Blood on the dancefloor (Birthtopic)

Hij was pas veel te laat ingelicht. Hoe hadden ze hem dat aan kunnen doen. Goed goed, hij was weer buiten het kamp geweest maar alsnog. Zijn kittens werden geboren en hij hoorde het nu pas?! Zo snel hij kon met zijn slechte poot en gebroken staart strompelde hij naar de nursery en duwde zichzelf naar binnen. "Gaat alles ok..e.." Adem stokte in zijn keel. De overweldigende geur van bloed leek hem duizelig te maken en met horror in zijn diep groene ogen keek Danger toe hoe Mistgaze de laatste kitten uit de queen leek te trekken enorm veel bloed meenemend. Dat kon onmogelijk goed zijn. De kitten werd snel overgenomen door een andere queen en met grote ogen staarde Danger toe hoe de poes waar hij de afgelopen manen mee had doorgebracht dood werd verklaard door Mistgaze. Zijn wereld leek even weg te brokkelen voor zijn ogen naar de queen schoten van wie hij wist dat ze zelf maar een kit had. 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.. Er lagen 7 kittens. Minus 1 van haar.. Zijn ogen schoten rond of er een ander kits miste.. Nee.. 6 pas geboren kits.. Hij was vader van 6 kittens. Met trillende poten stapte hij op de queen af en nam plaats naast haar terwijl de dode queen de den uit getrokken werd maar wat enkel voor hem overbleef wat het aanzicht van zijn kittens. De queen vertelde zachtjes welke kit als eerste geboren was en wat er precies gebeurd was en een voor een trok de grote kater ze langzaam naar zich toe terwijl hij zijn gebroken hart met hun warmte probeerde te helen. Bij de eerste kit gaf hij zijn kleine kopje een zachte lik. "Nightkit. Je bent net zo zwart als je halfzusje." Fluisterde hij een brok in zijn keel. Oh hij moest Crowcall over deze kits vertellen.. Ze zou het geweldig vinden. De tweede liet hem even slikken en zacht glimlachen. "Mijn grote man. Stagkit.." Fluisterde hij tegen de tweede zwarte kitten. Oh wat leken ze veel op zijn dochter.. Hij had gedacht dat zwart in Suntail's bloed zat. Maar duidelijk in de zijne. Een traan drupte op de derde, grijzige kitten. Een poesje met diep donkere ogen. "Mijn kleine Darkkit.." Hij glimlachte even al brak zijn hart opnieuw bij het zien van de vierde kitten. Zelfs al had het een poesje geweest was er geen seconde aan twijfel voor de naam. "Dustkit.. Ik hoop dat mijn broer op je neer zal kijken en je altijd zal beschermen.." De woorden kwamen moeilijk over zijn lippen terwijl hij de bruin witte kitten dichter naar zich toe trok. Zijn ogen groeide echter iets groter en zijn maag leek even om te keren het verhaal horend van de vijfde kitten. "Ribkit.. Je hebt gevochten om te overleven.. Voel je nooit schuldig.." Mompelde hij de jonge kater een paar vlugge likjes gevend voor hij zijn ogen neersloeg. De bijna witte kitten ziend die zojuist nog diep rood was geweest van al het bloed dat hij had meegenomen. Hij was groter dan de rest wat verbazingwekkend was voor de laatste van het nest. Maar zeer zeker de druppel die de emmer had laten overlopen. De rede dat de queen was overleden. Toch kon hij het de jonge kater niet kwalijk nemen.. Het was zijn zoon. "Snowkit. Ik hoop dat nooit iets wits gekleurd zal zijn met jouw bloed zoals jouw vacht was met je moeders.." Hij krulde zijn donker bruine staart om de kittens. Geen een van hen leek echt op hem. Maar misschien moest hij daar dan wel blij om zijn.. Zijn kittens.. Zijn kleine wondertjes.. Wat ging hij ooit doen zonder hun.. En wat gingen hun ooit doen zonder moeder?

De ongeboren kitten was langzaam gaan groeien in zijn moeders buik. Er waren ook andere kittens, maar daar was hij zich nog niet bewust van. Dat hij dan ook de kleinste was, was dan ook zeker niet iets waar hij bewust van was. Langzaam werd de ruimte waarin hij zat steeds kleiner en begon hij toch wat meer bewust te worden. Echter bleef alles vredig tot er plots iets gebeurde. De ruimte leek nog smaller te worden waarna hij weer wat meer ruimte kreeg. Dit gebeurde nog een paar keer tot hijzelf uiteindelijk ergens naartoe geleid werd. Het werd nog krapper om hem heen tot hij ergens op neerplofte.
Het was koud, dat was het eerste dat hij voelde. De warmte die hij eerder had gehad, was er niet en een zwak piepje verliet zijn lippen. Hij voelde echter al snel iets over zijn lichaampje heen gaan wat hem toch iets opwarmde, waarna hij opgepakt werd en bij iets warms gelegd werd. Toch maakte hij nog geen aanstalten om echt verder te bewegen en bleef vrij stil liggen waar hij neergelegd was. De kitten was al langzaam in slaap aan het vallen tot hij plots weer verplaatst werd. Een licht piepje verliet zijn bekje tot hij weer warmte voelde, ook al was deze anders dan de vorige het gaf hem toch een veilig gevoel. Dustkit, zoals de kitten nu genoemd was, krulde zich voorzichtig op tegen zijn vader aan, waarna hij weer langzaam in slaap viel.

Het bestaan van deze nog ongeboren kitten bestond uit eerste keren. Eerste keer botsen tegen een sibling, om maar iets op te noemen. Of de eerste keer het kloppen van het hart horen, toen zijn oortjes genoeg gevormd waren om daartoe in staat te zijn. De eerste keer gewaar worden van de andere kittens die zich hier samen met hem bevonden. De eerste keer zijn pootjes uitstrekken, wat zijn moeder dan oh zo duidelijk voelde. Maar deze eerste keer was groter: deze eerste keer zou alles beginnen en tegelijk alles wat hij gekend had eindigen. Viér kittens werden voor hem geboren, en dan was het zijn beurt. De eerste keer geboren worden - en meteen de laatste keer, natuurlijk. Maar de onbenoemde kitten ging niet naar buiten zonder slag of stoot. Hij worstelde, hij sloeg en hij stampte en als hij had gekund had hij gekrijst. Een luide knap was te horen, maar de kitten gaf niet op. Toen de buitenlucht zijn snuitje voor de eerste keer raakte opende hij zijn bekje en een luide piep kwam eruit. Voor de eerste keer piepte hij. Voor de eerste keer rook hij iets - de geur van aarde, van katten, van melk. Voor de eerste keer raakte hij de grond, voor de eerste keer voelde hij de koude. De kitten had nog steeds geen naam, maar dat zou niet lang meer duren. Nog één kitten kwam na hem. Ze werden weggetrokken van hun moeder. Voor de eerste keer rook hij een nieuwe geur, die hem ervoor nog niet echt had opgevallen - de geur van bloed. Van dood. De kitten besefte het natuurlijk nog niet. Een andere warmte omhulde hun, voor de eerste keer. Een andere melkgeur, een andere stem. De stem klonk niet zo bekend, de geur was al helemaal niet bekend - maar het was de geur van melk. En dus dronk de lichtgrijze kitten, voor de allereerste keer. De siblings om hem heen verdwenen weer - en niet veel later ook hij. Voor de eerste keer werd hij bij zijn naam genoemd. Ribkit lag nu aan de buik van zijn vader, drooggelikt. Voor de eerste keer was zijn lichtgrijze vachtje zichtbaar, rechtopstaand door het drooglikken van zijn vader. Voor de allereerste keer rook hij zijn geur, hoorde hij zijn stem. Voor de allereerste keer..

Alles leek normaal te zijn toen de witte bengaal in de buik van zijn moeder zat. Geen bewust zijn, helemaal niks, maar toch leek het normaal. Nee, het leek niet meer normaal toen er een raar gevoel ontstond. De witte bengaal voelde het wel, maar had nog geen de bewustzijn dus wist niet wat het was, wat het inhield, wat hij nou precies voelde. Toen werd het ineens een stuk ruimer en was de kitten nog maar alleen, maar ook hij werd weggezogen. De ongeboren kitten was groot voor zijn doen, het feit dat hij als laatste geboren werd was al vreemd en het kon nooit goed zijn voor zijn moeder. Hij kwam ter wereld, maar nam enorm veel bloed met zich mee, hij bleek zelfs haken en kon niet zelf uit zijn moeder kruipen Nee, in plaats daarvan werd hij uit zijn moeder getrokken en bloedde zijn moeder dood. Hij was de dodelijke klap geweest. Hij had zijn moeder vermoord. Hij werd warm en droog gelikt en de pasgeboren kitten begon te piepen. De eerste geur die hij had waargenomen veranderde in een andere geur. Instinctief ging de pasgeboren kitten toch opzoek naar een bron waar hij melk vandaan kon halen. "Snowkit. Ik hoop dat nooit iets wits gekleurd zal zijn met jouw bloed zoals jouw vacht was met je moeders.." Een piepje die bijna droevig klonk verliet zijn bekje toen hij even stopte met melk drinken, waarna hij weer verder ging drinken.