Bonding{Lakepaw}

Sneeuw kraakte onder haar poten toen ze het kamp in stapte. Spell had nog een waterrat weten te vangen, maar veel vlees zat er niet aan. Ze liet het beestje vallen op de stapel. Een lichte frons trok over haar gezicht toen ze zag hoe klein deze was. Zo zou ze nog een keer jagen. Spellbound liet haar blik over het kamp glijden. Het leek redelijk rustig. Haar blik bleef steken op niemand minder dan haar zusje. Haar frons maakte plaats voor een kalme glimlach toen ze dichter bij de witte kattin kwam. "Hey Lake," Haar houding was rustig, maar aan de toon van haar stem was warm. "Alles goed?"

Panthergrowl leek het druk te hebben de laatste tijd. Sure, haar trainingen konden nog wel even wachten. Nu had ze tenminste de kans om uit te slapen, en daar nam ze dan ook profijt van. Het was al zon hoog geweest toen de leerling uit haar nest stapte en de open plek op trippelde. Vrijwel meteen hoorde ze haar naam vallen. Gelukkig was het Spell maar, en niemand die haar eenmans-fissa kwam verpesten. "Hey Spell," begroette ze haar zus. "Ja, helemaal prima. Chill leventje heb ik nu m'n mentor zo druk is." miauwde ze met een grijns.

"Hey Spell," Groette haar zusje terug. De poes glimlachte. "Ja, helemaal prima. Chill leventje heb ik nu m'n mentor zo druk is." Nu kwam er toch een lichte frons op haar snoet. "Zo druk?" Als Lake's nieuwe mentor haar niet bezig hield, ging ze zich vast vervelen. Spellbound wou niet weten wat er zou gebeuren als Lakepaw zich ging vervelen, zeker niet omdat ze toegang had tot de buitenwereld. "Laat het je niet te chill worden, oké? Anders ben je langer apprentice dan je lief is." Even beet ze op haar lip. Panthergrowl kende ze niet goed, maar hij leek een barse kater. Nu gaf ze toe dat haar zusje dat nodig had, als hij haar aankon.

Spell leek verbaasd om haar antwoord, waarop de witte leerling knikte. "Blijkbaar, al hoort hij mij natuurlijk op nummer één te zetten." miauwde ze, rollend met haar ogen. Natuurlijk was het chill, maar haar trainingen mochten er ook weer niet té veel onder lijden. "Laat het je niet te chill worden, oké? Anders ben je langer apprentice dan je lief is." De witte poes zwaaide beledigd met haar staart. "Zeg dat maar tegen meneer 'butterstar's lieveling'." haar woorden waren oprecht. "Misschien dat jij me af en toe mee kan nemen? Jij bent in mijn ogen toch een betere krijger." Lakepaw versmalde even haar ogen. "Eentje die haar leerlingen wél ziet staan." vervolgde ze.

"Blijkbaar, al hoort hij mij natuurlijk op nummer één te zetten." De zin ging gepaard met een oogrol. Ze gaf haar zusje een strenge blik. Ze waarschuwde Lake, die vervolgens met haar staart zwaaide. "Zeg dat maar tegen meneer 'butterstar's lieveling'." Spellbound trok haar wenkbrauwen op. Lieveling? Nee, dat zal wel niet. Ze had vertrouwen in Butterstar als eerlijke leader. En Lakepaw had altijd wel een sterke mening... "Misschien dat jij me af en toe mee kan nemen? Jij bent in mijn ogen toch een betere krijger." De warrior klaarde op. Ze zou het geweldig vinden om haar sibling iets te leren. "Eentje die haar leerlingen wél ziet staan." De poes miste de nadruk van die zin niet, en bad dat Panthergrowl haar maar snel les zou geven. "Bedankt Lakepaw. Ik weet zeker dat Panthergrowl je snel genoeg zal trainen. Hij is een goede warrior, niet?" Haar toon maakte duidelijk dat ze geen antwoord op die vraag hoefde. Spellbound probeerde het gesprek op een ander onderwerp te brengen. "Kan je het goed vinden met je mede-apprentices?"