use your imagination

Het was een nogal warme dag, maar niet te heet voor een klein loopje, als je het aan Shallow vroeg. En aangezien de Clans plotseling verdwenen leken te zijn vond de kattin zelf dat ze bet wel wat aan haar conditie kon werken. Wat Fortuna haar zelf verteld had. Ze had vandaag vrij gehad omdat ze gisteren al best wel hard genoeg getraind had. En ze moest toegeven, ze kon wel wat spierpijn voelen bij haar schouder. Maar meer was het niet. En dus besloot ze om wat rondjes te rennen in plaats van lui te zonnen in het kanmp. Ze was bekend om haar energie, en dat was niet niks.
En welk territorium was een betere renplek dan het WindClanterritorium? Vooral de open velden en heuvels leken haar de beste plek om te rennen. Vandaar dat ze algauw wat rondjes rond het grote landschap gerend had, maar dan kwam dat benauwde gevoel weer terug. Die ze altid al sinds kitten had. Echter leek het nu alsof het erger wer met de dagen mee.
Na haar vierde rondje viel ze naar op haar zij. Ze was niet moe, maar ademen kon ze amper nu. Haar buik ging veel te snel op en neer terwijl ze paniekerig adem probeerde te halen. Ze kon het wel, maar het was te weinig, ze kreeg te weinig. En dat maakte haar paniekerig, wat het natuurlijk verergerde.

+ Claw first

Ze was nog even zwaar aan het ademen. Haar poten wanhopig heen en weer trappelend terwijl ze op een positie probeerde te komen om beter adem te halen. Nu ze op haar zij lag en dat niet bepaald meehielp aangezien haar longen dan niet echt konden werken zo. Maar ze was zwak, te paniekerig om erover na te denken. En ze begon al zwarte vlekken voor haar te zien, duidelijk duizelend wordend. Plots zag ze een zwarte poot naast haar kop en even dacht dat het iemand was die haar wou doden, of helpen. Maar toen de BloodClangeur haar bereikte merlte ze al gauw op dat het Claw was. "Verman je Shallow," Hoorde ze hem doodkalm zeggen. Haar kop ging langzaam omhoog terwijl ze haar staart slap heen en weer zwiepte. Ze kon niets zeggen, ze kon niet schreeuwen. Ze had al haar kracht nodig en geen seconde weghalen van het ademen. Als ze wat probeerde te zeggen of gillen of wat dan ook zou ze nog meer moeite krijgen. Een zacht gepiep kon tussen het hijgen door ontsnappen. Dit had ze nooit meegemaakt. Waardoor ze geen idee had wat dit was, en hoe dit opeens kwam. Maar ze moest ervanaf, het moest stoppen.

Zelfs als ze wou praten, ze wou ademen, gewoon laten zien dat ze sterker was dan ze zich nu liet zien. Het lukte nog steeds niet. En even had ze haar brein erbij, dat ze misschien minder moest paniekeren. Maar het feit dat de BloodClanleader naar haar aan het kijken was was ook niet bepaald rustgevend. Vooral met het feit dat hij degene was die de keuze had genomen haar toe te laten in de Elite. En nu zag hij hoe zij zelfs al moeite had met haar eigen longen. En dit gebeurde inderdaad niet vaak, nooit misschien. Ze had dus ook geen idee wat er met haar was. De kattin had eerst gevreesd dat het een ziekte kon zijn. Nu had steeds erger werd. Maar ze voelde zich verder prima, niet erg verzwakt. Maar ze wist zelf wel dat ze nooit echt haar best kon doen met jagen of rennen nu ze al moeite had met ademen. Uiteindelijk leek de kater meer te begrijpen en trok haar de struiken in, waar het wat koeler was en had hij haar luchtwegen wat vrijere ruimte gegeven door haar op te tillen. “Stel je niet zo aan Shallow. Je moet jezelf vermannen, je moet kalmeren.” Ze begon voor kort te kuchen. Totdat ze eindelijk meer lucht binnenkreeg en langzaamaan haar kalmte won. Ze was Claw zeer dankbaar geweest nu ze wat meer gekalmeerd was. Het gevoel van opluchting overstroomde haar. Het was zo'n gevoel dat je kreeg na het huilen, nu ze eindelijk veilig voelde in de schaduw. "Dankje," mompelde ze met een schorre stem. Haar ogen traanden van het gebrek aan zuurstof dat ze zonet had meegemaakt. Haar staart hing laag. "Ik wou alleen even trainen,"

Ze schudde haar vacht uit om even weer wat bij te komen. Haar ademhaling was weer terug op normaal terwijl ze haar blik terug op de zwarte kater richtte. “Verzin dan iets anders om te trainen. Welke kat gaat er nu rondjes rennen met dit weer, dan vraag je er ook om om oververhit te raken.” Sprak hij kil. Waardoor Shallow voor even naar beneden keek. "Het leek niet op zo'n warme dag." Probeerde ze uit te leggen. "Maar... Je hebt gelijk..." Ze knikte nogmaals. "... Natuurlijk." De grijze kattin zwiepte even met haar staart. Fijn, precies op het moment waar ze zich zwak liet zien moest de leider voorbij lopen. Had hij al spijt haar in de Elite toe te laten? "Ik ga wel jagen."