We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Met grote passen en een voor haar aardig goed humeur liep de poes de hoge goudkleurige planten in. Het was al laat in de avond, maar ze wou nog even het kamp uit. Plus ze vond het leuk op deze plek. Er was rust en stilte en dat kon ze soms zeker gebruiken. Een konijn zat tussen haar kaken geklemd. Het was een groot exemplaar en ze was ook trots op het feit dat ze eindelijk wat te pakken had. Er was weinig prooi om te vangen en als je wat ving was het meestal een klein muisje of een klein ondervoed konijn. Dit konijn had ze lang achterna gezeten. Het was niet erg oplettend geweest door de ondervoeding, maar het konijn was wel één van de dominante geweest. Het was namelijk groot en had waarschijnlijk in de zomer alles gekregen wat hij wou. Nu hing het echter levenloos naar beneden. Het idee vond ze wel grappig, al was het misschien wreed om te bedenken. Ze ging nu niet konijnen zielig vinden. Nee, de kittens in de clan hadden voedsel nodigen dat was de reden dat zij zo lang uit het kamp was geweest. Met een zucht ging de poes zitten en legde het konijn op haar poten. De goudkleurige planten voelden als een soort tralies om haar heen. Zou anderen claustrofobisch maken, maar haar stelde het op één of andere manier wel gerust. Rare kattin was ze soms, dat kon ze zelf ook makkelijk toegeven. Met het konijn op haar poten keek ze om zich heen om daarna een lik over haar poot te geven en die over haar kop te laten gaan. De poes nam haar welverdiende rust even voordat ze het konijn naar het kamp zou brengen. Een schoonmaakbeurt was toch ook wel nodig. Geluiden klonken door de welbekende wind en het bracht rust tot haar nog snel kloppende hart. Ze moest toegeven dat ze er niet op haar mooist uitzag op het moment. Er leek niemand in de buurt te zijn, toch was de rode poes bezig met de vacht. Straks zou ze toch het kamp weer in lopen. Ze had geen zin om er dan bezweet en moe uit te zien. Zo wou ze niet dat anderen haar zagen. Toch iets waar ze veel over nadacht, al klonk het misschien dom. Een warrior die veel om de reputatie gaf. Tja zonder zat je ook in de problemen. Een zucht verliet haar mond zodra ze klaar was en toen ze wou gaan staan zag ze ineens de schim van een ander. De wind stond verkeerd dus een geur rook ze niet. Geen spier in haar lijf vertrok, nog niet. "Laat je zien", sprak ze en daarna pas keek ze om zich heen.
Met de wind in haar gezicht lag de birmaanse poes in haar favoriete hangplek. Hier vluchtte ze bijna elke dag naar toe om de taken als warrior te kunnen ontkomen. De geur van konijn dronk haar neusgaten binnen. Oooh daar had ze wel zin in! Ze zette vaart richting de geur en hoe dichterbij ze kwam hoe meer ze doorhad dat het al dood was en een clangenoot van haar het bij zich had. Fijn daar ging haar lunch! Ze zuchtte diep en trok haar wenkbrauwen op bij de woorden van de poes. 'Frostfaith doe is normaal ofzo, ga eens niet liggen commanderen ofzo.' Sprak de poes verveeld en bekeek haar even grondig. 'Waar heb jij in liggen rollen? Een stinkdiernest?' Vroeg ze verveeld er was zo weinig te doen hier in de buurt. ze schudde haar lange creme kleurige vacht wat losser en bewoon haar staart heen en weer terwijl ze haar aanstaarde, eindelijk vermaak gevonden.
Riverpaw was is van plan om voor een keer over de grens te steken, hij had namelijk al een Windclanner ontmoet bij de Gorge. Dus hij wilde haar weer ontmoeten, hij wilde meer weten over haar. Hij was een stukje aan het lopen, de sneeuw krakten tussen zijn poten. Zijn gedachten haakte elk moment af, hij kon altijd makkelijk na denken over iets. Hij spitste zijn oren bij het horen van stemmen, had hij al Windclanners gevonden? Dat was makkelijk, hij volgde het geluid. "Laat je zien", sprak de kattin die hij eerder had ontmoet. Dat was makkelijk, hij had haar in een keer gevonden. Misschien had zij ook al door dat hij er zat, hij sloop die richting op. Alleen zag hij een andere kat, ook van Windclan. Deze leek hem minder vriendelijk, hij leunde maar tegen een boom aan en besloot deze katten te obseveren. 'Frostfaith doe is normaal of zo, ga eens niet liggen commanderen ofzo.' Sprak de windclan krijger, dus de gene waarna hij opzoek was had de naam Frostfaith. Hij moest eens proberen om namen te blijven onthouden, hij was namelijk niet zo goed in namen. 'Waar heb jij in liggen rollen? Een stinkdiernest?' Vroeg de windclan krijger verveeld naar de andere kattin. Hij besloot voor nu gewoon te verschijnen, hij was niet zo graag een schaduw. Hij stapten de bosjes uit, als een uitdagende apprentice die hij was opende hij zijn mond. "Jo dames, vanwaar al deze mot?" Vroeg hij rustig, op een kalme toon. Zijn ogen keken even naar de vervelede kattin en daarna naar Frostfaith, ze hadden beiden blauwen ogen en een witte vacht.
OCC: May I? x)
Frostfaith
Member
Dani 479 Actief "You lit the fuse, thought I'd burn too
But you're playing with a heart that's fireproof"
"Waar heb jij in liggen rollen? Een stinkdiernest?", klonk er achter haar en de poes draaide met haar ogen. Haar jongere zus stond daar. Van wat ze wist kon zij verschrikkelijk vervelend zijn, maar familie was familie niet? Ouders waren dood en als de kleine kitten had Frost haar er nog levend uit gekregen. Nu was ze anders. Jammer. Haar ouders deden zo hun best om ze goede warriors te maken. Sociaal level was helaas ook bij haar niet al te goed uitgepakt. "Ook hallo zus", zei ze. "Ik zie dat jij met je goede poot uit je nest bent gestapt." Een korte glimlach kwam op haar gezicht, maar die verdween snel. Een geur vulde ineens haar neus. Haar oren spitsten zich en haar mond ging een heel klein stukje open. Was bijna niet te zien. Al snel kwam er een Riverclan apprentice uit de bosjes springen. "Jij," zei ze op een kille toon. "jij moet het gebied onmiddellijk verlaten." Haar stem was streng. Wat dacht de apprentice wel niet. Op ander territorium komen en dan ook nog de twee aanspreken.
Met een geïrriteerde blik keek ze naar haar zus. 'heb jij er ooit overna gedacht gewoon eens te stoppen met praten?' Vroeg ze op haar oh zo vriendelijke toon. Waarom kon ze nooit eens normaal doen. 'Vanochtend toen ik uit mijn nest stapte was ik vrolijk en toen kwam ik jou tegen.' Mompelde ze brommend terwijl ze zich naast haar zus op de grond liet vallen en begon te rollen in de goudkleurige planten en schudde haar kopje uit en drukte haar neus tegen het gedode konijn van Frostfaith. man wat had ze een honger ineens. Ze keek op bij de Riverclan apprentice en legde zich helemaal neer. 'Frost laat het wat is zo een klein iel ding nou voor gevaar. Een keer hap en hij is dood.' Zei ze terwijl ze gaapte en de apprentice vrolijk aankeek en haar woorden meende. Een verkeerde stap en ze zou wel even overgaan tot geweld.
De grijze gestreepte kater keek naar de twee dames, hij zag de witte kattin die hij eerder had gezien. Hij voelde toen ze elkaar als eerste ontmoeten een speciale band al kende hij haar niet dus wilde hij haar leren kennen, "Jij," zei de wit oranje kattin op een kille toon. "jij moet het gebied onmiddellijk verlaten." Haar stem was streng. Hij haalde zijn schouders op, "Ook hallo en natuurlijk als jij het zegt kittekat." Zei hij op een rustige toon, hij had en bleef nog steeds een grijns om zijn lippen sieren. Hij had geen probleem echt, hij zou het gebied verlaten als zij dat zo graag wilden. 'Frost laat het wat is zo een klein iel ding nou voor gevaar. Een keer hap en hij is dood.' Zei de andere kattin terwijl ze gaapte en de apprentice vrolijk aankeek, hij keek vrolijk terug. Hij haalde zijn schouders op, "Dat is waar, gevaar." Miauwde hij op de kattin dat zei het woord gevaar zei vond hij het wel grappig om haar gevaar te noemen. De witte kat kende hij haar naam niet dus kittekat frost, ofzo. Hij lachte een beetje door de beiden katten, hij kende deze katten niet maar hij vond ze zo grappig plus een gevoel in je buik kon je niet negeren.
Onderwerp: Prisoner 
wo 23 dec 2015 - 1:10
