Damnit I do

Onderwerp: Damnit I do ma 14 nov 2016 - 17:28

De calico kater was blij om weer op zijn poten te kunnen staan. Zijn achterpoot was drie moons onbruikbaar geweest door een breuk, wat hem dood had geërgerd. Dat hij vrijwel niks deed voor de clan betekende nog niet dat hij vrijwel niks deed voor zichzelf. Hij was juist heel actief voor zichzelf. Maar goed, daar waren ze gelukkig ook weer voorbij. Vandaar dat de oude apprentice zich nu door het territorium heen waadde. Hij keek rustig om zich heen, opzoek naar wat landprooi. Hij kon immers niet vissen, wat een schande was. Maar hey, hij hielt van schandes en anders zijn. Vooral anders zijn kon hij heel goed. Zijn bouw was een mix van vrijwel iedere clan, zijn vacht was onmogelijk voor een kater en hij gedroeg zich, bovenal, anders. Iets waar hij zin in had het wederom te bewijzen, vooral toen zijn blik op de jonge warrior Sagebite viel. Ze was een knappe kattin, zelfs al droeg ze een eenzelfde vacht als hem, en iets jonger dan hem. Ja dat probleem vond je nu wel, katten waren in een hogere rang maar wel jonger. Achja, aan hem zou het niet liggen. Met nonchalante passen liep hij naar de ander toe, zijn houding en blik zelfverzekerd. "Heya love~" begroette hij de ander, waarna hij meer haar richting op kwam. Ach hij deed dit bij iedereen, je kon zijn charme niet kwalijk nemen.

{ Eerste post Sagebite :'3

The extreme always seem to make an impression

Onderwerp: Re: Damnit I do ma 14 nov 2016 - 22:11

_{De kattin zat onbeweegbaar langs het water, haar ambere blik strak op het water gericht, en haar rechterpoot half in de lucht. Haar lichaam was gespannen, maar dit was niet vervelend; ze was het immers gewend om zo te zitten, wachtend tot er een vis langs zou komen die langzaam genoeg zwom zodat hij 't water uit geschept kon worden. Echter werd dit, hoe meer tijd er verstreek, meer een opgave, aangezien het water steeds lager begon te staan door de weinige neerslag. Ze hadden geluk dat zij zo vlak langs de rivier leefden; de andere Clans - vooral ShadowClan en WindClan, dacht ze dan - moesten er veel meer onder lijden dan zij deden. Een vis schoot voor haar heen, en in een reflex spande ze haar spieren aan, al wist ze wel beter dan met haar poot in het water te gaan graaien nu. Hij ging te snel, en ze zou andere vis die er vast en zeker ook zat, laten schrikken en wegzwemmen. Toen de kattin zachte beweging achter zich hoorde, bewogen haar twee oortjes automatisch wat naar achteren, om het geluid te plaatsen. Pootstappen van een Clangenoot, ongetwijfeld. Met een laatste blik op het water, die geen vis vlak onder haar toonde, draaide ze zich om om te kijken met wie ze te maken had. Warpaw, een apprentice die ouder was dan zijzelf, kwam richting haar toe. Hij begroette haar met nogal wat charme in zijn stem, maar ze wist hoe hij was. Vandaar dat ze hem enkel een half grijnsje teruggaf, wat haast aan hem vertelde dat ze niet voor hem vallen zou. Teveel she-cats waren daar al ingetrapt. "Kom je helpen met vissen?" vroeg ze vervolgens, een lichte humor sierde haar stem en ze keek hem met twinkelingen in haar ogen aan. Ja, ze vond het net zo grappig als hem om wat te dollen met iemand anders, maar op een andere manier dan wel. En zij was hem nu ontzettend hard aan het cockblocken, waar ze de humor wel in zag.}