Walking through the marshland

Acorndust had zich voor vandaag begeven naar de marshlands. Hij kon zich nog goed herinneren hie het hem was geleerd om hier te lopen zonder al te ver weg te zakken of nat te worden. Hij had het met veel proberen onder de knie gekregen, maar om daar te komen had hij het eerst een aantal keren verkeerd moeten doen. Zijn aandacht werd echter getrokken door iets dat voor hem langs schoot. Bijna uit reflex haalde hij ernaar uit, waarna hij keek wat hij gevangen had. Hij had zijn nagels in een hagedis weten te slaan. Voor ern moment keek hij naar de hagedis voor hij een geluid achter hem hoorde, snel draaide hij zich om om te kijken wat het was.

[Eerste post Sinclaw]

Lichtelijk verbaasd keek hij naar de poes die voor hem terecht was gekomen in de modder. Hij had niet alles gezien, maar hij had genoeg gezien om te weten dat ze waarschijnlijk over iets gestruikeld was. "Gaat het?" Was het eerste dat hij dan ook vroeg aan Sinclaw. Hij had geen idee hoe hard de smak was geweest die ze had gemaakt en daarom was het eerst belangrijk om te weten of alles goed was. Toch was het wel een gezicht hoe de vacht van de poes onder de modder zat. Hij was wel blij dat het hemzelf niet overkomen was, want het zou een ramp zijn geweest om het uit zijn vacht te krijgen.

Ergens had hij die arrogante blik moeten verwachten, het kon namelijk niet al te prettig zijn om modder in je vacht te hebben. "Als ik moet afgaan op hoe je tegen me praat gaat het volgens mij goed." Antwoordde hij haar vraag op een luchtige toon, hij was echter nog niet klaar. "Maar aan je vacht te zien niet." Hij was nog steeds blij dat hij het niet was, maar dat hield hij maar voor zich. "Het is beter als we de modder uit je vacht krijgen voor het opdroogt." Dat was tenslotte het beste. Het enige was dat ze dan iets van water zouden moeten vinden om het eraf te wassen en hij had geen idee of Sinclaw zin had om dat op te gaan zoeken. Hij kon het echter ook niet begrijpen als ze met de modder in haar vacht zou willen blijven rondlopen.

Leek er niet op dat Sinclaw echt voor zijn idee was, maar hij kon zich ook niet voorstellen dat ze liever met een moddervacht bleef rondlopen. "Laten we dan maar een plek vinden waar je je kan wassen." Dat zou in ieder geval niet hier wezen waar het vrijwel alleen maar modder was. Hij wist echter ook wel dat het water nu een stuk kouder zou zijn nu het geen greenleaf meer was, maar als hij zelf de keuze tussen modder of een natte vacht moest kiezen, dan ging hij liever voor de natte vacht die ook nog zou opdrogen. Ook al was het niet het prettigste met zijn vacht om hem nat te hebben, maar dat zou hij dan voor lief nemen. Echter ging het op het moment niet om hem, maar om Sinclaw en of zij er wel toe bereid was.