Please don't bite

Zuko knipperde met zijn ogen toen hij wakker werd gemaakt omdat er een koude windvlaag de schuur binnenkwam. Hij was vannacht niet bij het hooi gaan liggen en dat had niet echt zijn voordelen gehad; de koude windvlagen maakten hem dan veel sneller wakker. Zijn pels was ook niet bepaald zo dik dat het hem kon beschermen tegen de koude en daarom ging hij vaker in het hooi liggen, maar nu was hij toch al wakker. Hij schudde slaperig zijn kopje en overwoog om nog naar het hooi te gaan. Het leek immers nog wel een uur of twee te gaan duren eer dat het licht zou aanbreken. In leaf-bare duurde dat sowieso langer dan in new- en in greenleaf, dus angst om wakker gemaakt te worden door het licht hoefde hij niet te hebben. De tom onderdrukte een zucht, ging rechtop zitten en begon zich te wassen. Hij haalde net zijn tong over zijn pels toen hij plotseling geluid hoorde. Het klonk alsof er iemand ergens op viel. Snel sprong hij overeind en rende in de richting van de uitgang van zijn schuur. Hij kneep zijn ogen samen toen hij een gestalte zag staan op het stroompje waar hij altijd dronk. Mousedung. Zijn meer was helemaal vastgevroren! Dat ging straks een hoop werk worden om er ook maar iets van te kunnen drinken. Maar met de droogte zou het waarschijnlijk niet lang meer duren. Hij rende naar voren en zag dat de kat om zich heen aan het kijken was. Het leek er op dat de she-cat er niet meer af kon. De tom schatte zijn kansen in en waagde zich vervolgens op het ijs. Het kraakte onder zijn poten, maar het leek er niet op dat ze er doorheen zouden zakken. Hij liet zich glijden naar de plaats waar ze was en rilde toen hij de ijskoude vastgevroren stroom onder hem voelde. ‘Kom op,’ sprak hij zacht. ‘Laten we teruggaan naar de kade.’ En net toen hij dat had gezegd hoorde hij weer een hoop gekraak. Ietwat gehaast pakte hij de nekvel van de she-cat vast en begon vervolgens te trekken. Hij besloot om haar los te laten toen hij merkte dat het niet echt ging en ging achter haar staan zodat hij haar met zijn neusje naar de kant kon duwen. ‘Hoe kwam je dan ook op het idee om hier op te gaan lopen?’ vroeg hij zuchtend.