I kill cause I'm hungry

I'll sleep, when I'm dead, won't even catch my breath
And I know, the weight of, the world can't crush my chest
I'll work 'til I'm dead, I'll work 'til I'm dead

Bloed droop van haar in witte vacht. Haar gezicht langzaam omhoog trekkend uit het lijk van de kat die ze zojuist omgebracht had. Het was voor het laatst in bloodclan geweest dat ze de smaak van kat echt geproefd had. Ze hielt zichzelf normaal gezien in. Teveel doden met happen er uit gehaald zou teveel op gaan vallen en Velirane hielt niet van opvallen. Maar ze was te hongerig geweest om het aan haar voorbij te laten gaan. De kitten was een te makkelijke prooi geweest en nu was er een einde aan zijn leven gekomen. Een grijns vormde zich rond haar lippen een lach uitstotent voor ze haar tanden weer in het lichaam liet zinken. Hongerig meer en meer opslurpend van het vlees. Het gierig lostrekkend en trillend stond ze op haar benen. Dit was alles. Alles wat ze wou hebben.

Met een sterke beet in de nek van het konijn wist ze zijn ruggengraat te breken, waardoor het dier na één laatste ijzige krijt dood tussen haar kaken hing. In stilte tilde ze het lijk op en trippelde verder, op zoek naar een rustig plaatsje waar ze van haar maaltijd kon genieten, zonder lastig te worden gevallen door andere zwervers die ook wel zin hadden in een hapje konijn.
Waar ze echter niet op had gerekend, was om een andere kat tegen te komen. Ze rook haar al van een afstandje en normaal zou ze zijn doorgelopen, als het niet was dat de geur van bloed sterk om haar heen hing. Ze zette haar haren lichtelijk overeind en stapte op de vreemdeling af, totdat ze een witte kat kon onderscheiden. Haar vacht was rood gekleurd van het bloed. Eerst dacht ze dat de poes een prooidier had gevangen, maar niets was minder waar. Het bloed was afkomstig van een kitten, wiens vlees ze gulzig opslokte. Farai liet haar konijn vallen en stapte uit de bosjes, een ijzige woede in haar ogen. "Een kitten?" Spuugde ze uit. "Walgelijk, absoluut walgelijk waar sommige rogues zoals jij toe in staat zijn." gromde ze haar woedend toe. Ze wist zelf maar al te goed hoe ze als kitten had rondgezworven vroeger, voor hetzelfde geld was zij toen gepakt.

Een onbekende stem liet haar langzaam opkijken. Een grijns op haar lippen en bloed dat naar beneden druppelde. De kattin had haar aangesroken. En dat liet haar zachtjes grinnikte. Wat een idioot. "Oh? Heb je er problemen mee schatje?" Fluisterde ze grinnikend zichzelf iets vooruit bewegend voor ze de kitten ophief met haar voorpoot en naar de roodwitte kitten gooide. "Hey misschien leeft ze nog probeer eens." Ze begon te grinniken op een onnatuurlijke manier en zette haar nagels in de grond haar mond langzaam openend hongerig.

De witte kat keek op, bloed droop van haar grijnzende gezicht en ze grinnikte. Farai zette haar haren op en grauwde, deze kat was volledig doorgedraaid. "Oh? Heb je er problemen mee schatje?"Fluisterde ze en pakte met een poot de kitten op, waarna ze het arme dier naar haar toe gooide. Farai sprong opzij en keek met grote ogen naar het dier, al was er niet veel meer van over. "Hey misschien leeft ze nog probeer eens." De poes begon te grinniken, en Farai keek haar van haar stuk gebracht aan. Het gelach van de poes was onnatuurlijk en er was een hongerige trek aan hoe ze haar bek opende.
Farai keek van de kitten naar de witte poes en het vulde haar met woede. Hoe dúrfde de poes, hoe durfde ze het leven van zoiets onschuldigs af te nemen. Als het een volwassen kat was, had het haar misschien minder gedaan, maar dit was het toppunt van lafheid. "Je bent ziek!" Riep ze waarna ze met uitgestoken klauwen de poes aanvloog, hopend haar op de grond te krijgen en goed te verwonden. Het was een domme, impulsieve actie, maar goed, Farai was nu eenmaal behoorlijk impulsief.

Eerst had ze nog staan lachen om het belachelijke gedrag van de kattin, maar toen ze aangevlogen werdt gooide ze snel haar kleine lichaam omhoog om de eerste klap van de kattin op te vangen en haar sissend naar de grond te werken. Bloed spatterde van haar lippen en vacht, de kitten die nog altijd half verorberd was. Maar dat was nu wel het laatste van haar zorgen terwijl ze woedend naar de rood witte kattin uithaalde en haar richting op beet. "Wat verwacht je schatje." Siste ze lachend wat afstand tussen hen in werkend. "Denk je dat ik je nu levend weg zal laten gaan?!?!" Met die woorden schoot ze lachend naar voren haar kaken in de schouderblad van de kattin proberen te werken.

De poes ving de eerste klap op en probeerde haar op de grond te werken. Farai rolde echter door en stond weer overeind, haar haren overeind en een dreigend gegrom in haar keel. Het bloed van de kitten kleurde nu ook haar vacht en het vulde haar met woede. De witte poes haalde naar haar uit maar Farai was snel genoeg om haar aanval te ontwijken. De kans was klein dat ze dit gevecht, met een oudere poes, kon winnen. Maar Farai was een doorgewinterde rogue die een pittige training had gehad. Als ze neer zou gaan, zou dat vechtend gebeuren. "Wat verwacht je schatje." Siste ze lachend en er kwam eventjes meer afstand tussen de twee poezen in "Denk je dat ik je nu levend weg zal laten gaan?!?!" Als een gek lachend schoot ze naar voren en dit keer kon ze net niet op tijd weg komen en de rood-witte poes grauwde van pijn toen tanden zich in haar vacht boorden. Ze reageerde echter snel en draaide zich om, waardoor de tanden van de poes nog dieper in haar schouders zakten, maar zo kon ze wel haar volledige gewicht in de strijd gooien. Zo probeerde ze haar op de grond te werken en te dwingen om los te laten. "Denk je nu echt dat ik dat zomaar laat gebeuren, stuk vuil?" Siste ze waarna ze naar het groene oog van de poes uithaalde.