We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Onderwerp: I gotta stay high. za 27 mei 2017 - 20:17
Een zachte zucht ontsnapte Thornfang’s lippen terwijl hij vanuit de grot waar ze momenteel verbleven naar buiten keek. Zijn dochters waren apprentices geworden en hadden de territory allang mogen verkennen. Hij vond het idee dat ze zich zo dicht bij die hoge vlaktes bevonden maar niks. En hij vond het idee dat Sinclaw Feverpaw trainde ook maar niets, maar wat kon hij er tegenin brengen? Tallshadow was overduidelijk zijn overzicht over de Clan kwijt en dat had hem nu al twee dochters gekost. Eentje was ontvoerd en was waarschijnlijk dood en de ander zou misschien binnen de kortste keren dood zijn als hij niet goed oppaste. Het was dat hij Wavepaw zelf mee moest nemen op training, anders was hij zijn ex dagelijks gaan controleren. Hij wist dat ze niet van haar kittens hield en dat Feverpaw een last aan haar poot was. Hij wist dat ze Wolfpaw als favoriet had uitgekozen, maar tot dusver had hij nog niet gemerkt dat dat ook maar enig effect had op zijn dochter en dat wilde hij graag zo houden. Ze had al genoeg aan haar hoofd nu Stainedkit verdwenen was. Het leek er echter wel op dat haar gedachten afgeleid werden door de trainingen en daar was hij Wolfpaw’s mentor dankbaar voor. Hij onderdrukte een zachte zucht terwijl hij besloot om naar buiten te gaan. Hij had niet echt in de gaten waar hij allemaal liep totdat hij opeens op het hoogste punt van de berg stond en merkte dat als hij naar beneden keek, hij niet eens kon zien wat zich daar bevond. Soms, als zijn zwakke gedachten het van hem overnamen, vroeg hij zich af waarom niet gewoon sprong. Hij had het gevoel alsof hij gefaald had als een partner en als een vader, ook al lag de schuld niet volledig bij hem. Maar toch… hij wilde dat hij had kunnen voorkomen dat Stainedkit er op haar eentje was uit getrokken. Dan had hij haar misschien nog bij zich gehad. Hij schudde zijn kopje en trok zijn poten zo ver mogelijk van de rand naar zich toe terwijl zijn gele blik de afdaling naar beneden volgde.