First day river ❥

Chivykit was nog nooit naar buiten geweest. Haar mama was enorm beschermend en had haar onbewust bang gemaakt voor de buitenwereld. Ze was ook niet zo groot en leek op een 1,5 moons oude kitten, waardoor haar pogingen altijd werden geblokkeerd door bezorgde queens die dachten dat ze verdwaald was.

De zilvere kitten was nu uit het nest geglipt. Ze moest haar angst toch ooit wel eens overwinnen? Een zucht verliet haar opeen geperste lippen. Oké Chivy, dacht ze, gewoon één sprong. Eén sprong en je bent buiten. Ze haalde diep adem en spande haar spieren aan. Met een belachelijk klein sprongetje stond ze dan eindelijk buiten. Hey dit was eigenlijk nog zo beangstigend niet. Ze draaide zich met een trots snoetje om naar de Nursery. Ha! Daar stond iedereen van te kijken. Ze draaide zich weer om. De wereld rond haar heen was open gegaan. De kleine gordijnen waren open geschoven en daarachter stond iets wonderbaarlijks. De kleine kitten hupten een paar stappen vooruit.

Open ❥

In de ochtend was de zilveren poes bezig geweest met Lionkit. Haar twee andere kittens huppelde en sprongen het nest uit maar, bij haar weten, had ze de kleine kater nog niet zien stappen. Misschien was hij wel gewoon te laat. Ze zou straks de medicine cat wel eens vragen om langs te komen/ Omdat ze zo met Lion bezig was geweest had ze niet door dat Chivy ondertussen het nest uit was geglipt. Een, bijna warme, bries werd de nursery in geblazen en nam de geur van haar kitten met zich mee. Haar oortjes sprongen naar voren toen ze doorhad dat Chivy niet langer binnen was. Ze trok met haar oortjes toen een andere queen haar kittens de toestemming gaf om voor de nursery te gaan spelen. Silvers kittens waren iets ouder, maar toch had ze haar kittens zo lang mogelijk binnen gehouden. Dat was toch het beste? Toch kon ze hen niet eeuwig binnenhouden. Ze liet haar twee andere kittens achter in het nest en liep achter Chivy aan. Ze sprak haar er niet op aan, maar zette zich gewoon voor de nursery neer. Een kleine glimlach stond op haar snoetje toen ze voelde hoe de zon warmte afgaf op haar vacht. Er kwam net een patrouille terug van de jacht. "Kijk Chivy," mauwde ze uiteindelijk toch, verwijzend naar de patrouille. "Een jachtpatrouille." vervolgde ze. Nu Chivy toch buiten was kon ze haar evengoed dingen laten zien en haar vertellen hoe het kamp leven in elkaar zat. "Zij jagen op prooi, zodat alle katten in de clan kunnen eten. De Elders kunnen namelijk niet zelf meer jagen en soms is het gemakkelijker als je even geen tijd hebt om zelf te jagen."

Zoveel. Zoveel verschillende geuren, kleuren en dingen om te ontdekken. Haar roze neusje stak ze in de wind op. Er kwam nog meer naar haar toe. Zoveel dat ze er van duizelde, maar iets trok haar enthousiaste aandacht. Er kwam een stoet grote katten het camp binnen. Met grote oogjes, zo groot als twee volle manen, keek ze naar de grote katten. Haar mondje zakte langzaam open. Ze zagen er machtig uit en knap en mooi en sterk, gespierd en ... . "Kijk Chivy." Die plotse stem deed haar opschrikken. Haar oortjes zakte in haar nek. Ze keek met puppy oogjes naar haar moeder, bang dat die boos was. "Een jachtpatrouille." vervolgde mama. Chivykit fronste. Huh? "Zij jagen op prooi, zodat alle katten in de clan kunnen eten. De Elders kunnen namelijk niet zelf meer jagen en soms is het gemakkelijker als je even geen tijd hebt om zelf te jagen." Ze keek verrukt. Haar mama was niet boos! Ondertussen verwerkte haar hersentjes die bom van informatie. Haar zilveren kopje draaide zich weer naar de katten die nu bij een grote steen zaten. "Maar... mogen die grote katten daar niet zelf eerst eten? Die hebben dan toch ook honger mama?" Ze keek weer achterover naar haar moeder. Die nu ondersteboven stond. Ze giechelde bij het grappige zicht. "Je staat ondersteboven," giechelde ze zachtjes.

"Maar... mogen die grote katten daar niet zelf eerst eten? Die hebben dan toch ook honger mama?" Silvercloud schudde kort met haar kopje. "Volgens de warrior code mogen warriors en apprentice pas eten als de Elders, zieken, Queens en kittens gevoed zijn." gaf ze als antwoord. Een glimlach verscheen op haar snoetje toen ze zag hoe Chivy deels ondersteboven naar haar keek. "Je staat ondersteboven," Ze grinnikte even. "Ben je zeker dat ik onderste boven sta?" Silvercloud zette zich recht en duwde zachtjes tegen Chivy, zodat ze om zou vallen. Ze grinnikte zachtjes. "Wat dacht je ervan om straks eens een tour door het kamp te doen? Ik denk niet dat je weet waar alles is en als toekomstige apprentice moet je dat wel weten." Dat laatste zei ze met een kleine knipoog.

"Volgens de warrior code mogen warriors en apprentice pas eten als de Elders, zieken, Queens en kittens gevoed zijn." Chivykit keek met grote ogen naar haar moeder. Die zat nog steeds ondersteboven en ze begon duizelig te worden. "Ben je zeker dat ik onderste boven sta?" Ze knikte heftig, dat en het duwtje van haar mama deden haar omvallen. De zilvere kitten lachte vrolijk. Toen haar mama nog wat zei werd ze nog vrolijker. "Jaa!", riep ze blij terwijl ze weer recht krabbelde. Met een grommetje sprong ze op haar mama zilveren vacht waar ze in begon te bijten. "Kwijk eens wat eewn gwoede apprentwice ik bwen!"

De zilveren poes glimlachte bij wat Chivy zei en zakte automatisch wat door haar poten om op haar hoogte te zakken. De kitten krabbelde recht en sprong op haar af. Silver zette haar oortjes direct oplettende naar voren. Ze zette haar tandjes in haar vacht. Niet in haar vel, aangezien Chivy's tandjes nog net te klein waren. "Kwijk eens wat eewn gwoede apprentwice ik bwen!" Silvercloud schudde met haar kopje en tilde Chivy op aan haar nekvel, zodat ze haar van zich af kon zetten. "Een goede apprentice valt clangenoten niet aan." mauwde ze uiterst serieus. Ze vernauwde haar ogen en een grijns verscheen op haar snoetje, waarna ze zelf naar voren sprong en Chivy tegen de grond hield met haar poten. "Maar ik heb niets gezegd over spelen." plaagde ze haar dochtertje. Ze probeerde het leuk te houden, maar tegelijkertijd probeerde ze ook duidelijk te maken dat ze bijten moest vermijden, net als het gebruik van haar klauwtjes.

Wat haar moeder daarna zei viel niet echt op de juiste plaats. Hoewel ze net als alle kittens nog een wat vlak karakter had en gewoon speels was, was het duidelijk dat ze later uit zou groeien tot een vurige kattin. "Ik val je toch niet aan! Je begrijpt me altijd verkeerd!" Ze draaide zich boos om met een mokkend gezichtje. Stomme mama. Maar snel afgeleid als ze was trok een hol haar aandacht. Het zat goed verstopt achter het riet. "Wie woont daar?" Er zat een poes voor met een vlam op haar gezicht en poten, alsof ze op vuur liep en naast haar stond een zilvere kat. Niet zo zilver als mama, maar ook zilver. Ze was de niet lieve woorden van mama al vergeten en haar uitval ook.