So we meet again

Zo snel mogelijk rende de calico poes terug naar haar schuilplaats. Tijdens het jagen was de heldere blauwe lucht langzaam grijs geworden, en vervolgens had het niet lang meer geduurd tot de regen was begonnen te vallen. Een grote vallende tak bezorgde haar bijna een hersenschudding maar ze kon hem nog net op tijd ontwijken. Intussen begon het zelfs te hagelen en de wind woei steeds harder. Haar hele vacht was drijfnat, maar ja, als rogue was je gewend aan dat nooit iets soepel verliep. Eindelijk zag ze de ingang van haar schuilplaats, en ze schoot naar binnen. De muis die ze al die tijd in haar bekje had gehad gooide ze in een hoekje. Haar schuilplaats was niet meer dan een klein hol bestaande uit twee grote platte stenen die tegen elkaar tegen een helling stonden. Het was klein, maar tegelijkertijd dus ook overzichtelijk. Bovendien waren er niet zoveel fatsoenlijke plekken om een schuilplaats te creëeren, en deze plek was ook nog strategisch goed want er was een klein riviertje vlakbij. Al met al was zij redelijk tevreden. Ze schudde haar vacht even goed uit, en ging in de opening zitten. Een oude bekende geur drong haar neus binnen. Lexa.

+ Lexa

De langharige poes was net zoals Nylhatria compleet doorweekt, enkel was het voor haar erger vanwege de lange vacht. Al gauw kwam de poes naar binnen gerend, waarschijnlijk om ook te schuilen voor het noodweer. Ze leek niet meteen door te hebben dat er nog een andere kat in de kleine grot was, maar even later keek Lexa haar kant op. Nylhatria wist niet zo gauw of ze Heda of Lexa moest zeggen, ze waren immers beiden niet meer bij de Trikru. Ze besloot om toch de tweede optie te kiezen. "Lexa." zei ze met een knikje ter begroeting. Het was al even geleden, maar het voelde voor Nylhatria alsof ze elkaar gisteren nog hadden gezien.

"Nylhatria." zei de ander als een soort antwoord. Heel even zei niemand iets, maar toen verbrak Lexa de stilte. "Waarom ben je hier?" vroeg ze aan Nylhatria. Ze dacht even terug aan de dag dat ze Trikru verlaten had. Het antwoord was simpel: gebrek aan veiligheid. Ze sloeg haar staart om zich heen en keek Lexa weer aan. "Het was voor mij ook niet veilig meer, ze begonnen door te krijgen dat ik niet dezelfde mening als zij over veel dingen had." het was een korte uitleg over iets wat op zich best complex was, maar Lexa was niet dom en zou het wel begrijpen. "Dus heb ik Trikru verlaten, en ben ik hier alleen gaan leven." voegde ze daar nog aan toe.