You think you own whatever land you land on

Nefera sprong van het muurtje af die haar tuin omheinde, en met haar passen sierlijk als altijd begon ze haarzelf voort te bewegen. Ze had niet een plek in haar gedachten en liet haar poten de weg leiden. Ze kende al wel een paar katten die in de buurt woonden, maar ze was nog vrij nieuw met het naar buiten mogen wanneer ze wilde. Echter wilde ze dat wel, ook al haatte ze het om vies te worden. Dan zou ze gewoon maar moeten oppassen. De jonge kattin liep door de straten een keek zo af en toe eens om haar heen als  ze een geluid hoorde, maar dat waren meestal gewoon Twolegs. Nefera had even naar een groepje van hen gekeken en dus niet opgelet waar ze liep, waardoor ze tegen iemand was gebotst. "Sorry." Kwam er langzaam uit haar mond.

[+Draco]

Degene waar ze tegen aan gekomen was keek haar verontwaardig aan. "Ben je blind?" Werd er tegen haar gesnauwd. "Nee dat ben ik niet." Reageerde ze. "En ik heb toch al sorry gezgd, of ben jij soms doof?" Misschien was het niet slim om iemand uit te dagen die al boos was, maar ze liet iemand haar niet zo aanspreken. En het was niet alsof ze expres tegen de kater was aangebotst. Nefera richtte haar ogen op die van de vreemdeling.

Ze keek de kater beledigd aan toen hij zijn volgende woorden sprak. "Ben je soms gestoord, om zo tegen een Bloodclanner te praten?" Pas toen ze het woord Bloodclanner hoorde wist ze dat ze misschien in de problemen zou kunnen zitten. Ze had verhalen gehoord over de Bloodclan, de Elite, en dat waren niet zulke prettige. "Nee, ik kan je laten weten dat ik niet gestoord ben, maar ik ben ook niet minderwaardig alleen omdat ik geen dieren vermoord." Antwoordde ze. Nefera was verrast door hoe rustig ze had geklonken. De kater voor haar had veel meer ervaring, dus ze wist niet waarom ze nog niet weg was gelopen. Misschien omdat ze wilde bewijzen dat hij niet beter was als haar, zelfs al wist en kon  hij meer.

Nefera dook te laat weg en ze voelde een prikkend gevoel in haar schouder, waardoor ze wist dat het raak was. Ze keek de kater met een pissige blik aan. Ze was dan ook niet blij en dat was te merken. Misschien zou het slim zijn geweest om haar mond dicht te houden, vooral na de uithaal van de witte kater, maar ze was nooit de slimste geweest en dit was weer zo'n moment dat ze niet slecht bezig was. "Je hoeft niet gelijk aan te vallen hoor. Als je wilt dat ik weg ga en jou alleen laat om chagerijnig te zijn, kun je me dat ook gewoon vertellen." Ging Nefera door. Haar opmerkingen zouden het er waarschijnlijk alleen slechter op maken.

"Nog zo'n opmerking en de vraag is of je ooit thuiskomt." Ze kon nu beter haar mond houden, wat niet echt een probleem zou zijn aangezien haar schouder steeds meer pijn ging doen. Ze klemde haar kaken op elkaar en staarde de witte kater aan. Het was uitdagend om toch iets terug te kaatsen, maar dat zou wel betekenen dat ze nog een klauw over haar heen kreeg. En dat was dan al het meest optimistische geval. "Goed dan." Besloot ze uiteindelijk maar te zeggen met tegenzin.

De kater zette dreigend een stap naar haar toe. "Zeker weten Kittypet?" Ze rolde haar ogen. "Vrij zeker, ik heb geen interesse om vandaag vermoord te worden." Reageerde ze. Ze was nu ook weer niet stom genoeg om nu verder te gaan, al vroeg de Bloodclanner er wel om. Ze wist ook wel dat ze hierdoor nog lang niet uit de gevarenzone was, maar het was nu even slimmer om haar opmerkingen voor haarzelf te houden.

"Dus er bestaan toch nog slimme Kittypets," Merkte de kater nep verbaasd op. Nefera rolde met haar ogen. "Obviously." Mompelde ze. Al kon ze het er wel met hem over eens zijn dat sommige katten in de Twoleg place vreselijk naïef en dom konden zijn, vond ze het vreselijk irritant dat hij haar alleen maar kon beledigen. Waarschijnlijk voelde hij zich daardoor beter. "Maar als je ze zo dom vindt, waarom kom je dan hier?" Vroeg ze hem.