat onderwerp liever vermeed. Als leider kon ze natuurlijk niet met iedereen gaan delen dat ze zich overal zorgen over maakte. Ze wist niet meer of het voor haar clan ook gold, maar het was nog steeds het idee dat katten naar hun leider op moesten kijken. Een leider moest sterk zijn en geen enkele twijfel tonen. Dat was wat Everstar geloofde, tenminste. "Ik wilde eigenlijk over je apprentices praten. Gaat het goed met hun training?" vroeg ze.

It is walking evenly between you and me, this truth, this terror
And it stares us in the face, until we break our nose against the mirror
~Rainbow~ 33kui4l

*********

Spoiler:

Onderwerp: Re: ~Rainbow~ wo 25 nov 2015 - 14:41

Ze ging zitten toen ze begreep dat Everstar graag een gesprek met haar aan wilde knopen. De natte grond deerde haar niet, haar vacht was dik genoeg om de nattigheid buiten te houden. Toen haar leidster zei dat het prima ging wist ze dat ze wat achterhield, maar goed dat deed zijzelf ook. Iedereen had het recht om dingen voor zichzelf te houden vond ze. Zij vond dat dat niemand benadeelde, wat niet weet wat niet deert immers. Ze knikte toen Everstar vroeg of het goed ging met de training van Swanpaw en Oceanpaw. “Ja het gaat op zich wel goed, maar ze hebben nog wel veel te leren.” Zei ze naar eerlijkheid. “Swanpaw is een onzekere kater. Ik heb het idee dat hij bang is om fouten te maken en daarom soms maar niets zegt. Oceanpaw is ook wel onzeker, maar volgens mij ligt dat meer aan wat ze al meegemaakt heeft. Ze vind grenzen eng en ze vind dingen al snel spannend.” Haar apprentices waren katten om voorzichtig mee te zijn. Ze moest geduld met ze hebben en dat was niet zo’n probleem, maar soms kon ze nog wel eens hard uit de hoek komen. Toch deed ze haar best. Ze zou nooit jonge katten benadelen omdat zij zich niet in kon houden, tenminste niet bewust. “Ik probeer daar met beleid mee om te gaan Everstar.” Je kon horen dat ze het meende. Ze deed echt haar best.

[Low posting account]

Onderwerp: Re: ~Rainbow~ do 26 nov 2015 - 19:34

Everstar ging ook zitten en luisterde naar wat Brindeleaf te vertellen had. Dat Oceanpaw wat nerveus was, kon ze zich voorstellen, na wat ze had meegemaakt. Ze zou zich er uiteindelijk wel overheen moeten zetten, maar dat kwam nog wel. Dat Swanpaw zo onzeker was, was misschien iets zorgwekkender, omdat het bij hem waarschijnlijk meer aan zijn eigen karakter dan aan ervaringen lag. Toch was onzekerheid ook iets waar veel katten op een gegeven moment overheen groeiden, als er maar goed mee omgegaan werd. “Ik probeer daar met beleid mee om te gaan Everstar", zei Brindleleaf. Everstar knikte. Brindle was een moeder. Everstar vertrouwde erop dat ze de jonge katten daarom goed kon begrijpen en helpen. Ze moest alleen niet té lief voor ze zijn, maar het klonk ernaar dat Brindleleaf wel echt probeerde iets aan de onzekerheid van haar apprentices te veranderen. "Goed", zei ze. "Ik geloof wel dat jij je taken serieus neemt." Dat leek soms niet voor iedereen te gelden. "Je begrijpt dat het belangrijk is om een apprentice naast de gewone vaardigheden ook moed en loyaliteit bij te brengen", ging ze verder. "Die twee dingen zijn misschien wel het belangrijkst. Moed en loyaliteit." Zonder moed kwam een kat nergens. En zonder loyaliteit... Ze dacht aan alle katten die WindClan in de loop der tijd verraden hadden. Skymask, Lionroar en nu Neverpaw. Neverpaw, een apprentice nog maar! Everstar kon er met haar hoofd niet bij hoe dat had kunnen gebeuren. Het gaf haar een wat ongemakkelijk gevoel dat clangenoten die ze met haar leven zou moeten vertrouwen zomaar vijanden konden blijken te zijn.

It is walking evenly between you and me, this truth, this terror
And it stares us in the face, until we break our nose against the mirror
~Rainbow~ 33kui4l

*********

Spoiler:

Onderwerp: Re: ~Rainbow~ ma 30 nov 2015 - 10:41

Er ontstond een eerlijke glimlach om haar lippen. De woorden van Everstar deden haar echt goed en dat kwam niet vaak voor, dat ze geraakt werd door woorden van een ander. Maar ze had respect voor haar leidster, respect voor hoe ze alles deed. Bij Everstar had ze ook echt het idee dat ze redelijk tegen haar was en kon ze hoogte van haar krijgen, bij Whitelion was dat anders. Die wilde niet met haar praten of in ieder geval niet vertellen waar hij mee zat terwijl het overduidelijk was dat hij zich niet lekker voelde. Ze luisterde naar wat hij te zeggen had en als hij iets van haar wilde dan deed ze dat, maar een gezellig gesprekje zal ze niet met hem gaan voeren. Dat zou niet vanuit haarzelf komen. “Bedankt Everstar.” Ze gaf haar een waarderend knikje. “Ik zal er voor zorgen dat ze begrijpen wat echte moed en loyaliteit inhoud.” Of het tot haar apprentices door zou dringen was een tweede natuurlijk, maar dan had ze het in ieder geval geprobeerd. Ze zou ze wel klaarstomen voor het warriorschap. Ze zou het in ieder geval niet zo aanpakken als haar mentor had gedaan.

[Low posting account]

Onderwerp: Re: ~Rainbow~ di 1 dec 2015 - 17:15

Brindleleaf bedankte haar en glimlachte. Everstar deed een halfslachtige poging de glimlach te beantwoorden, maar faalde jammerlijk. Lachen was niet echt iets waar ze op dit moment toe in staat was. “Ik zal er voor zorgen dat ze begrijpen wat echte moed en loyaliteit inhoud", verzekerde de warrior haar. "Mooi", zei Everstar. Ze wist niet of het genoeg zou zijn, maar wat kon ze verder doen? Ze kon Brindleleaf wel vragen goed op ze te letten, maar had dat zin? Everstar had zelf manenlang met Lionroar samengewerkt en bij hem had ze ook niets vermoed, terwijl Whitelion, die ze vroeger niet altijd vertrouwd had, een goede bondgenoot had blijken te zijn. Je kon aan de meeste katten niet zien hoe ze waren, zelfs niet als je veel met hen omging. Ze had al geweten dat dat voor rogues en katten van andere clans gold. Die vertrouwde ze nooit, hoe vriendelijk ze zich ook gedroegen. Dat ze het vertrouw-niemandprincipe misschien ook op haar clangenoten zou moeten toepassen. Ze keek naar Brindleleaf. Misschien kon ze zelfs haar niet vertrouwen. Ze schudde haar hoofd. Kom op, Everstar, zo kun je niet beginnen, zei ze tegen zichzelf. Ze moest vertrouwen blijven houden in haar clangenoten. Waar moest het anders heen met WindClan? "Geef ze niet al te veel vrije tijd", zei ze tegen Brindleleaf. "We gaan ze binnenkort nog nodig hebben om bladval door te komen en als de tijd daar is om het gevecht aan te gaan met ShadowClan over het dassengebied, moeten ze sterk zijn." Ze wist dat je een training niet veel sneller kon laten gaan dan het nu ging. Energie was nu eenmaal niet oneindig. Maar het was zo frustrerend om bladval zo dichtbij te zien komen, terwijl er zo veel jonge katten waren die wel veel aten, maar nog niet goed konden jagen.

It is walking evenly between you and me, this truth, this terror
And it stares us in the face, until we break our nose against the mirror
~Rainbow~ 33kui4l

*********

Spoiler:

Onderwerp: Re: ~Rainbow~ vr 4 dec 2015 - 15:36

Ze schudde haar kop toen Everstar zei dat ze ze niet al te veel vrije tijd moest geven. “Nee zeker niet, soms eventjes als ik merk dat ze dat nodig hebben.” Haar blik werd ernstig toen haar leidster verder sprak. “Ik begrijp het Everstar. Ik ga mijn best doen ze voor die tijd zo ver mogelijk te trainen, dat ze het jagen goed onder de knie hebben in ieder geval.” Of ze ze dan al zo ver had dat ze goed konden vechten wist ze niet, maar ze kon ze in ieder geval klaar maken om te jagen. Jagen was wat minder confronterend dan vechten. Ze wist dat ze ze daar wat meer tijd voor moest geven, vooral met de angst die Oceanpaw voelde. Meer dan hun best konden ze niet doen het bleven nou eenmaal hele jonge katten die nog moesten leren hoe de wereld in elkaar stak. Vooral dat er ook leuke dingen waren in het leven en niet alleen de slechte die ze meegemaakt hadden. Al was dat voor Brindleleaf zelf ook heel lastig. Zij zag ook vaak het slechte in plaats van het goede, maar dat was voor haar dus ook een leerpuntje.

[Low posting account]