I don't want to be alone when I'm in this state

Eerst een overreden kitten, een van de kittens van een Thunderclan Queen die Oceanbreeze had proberen gerust te stellen aan het begin van de reis en daarna een aangereden partner. Oceanbreeze had het niet meer, de reis hoewel droger was geen prettige reis gebleken. Niet dat ze iets anders verwacht had, want in een grote groep reizen was niet altijd even functioneel. Hoewel ze samen wel steviger op hun poten stonden, waren er natuurlijk nog steeds wel verschillen tussen de clans zichtbaar. Duidelijke verschillen waar niemand omheen kon, ze steunden nu nog op elkaar maar waren het verleden tussen elkaar niet vergeten en of de clans dat ooit zouden doen was nog maar de vraag. Zoals gewoonlijk wanneer de Deputt zich in een grote groep bevond, socialiseerde ze met verscheidene katten. Ze gaf niets prijs over haar eigen clan maar zorgde er wel voor dat de gespannen sfeer minimaal bleef en dat alle kittens zo veilig mogelijk waren. Daarbij was ze veel bij haar kittens en partner te vinden. Ze liep heen en weer tussen de katten waarvan ze hield en ondertussen onderhield ze een rustig vredig contact met de andere clans. Een goede positie voor een kattin met een hogr rang, echter ook zeer vermoeiend. Echt tijd op zichzelf of met haar Leader had ze nog niet gehad. Met de trauma's die Burnetkit had opgelopen en de soms wat grimmige sfeer onder de Queens raakte een kattin snel vermoeid. Gelukkig was Oceanbreeze nooit een luie kattin geweest en had ze een prima conditie over gehouden aan haar ijverige werk en dus was haar vermoeidheid niet te zien. Immers was ze ook wel wat drukte gewend en had ze manen gehad om er aan gewend te raken. Nu in deze drukte voelde ze zich gek genoeg relatief op haar gemak, ondanks de zorgen die aan haar knaagde. Zodra Everstar op haar af stapte, hield ze haar pas even in en glimlachte ze licht naar de andere oudere kattin. Ze verwelkomde het knikje van Everstar met een rustig gebaar met haar staart waarna ze iets meer afstand tussen Everstar en zichzelf met de groep zette. Niet iedereen hoefde mee te luisteren. "Everstar," Mauwde ze goedhartig. Ook al klonk een lichte vermoeidheid wel door. Nu sinds ze zo'n doorgewinterde kattin was zou die vermoeidheid haar niet zo snel over nemen. Iedereen was vermoeid, en iedereen moest verder.

"We konden niet blijven," mauwde de rosse kattin voor zich uit. Het was Oceanbreeze duidelijk dat Everstar moeite had met de keuze. Iedereen had er moeite mee. Iedereen liet een thuis achter, een die niet meer voldoende voor hen op kon brengen. Wellicht zouden met de tijd alle katten verhongeren, een pijnlijke langdurige dood. Nu ze al een poosje onderweg waren was het weer duidelijk verbeterd, er viel geen buitensporige regen meer en het was droog. De zon scheen zacht op hun vachten en had het de afgelopen tijd gedroogd, echter was het niet té droog, niets vergeleken met hoe het in hun territorium was geweest. Prooi en water waren te vinden en dus was deze reis niet totaal hopeloos. De verliezen die er al geleden waren, waren sterk en heftig maar als ze in hun clan waren gebleven was het heftiger geweest. Hadden ze meer verloren. Dat was iets waar Oceanbreeze zeker over was, dat Everstar twijfelde begreep ze en even trok ze dan ook nadenkend met een oortje. "Als Starclan ons dat opdroeg dan is er een toekomst voor ons. Ons territorium had ons niet veel langer kunnen onderhouden en wellicht zouden we allemaal zijn omgekomen van de honger. Als we gebleven waren. Hoewel ik zeker ben dat er genoeg gaat gebeuren onderweg, weet ik dat we er beter vanaf zullen komen. Want er is uitzicht op een toekomst voor onze kittens." Mauwde Oceanbreeze. Zelf had ze ook veel verloren, Burnetkit had trauma's opgelopen en ze liet de graven achter van een kitten en haar halfbroer en vader. Neverland haar partner leek zich steeds meer af te zonderen, zijn waarde in zichzelf verloren te hebben. Dus wat dat betreft was het zeker niet makkelijk maar ze had hoop. Hoop voor de andere katten om zich heen.