Dulaman

Onderwerp: Dulaman do 8 dec 2016 - 15:09

Na lange tijd was het eindelijk zo ver, Volepaw kon eindelijk nog eens zelf de Medicine cat den buiten stappen. Ver mocht ze nog niet, omdat Bitterpaw en Acefray een oogje op haar wilden houden. Ze was namelijk nog niet op en top. De rattenziekte haar haar verzwakt en ze had nog veel rust en warmte nodig, voordat ze weer op pad kon gaan met een mentor. Even gingen haar ogen naar de hemel. Zou Innerstar nu met haar meekijken? Toen ze haar oogjes terug naar beneden liet gaan, viel haar blik op de uitgang van het kamp. Het vage zonlicht, liet de ingang schitteren, waardoor Volepaw er naartoe stapte, de Medicine den achter zich latend. Ze stapte door de ingang en bleef verder doorlopen, weg van het kamp. Pas toen ze een obstakel tegen kwam, een omgevallen en verschroeide boom, hield ze halt. Ze fronste even en draaide zich om. Waar was iedereen? Bij het geluid van monsters in de verte, deinsde Volepaw achteruit en kroop ze tussen de takken van de Burnt Sycamore. "Hallo?" piepte ze zachtjes. Ze was haar weg kwijt, wist niet waar ze naartoe moest gaan om terug te geraken naar waar ze normaal altijd was. Waar was ze normaal eigenlijk? Was ze eigenlijk wel verloren gelopen? Was dit haar thuis?

Eerste post voor Tallshadow

Whєn lifє gєts you down you know what you gotta do?
Just kєєp swimming, just kєєp swimming.

Just kєєp swimming:

Voicє

Onderwerp: Re: Dulaman do 8 dec 2016 - 20:41

De kater was wezen jagen, niet alleen omdat het nodig was, maar ook om ondertussen het territorium nog even te checken. Was zeker belangrijk in deze tijden van droogte, de Little Creek was nog verder gedaald in peil en sommige bomen vertoonden tekenen van uitdroging, het baarde de kater zorgen maar erg veel kon hij er op het moment niet tegen beginnen. Wel kon hij iets doen voor de kleine 'hallo' die hij hoorde, en waar hij naartoe liep, rondkijkende legde de kater de prooi neer en praatte terug. "Hallo?" Zijn stem niet al te luid, en zoveel mogelijk niet bedreigend.

#Awesome:

Onderwerp: Re: Dulaman wo 28 dec 2016 - 0:04

Als een soort echo hoorde de jonge apprentice iemand "hallo" terug zeggen. Voorzichtig schuifelde de poes wat vooruit, zodat ze tussen de takken door kon zien wie of wat er buiten was. Ze herkende de kater maar kon er, zoals wel vaker gebeurde, geen naam op hem plakken. "Ik ben hier," mauwde ze nu iets luider en stak haar neusje tussen de takken door, om te laten zien waar ze was. Op dit moment was dit de veiligste plek. Volepaw liet haar blik even naar de grond gaan, waarna ze haar blik met een frons op de kater richtte. Hé?! "Waar is Innerstar?" mauwde ze plots verontwaardigd. Was ze nu net niet bezig met een sluiptraining met haar mentor?

Whєn lifє gєts you down you know what you gotta do?
Just kєєp swimming, just kєєp swimming.

Just kєєp swimming:

Voicє

Onderwerp: Re: Dulaman wo 11 jan 2017 - 18:33

De kleine stem antwoordde iets, en het duurde even voor Tall de vage contouren van een poes in de schaduwen kon uitmaken. Vole zag er nog niet gezond uit, en het was hem wel duidelijk dat ze op het moment ook niet zo goed wist tegen wie ze überhaupt praatte. No worries, hij was heel flexibel, als ze dacht dat ze het tegen Starclan had dan had ze het tegen Starclan, viel te regelen. De poes wist echter een persoon te noemen die minder makkelijk te regelen was, en even moest de kater slikken voor hij wat dichterbij kwam. "Ze is," begon hij, en bedacht zich toen weer even. Wat wilde hij gaan zeggen? 'Ze is dood' tegen een apprentice die niet eens wist waar zijzelf was? "Ze is even weg en heeft mij gevraagd je gezelschap te houden," Besloot hij uiteindelijk, en kon het half liegen goedpraten met zichzelf door te denken dat Inner het in zeker zin echt aan hem gevraagd had.

#Awesome: