Unholy and dirty and beautiful

Sinds de laatste ceremonie zat haar kop vol met een grijze mist vol vragen en twijfels. Ze bemerkte zich erop dat ze helemaal niet die vijandigheid tegenover andere clans voelde die Everstar hen zo graag op wilden leggen. Wat haar betrof was iedere vreemdeling een vreemdeling, totdat hij of zij zich tot een vijand maakte. Maar kennelijk waren alle clans vijanden, iets wat haar maar in verwarring bracht. Betekende dat dat ze niet loyaal was?
Met een zucht zette ze zichzelf neer op de grond, tot haar verbazing merkend dat ze helemaal niet meer in haar eigen territorium bevond. Vier grote bomen torenden boven haar uit. Kennelijk hadden haar poten haar weer naar Fourtrees gebracht.

-Eerste post Barkpaw!

Het was een mooie en zonnige dag, veel te zonnig om te jagen. Barkpaw slenterde door het bos, zonder echt iets te doen dwaalde hij rond. Toen de geur van Windclan zijn neus binnendreef, verscheen een grijns op zijn snoet. Hij volgde de geur gemakkelijk, en kwam uit bij de fourtrees, waar een windclan apprentice zat met een moeilijke uitdrukking op haar gezicht. De kater liep er nonchalant op af. "Zeg, mooie dame, waarom zo'n lang gezicht?" Hij liet zijn kop naar de zijkant vallen. "Het is prachtig weer, de vogels fluiten!" Zonder de ander echt tijd te geven om te verwerken wat er gebeurde, leunde hij naar voren. "Heeft een mooie dame als jij een naam? Of kan ik je de mijne noemen?" Hij knipoogde. Bark verveelde zich, Dus kwam hij de poes vereren met zijn gezelschap. Wat een compliment!

De wind bracht een onbekende geur met zich mee en met een ruk draaide Routpaw zich om, waarna ze recht in de blauwe ogen van een Shadowclan apprentice keek. "Zeg, mooie dame, waarom zo'n lang gezicht?" De kater liet zijn kop naar de zijkant vallen en Routpaw deed enkel een stapje naar achteren. "E-eh." was het enige wat uit haar mond kwam. "Het is prachtig weer, de vogels fluiten!" Ze had niet eens tijd om te reageren of de kater leunde naar voren, waardoor er wel heel weinig ruimte tussen hen was. Onbewust hield ze haar adem in, maar toen ze zich dat wel realiseerde schuifelde ze ongemakkelijk wat naar achteren. "Heeft een mooie dame als jij een naam? Of kan ik je de mijne noemen?" Wat was het toch met andere clanners? Hij was de derde kat die zich zo tegenover haar had gedragen, al waren de andere twee allebei Riverclanners geweest. Het maakte haar nog meer in de war dan ze al was, ze waren toch vijanden? "R-Routpaw." Wist ze uit te brengen, al was het enkel zachtjes. Ze haalde diep adem en probeerde het nogmaals. "Ik, eh, mijn naam is Routpaw."