I wanted to do this on my own

Ze had de ceremonie gegeven en de deputy bekend gemaakt. Het was avond en iedereen had afscheid kunnen nemen van Ravenheart, haar zoon en Leopardgaze, haar partner. Overleden, vermoord en nu in Starclan. Ze had ze gezien, ze was er achter gekomen voor ze wist wat er allemaal gebeurd was. Ze duwde het laaste beetje modder over hun graf heen en keek met een lege blik naar waar haar overleden geliefden lagen. Ze zei geen woord en staarde er alleen naar. Alle herinneringen van haar leader ceremony ging door haar kop heen. Haar moeder, haar tweelingzus... en nu haar zoon en partner. Ze boog haar kop voorover en sloot haar ogen terwijl ze het gevoel van verdriet haar liet bekruipen. Ze verwelkomde het en langzaam begonnen haar schouders met trillen en drupte er verschillende tranen op het aarde. De enige plek waar je modder kon zien, verder lag er sneeuw en voor je het wist was er geen teken meer van dat hier twee katten begraven waren.

OOC: Open voor vrienden, familie oid <3

.:

Thanks Waz <3:

:'STAMPS':

De rode kater was niet meer in het kamp geweest. Na het gevecht was hij er even geweest, samen met de rest van zijn clan om de gewonden te helpen. Echter was hij van weinig nut geweest. Hij was gebroken. De jonge kat had gezien hoe eest zijn broer vermoord werd, en hierna degene die hij beschouwde als vader. Hij was erbij geweest, ernaast gestaan. En voor iemand die zo veel om familie gaf, hij had het gevoel alsof zijn vacht drie keer zo zwaar was geworden deze dag. Al sinds hij een kit was vreesde hij Bloodclan. Om een geldige reden, je kon het litteken nog altijd zien rond zijn nek. Deze angst was alleen groter geworden. Hij was bang dat hij zou eindigen zonder familie. Hoe dan ook, Leopardpaw was al snel weer uit het kamp gegaan zodra de hoge nood voorbij was. En nu was hij op weg om de katten waar hij van hielt de bezoeken. Aangekomen op de plek waar ze lagen begraven zag hij iemand zitten, al was hij niet verbaast zijn moeder hier tegen te komen. Het waren immers haar zoon en partner geweest. Zachtjes liep hij naar haar toe en drukte zijn kopje even tegen haar aan. Hierna ging hij naast haar zitten en zuchtte even diep uit, geen woorden kunnen vinden om de stilte te breken, maar haar ook niet alleen willen laten.

LEOPARDSPIRIT

Innerstar sloot haar ogen en probeerde terug te keren naar het gevoel dat ze had gehad in Starclan. Het liefde hoopte ze ook daar terecht te komen zodra ze haar ogen zou openen. Ze hoopte Leopardgaze en Ravenheart te zien, goed afscheid te kunnen nemen, al had ze dat met Ravenheart al gedaan. Maar ze wou meer tijd, meer terug kunnen zeggen. Maar toen ze haar ogen opende kwam ze niet waar ze wou zijn. Ze staarde naar de modder onder haar poten, donkere vlekken van haar tranen waren daar te zien. Haar poten zelf zat nog onder de drek van het begraven en de rest van haar vacht was ook vies. Een koude bries streek langs haar vacht en vervolgens hoorde ze het geknisperd van sneeuw, gevolgd door de geur van Leopardpaw, haar jongste zoon. Innerstar keek op en om naar de rossige kater. Ze wist een waterig glimlachje op te zetten en stopte met tranen. Zelf wist ze ook geen woord uit te brengen. Toen haar jongste zoon naast haar kwam zitten, kroop ze opzij om haar dikke zwarte vacht tegen zijn korte rode te drukken en sloeg ze haar staart om hem heen. Er hoefde ook niets gezegd te worden.

.:

Thanks Waz <3:

:'STAMPS':