Darkness

Donker, zo was het hier. Hij kende niks anders. De tijd verliep zo traag... Althans, dat dacht ie. Hij wist niet eens wat tijd was om mee te beginnen. Dus dat was zeker al iets om over op te kijken. Kalmpjes piepte de jonge kitten even. Hij had wel al besef over een iets. Hij was niet alleen hier. Er waren nog andere levens hier... Hij voelde hun warmte, hun aanwezigheid... Hun ademhaling was rustgevend. Althans, zo leek het. Hij had nog nooit iets anders dan de grote warmtebron van zijn moeder gevoeld... Of die van zijn sibs... Het begon te vervelen. Aha ja, verveling, een nieuw iets... Iets dat hij vaak zou meemaken.

-Rosepaw & open

_{Rustig liep de poes de nersury binnen, ze wilde geen kittens wakker maken of zoiets. Ze ging de kittens van Mazelock eens bezoeken ja dat had ze zich voorgenomen. Haar ijs blauwe gingen rustig elke kit langs, Eindelijk lande haar ogen op een kit die ze herkende. De jonge apprentice liep wat dichter bij, ? de poes trok even een moeilijk gezicht. en liep de op de kit af. 'Hey kleine' miauwde ze op een zachte manier. Ja deze kit was nog niet zo oud daar moest je voorzichtig mee omgaan, Rose legde haar dikke staart over de kitten heen. om warmte te bieden.}

Opeens kroop een nieuwe geur zijn neus binnen. Of... het was eerder iets dat hij ergens... Al eens had geroken? Hij wist het niet zo goed meer... Kalmpjes richtte hij zijn kop op en piepte hij op een hoge toon. Er klonken woorden, twee hele simpele woordjes... maar voor het jong was dit nog rare vormingen van klanken. daarom was hij even stil.. en zeker toen de warmte om hem kwam... Hij leek even verstijfd te zijn.. Dit was nieuw... Dus na een tijdje draaide hij zich wat en besloot hij zijn mondje om de haren te zetten, alsof hij het wilde testen of hij hier ook van kon eten.

_{Rose keek wat verbaasd op toen ze voelde dat de kitten verstijfde, had ze iets fout gedaan? 'Hey alles goed?' vroeg ze rustig terwijl ze de kitten een zachte por gaf. God ze had echt geen idee hoe ze met kittens om moest gaan, ze waren ook zo onverspellend vooral zulke jongen ze konden nog niet praten dus je wist nooit echt wat er was. Opeens voelde de poes een mondje rond haar staart, Roses ogen werden even groot tot ze begon te lachen. Het deed geen pijn, 'Wat denk je dat je aan het doen bent kleine?' lachte de poes vriendelijk.}

Er klonk een splinternieuw geluid, een die zijn oortjes liet bewegen en hem liet stoppen met wat ie deed... Alsof hij het geluid, wat in dit geval lachen was, helemaal in zich op wilde nemen.. Hij wilde het weten... Wat betekende het... Waarom klonk het zo? en nog belangrijker... Wie of wat had het in zijn kop gebracht dit geluid te maken? Hij snapte het niet... Maar moest dat ook? Hij kende niks... Dus in feite maakte het vrij weinig uit. Er klonken weer klanken die hij niet verstond, maar in response liet hij een luid gepiep horen, gevolgd door iets zachter waarna hij half de lach leek na te doen... Of het geluid ervan. Maar het klonk niet echt als lachen, eerder als een mislukte versie van piepen.

_{De kitten begon te piepen, of ja hij deed meer haar gelach na? nou nee haar lach was veel mooier dan dat hij nadeed. Rose keek de kitten rustig aan 'Goldenkit' begon ze rustig 'Hoe gaat het met je? hoe voel je je?' of hij hier echt antwoord op kon geven betwijfelde ze hoedan kon de jonge poes het niet laten om het te vragen. Misshien gewoon om te laten zien dat het haar boeide? 'Ach waar zijn mijn manieren' begon de poes vervolgens op een zachte toon 'Ik ben Rosepaw' stelde ze zich voor, want tja dat had ze nog niet gedaan.}

De ander kwam met nog meer nieuwe, rare klanken af... waardoor hij een luide piep liet horen. Hij piepte gewoon door al haar woorden heen, alsof hij haar echt na wilde doen. Het was de beste manier om iets te doen... Iemand imiteren. Dus daar zat ie dan. Piep, piep, piep, piep! Hij had niks van manieren en zou ook niet in stilte naar haar gebrabbel luisteren. Voor hem leek alles op elkaar voor het moment. Hij vond het gewoon grappig dat sommige van die klanken van verschillende katten anders klonken... Toen de ander stil was, bleef hij doorpiepen, waarna hij wat bewoog in haar richting en zijn kopje de lucht in stak.

_{Rose keek toe hoe de kitten gewoon door haar heen piepte, iets wat haar best wel irriteerde. Ze deed ook moeite er niks van te zegen ze wilde geen boze moeder op haar dak hebben ofzo. Sommige moeders waren erg beschermend over hun kroost en als je maar even wat kritiek over ze had werden ze gek, dat ze wel eens mee gemaakt. Nee de flame point poes keek rustig toe hoe hij bleef door piepen waarna hij zijn kopje haar richting in de lucht stak. 'Jij gaat vast snel leren praten' mompelde de apprentice zachtjes.}

Er klonk een zachtere, ietwat vervormde versie van wat klanken, waardoor hij even zachtjes piepte als antwoord en toen zijn kopje neerlegde. Hij haalde diep adem en bewoog zijn hoofdje even heen en weer waarna hij een zacht gepiep weer liet horen. Sigh...
Dus hij stond maar op... Wankel en onstabiel kroop hij half naar voren... Om al snel luid te gaan piepen en zijn hoofd krachtiger dan eerst te schudden... Hij wist niet goed wat ie wilde... maar ergens wilde hij gewoon... Tja, een reactie. Hij wist dat ze reageerden op zijn gepiep, dus hoe zouden die dingen zijn op zijn bewegingen?

_{De kitten maakte allemaal geluidjes, iets waar Rose wel om moest lachen. Hij zag er zo cute uit, Opeens stond de kitten op of ja. Dat probeerde hij het was meer wankelen, En al snel begon de kitten weer luid te piepen. Even schrok Rose hier van was er iets mis? deed zij iets verkeerd? Rose verlaagde haar kop tot ze ongeveer de zelfde hoogte was als de kitten. Haar ijs blauwe ogen keken naar zijn gesloten oogjes. Ergens vroeg ze zich af hoe lang het zou duren voordat ook hij zijn ogen openen deed, niet lang meer toch? 'Hey is er iets?' vroeg de jonge apprentice met een zachte stem.}

Hij liet een laag gepiep horen toen de ander weer een paar klanken uitbracht. Het leek eerder een zacht gebrom. Hij piepte zachtjes en legde zich schuin neer waarna hij diep adem haalde en nogmaals piepte. Hij draaide zich wat, wat moeizaam ging, en eindigde na een tijdje op zijn rug. Hij piepte wat zachter en begon zijn pootjes wat te bewegen, samen met het piepen die maar niet leek te stoppen. Het was waar, hij piepte veel. Was dit een teken dat hij later veel zou praten? Geen idee.

_{De kitten liet allemaal piepjes horen, De poes schudde even met haar kop en draaide haar oren. Rose vond het piepen wel irritant worden, maar wat moest ze doen? piepen was de einige manier voor de kitten om te communiceren. Rose wist nog dat zij zelf ook veel piepte, Opeens bewoog de kitten zich. Rose keek de kitten aandachtig aan, wat nu weer? de rossige kitten eindige na een tijdje op zijn rug waarna hij wat met zijn pootjes begon te bewegen en weer veel begon te piepen, Wat wilde hij nou?}

Geen reactie. Goed dan... Hij werd stil en bewoog niet meer waarna zijn ademhaling even kalmer werd... Alsof hij opeens het moeilijker had. Hij hield even kalm zijn adem in, maar liet toen een zacht piepje horen... Na een tijdje, met wat stribbelen, eindigde het rossige kleintje terug op zijn pootjes en legde hij zijn kopje tussen zijn twee voorpootjes, waarna hij een soort laag, bijna mauwend, geluid maakte. Het leek erg veel op piepen, maar het leek al wat meer op gemauw. Maar voor een echt duidelijk mauw zou hij nog even moeten wachten.

_{Wat de kitten allemaal aan het doen was ja... geen idee, Rose keek rustig toe hoe de kleine weer op zijn pootje belande.En legde hij zijn kopje tussen zijn twee voorpootjes, daarna maakte hij een geluid. Iets wat veel op piepen leek maar ook wel een mauw, Rose ging zitten en gaf de kitten een zachte por 'Wat wil je nou' mompelde de poes zachtjes. kittens waren zo moeilijk te begrijpen vooral zulke jongen.}

Ze leek niet echt weg van hem te zijn, in tegendeel. Ze gaf hem een por -en god wat hadden al die dingen met porren eigenlijk???- en maakte geluiden, waradoor hij zijn gouden oortjes richting haar bewoog en even diep adem haalde, maar geen geluid maakte deze keer... Dan zou hij maar stil zijn zeker... Er was niet veel te vertellen, niet in zijn taaltje en niet in dat van de ander... Want die kon hij nog niet spreken. Stilletjes leek de kleine kit weg te vallen en te knikkebollen, klaar om te gaan slapen.

<sub>De kit leek weg te vallen, hij moest vast moe zijn. Hij was nog maar klein en moest veel slaap hebben om te groeien, Rose keek de kit even zwijgend aan. Tot ze eindelijk besloot haar bek open te doen, 'Weltrusten Goldenkit' miauwde de flame point poes op een zachte toon. Terwijl ze rustig naar achter liep en zich uitendelijk om draaide en de Nursey uit liep, ze moest eens terug naar haar apprentice taken ze kon niet de hele dag bij de nursery rond hangen.

Rose topic uit</sub>