My lungs still breathe, my mind still fears

Het was nacht. De meeste katten sliepen, maar zo hier en daar waren er nog warriors en oudere apprentices wakker die de wacht hielden. Niet iedereen kon tegelijk slapen, het zo onveilig zijn en stel je voor dat er weer levens verloren zouden gaan omdat ze te lui waren om elkaar af te wisselen. Tigergaze had zichzelf vrijwillig aangeboden deze nacht, zo kon hij ervan verzekerd zijn dat er alles aan gedaan werd om de veiligheid van zijn clan, zijn kittens en zijn vrienden te kunnen garanderen. Hij zat een eindje bij de rest vandaan, maar was na ruim een uur stilzitten opgestaan, had een seintje gegeven aan de RiverClan kater die een paar vossenlengtes bij hem vandaan zat en zou een eindje verderop kijken of er vijandige geuren in de buurt van de clans waren. Het gemurmel stierf weg hoe verder hij bij de clans vandaan raakte, gedempt door het thunderpath waar monsters overheen denderden en het geruis van de wind door de newleaf bladeren van struiken en boompjes. Hij stopte met lopen toen hij een zacht gekraak van een takje hoorde. "Ik heb je gehoord, doe geen moeite mij te besluipen." De wind stond verkeerd, hij kon niets anders doen dan behoedzaam blijven staan en afwachten.

[Timberfur only]

Hij vernauwde zijn ogen een klein beetje toen een kattin die hij herkende als Timberfur op hem afstapte. Zij was zojuist op het takje gaan staan, had hem attent gemaakt op haar aanwezigheid hier op deze nacht. De grote kater keek neer op kattin, redelijk klein wat logisch was voor een WindClan kat. Tigergaze viel gewoon op omdat hij vele malen groter was dan gebruikelijk - wat wel klopte als je zou weten dat hij deels ThunderClan bloed had, maar dat wist niemand, zelfs hijzelf niet. De gestreepte kater hield zijn goudkleurige blik strak op de tabby gericht, haar antwoord was hem een tikkeltje te bijdehand als je het hem vroeg. "Dat is een zeer specifiek antwoord, Timberfur." Ze was een leeftijdsgenootje, en het leek alsof ze hem nu pas herkende. Hij knikte een keer met zijn kop. "Vanwaar opeens de.. overschakeling naar vriendelijkheid?" vroeg hij terwijl hij haar met een iet wat sluwe blik aankeek. Want dat was de kater, sluw en gemeen. Tijden had hij zich ingehouden. Voor Mousewish. Voor zijn dochtertjes. Voor Oceanbreeze misschien zelfs. Maar wanneer geen van hen in de buurt waren viel hij soms terug in zijn oude hij. De kater die als kleine kitten al bezig was met het irriteren van elke kat, ongeacht of dit nu een leeftijdsgenootje was of de deputy. Want ja, als kitten had hij zelfs aanvaringen gehad met de deputy van WindClan destijds, Whitelion. Dat zei al heel wat.

Het was een ingeving van het moment, als hij de poes op haar woorden moest geloven. De grote vraag was echter of hij überhaupt wel andere geloofde op de woorden die ze uitspraken. Woorden en daden, de kater was er nog altijd niet volledig uit welke voor hem het zwaarste woog. Hij gaf nooit zijn woord aan iemand, dus je kon niet zeggen of hij een kater van zijn woord was of niet. Terug naar zijn gezelschap, ze leek geen problemen met hem te willen hebben. "Hmn. Dat betekend dat ik mijn geweldige reputatie nog altijd heb in de clan?" vroeg hij met een licht spottende ondertoon. Na de dood van Mousewish was hij enorm afwezig geweest in de clan. Het enige wat hij een beetje had gedaan was voor zijn kittens zorgen, maar om eerlijk te zijn was hij dat pas echt gaan doen vanaf het moment dat de reis was begonnen. Elke keer als hij zijn drie dochtertjes zag werd hij eraan herinnerd dat zijn zoontje en voormalige partner mistte, door zijn toedoen. Hij keek met zijn priemende, goudkleurige ogen naar Timberfur, die aardig ongemakkelijk leek door zijn gezelschap. "Wat voor problemen verwacht je te hebben met mij?" vroeg hij vervolgens op een kalme toon, al was er duidelijk wat bitterheid in te horen.