You don't know what he means to me

i desire the things

that will destroy me in the end

I'm begging of you please don't take my man
Please don't take him just because you can
Your beauty is beyond compare
With flaming locks of auburn hair
With ivory skin and eyes of emerald green
And I can easily understand
How you could easily take my man
But you don't know what he means to me

De laatste tijd was ze zich bewuster geworden van alle gevoelens die door haar lichaam heen raasde. Opnieuw was ze een dochter verloren, de zoveelste ondertussen. Het leek erop dat StarClan het nog niet genoeg vond. Misschien was het wel een straf voor alle daden die ze had gedaan in haar leven. Voor alle zondes die ze had gemaakt, de meeste door verblindende liefde en verdriet. Emoties in de hand houden waren niet haar sterkste punten, dat waren ze nooit geweest. Toch lukte het haar nog redelijk goed om haar hart ervan te weerhouden om te doen wat het het liefste zou, wetende dat het toch alleen maar weer pijn zou veroorzaken.

Fawnstep had een redelijke klim achter de rug en was aangekomen bij de afgrond die ondertussen bekend stond als de Vulture's Drop. Daar zag ze een rosse gestalte die ze meteen herkende als de vorige leader van WindClan. De wind stond van achter en ze was er vrijwel zeker van dat de ander haar al had geroken, dus terugtrekken was ook geen goed idee. "Evers..green," begroette ze de ander voorzichtig terwijl ze op een afstandje bleef staan.

EVERGREEN | VULTURE'S DROP

♔ nickdiazfan

You don't know what he means to me SyMgVwe

Spoiler:

Vulture's Drop. Misschien was het wel hét symbool voor dit nieuwe gebied. Een samenvatting van alle schoonheid en van al het gevaar. Het uitzicht was adembenemend. Zelfs Evergreen, die gewoonlijk toch niet veel tijd nam om van haar omgeving te genieten, moest dat toegeven. Maar hoe veel clanlevens waren er al niet verloren gegaan bij deze klif? Hoe veel katten waren er al niet gevallen en gebroken op de rotsen beneden? Evergreen wist hoe het voelde om te vallen. Het geraas van de wind in je oren, de onafwendbaarheid van het moment dat zou komen. Ze bleef op ruime afstand van de rand. Ze had afgronden gezien, zowel letterlijke als figuurlijke, en die ervaringen hoefde ze niet te herhalen.

De wind droeg een geur haar kant op. Men rook tegenwoordig wel een beetje naar alle clans, maar in dit geval overheerste de ShadowClan geur nog. Het was een clan waar ze gemengde gevoelens over had. Ooit waren het haar grootste vijanden geweest, maar nu was ze daar niet meer zo zeker van. De poes die dichterbij kwam, had ze nog nooit gesproken. De zwarte poes begroette haar, maar Evergreen hoorde het korte moment van verwarring. Everstar, had ze bijna gezegd. Veel katten dachten bij haar misschien nog aan die naam, ook al droeg ze hem al een tijdje niet meer. "Fawnstep?" miauwde Evergreen na een korte stilte. Ze kende de meeste ShadowClanners niet, maar ze meende deze naam opgevangen te hebben. Er was enige ophef geweest, een tijdje geleden, de naam was veel genoemd.

It is walking evenly between you and me, this truth, this terror
And it stares us in the face, until we break our nose against the mirror
You don't know what he means to me 33kui4l

You don't know what he means to me 33kui4l

*********

Spoiler:

i desire the things

that will destroy me in the end

Het was te laat om zich om te draaien, iets wat ze normaal altijd deed wanneer ze katten van andere clans tegen kwam. Vele hadden haar naam gehoord toen Tallshadow haar had gestraft voor de neus van alle inwoners van de cave. Het hoogtepunt van vernedering, al vond ze het zelf. Ergens verbaasde het haar dan ook niet dat de rosse kattin wist wie ze was. Kort knikte ze dan ook, de enige echte. "Dat ben ik, ja," mauwde ze terwijl ze op een afstandje bleef staan. "Alles.. alles oké?" besloot ze toen maar te vragen om het niet al te awkward te maken. Ze had gewoon door moeten lopen, doen alsof ze de voormalige WindClan leader niet gezien had.

EVERGREEN | VULTURE'S DROP

♔ nickdiazfan

Spoiler:

Fawnstep bevestigde haar naam en Evergreen was even stil. Wat viel er ook te zeggen? Ze bleef het wat vreemd vinden om gezellig aan katten van andere clans te vragen hoe het met ze ging. De ander leek hetzelfde probleem te hebben, maar vroeg uiteindelijk of alles oké was. Evergreen knipperde even met haar ogen. Of alles oké was. Nee, alles was niet echt oké. Alles was... verwarrend. "Ja hoor", antwoordde ze echter maar, want een ShadowClanner die ze niet echt kende was nou niet echt de aangewezen persoon om al haar zorgen en twijfels mee te delen. "Met jou?" Misschien een beetje een stomme vraag, zeker aangezien ze wist wat er gebeurd was, met die kitten, maar ze kon niet echt iets beters verzinnen dan de vraag terugstellen.

It is walking evenly between you and me, this truth, this terror
And it stares us in the face, until we break our nose against the mirror
You don't know what he means to me 33kui4l

*********

Spoiler: