Brothers?

Razor kon een kleine grijns niet onderdrukken toen ze naar de bloederige neus keek van de kitten voor haar, maar trok een zo zielig mogelijk gezicht toen de moeder van de kitten met een strakke blik naar haar keek. “Ongeluk,” piepte ze en ze vouwde haar oren naar achteren terwijl ze haar ogen in een bepaalde stand hield waardoor ze begonnen te tranen. De queen zuchtte, pakte haar kitten op en liep vervolgens weg. Razor veranderde haar zielige blik naar een kille terwijl er een kleine glimlach om haar lippen kwam. Ze wist het wel. Ze wist wel dat de queen haar niets aan durfde te doen omdat ze Claw’s dochter was. Het was een macht die ze heel makkelijk kon misbruiken als ze iets mispeuterd had waardoor katten haar moeilijk straf konden geven. Misschien was het een beetje aan de zielige kant, maar ach. Ze vond het een leuk idee dat niemand haar kon bestraffen omdat ze anders haar vader op hun dak zouden krijgen. Het was immers haar woord tegen die van hun en om eerlijk te zijn dacht ze niet dat Claw veel aandacht besteedde aan kittens die niet van hem waren en dat hij het allemaal wel prima vond wat Razor deed. Plus die kitten had gewoon haar bek moeten houden met haar achterlijke gepiep. En ze was dan ook nog eens één moon ouder dan Razor, maar ze had zich totaal niet kunnen verweren. Echt enorm zielig. Razor snoof terwijl ze haar kopje een kwartslag draaide en opende haar bek om te checken of ze al beter was geworden in het oppikken van geuren. Ze trok met haar oortje toen ze zowel de geur herkende van Chawl als die van Jackdaw, haar twee broers uit een ander nestje. Ze waren ouder dan haar en stiekem keek Razor wel een beetje naar beiden op, maar ze had tot dusver nog niet echt de kans gehad om met ze te spreken. Maar nu ze hier waren, liet Razor de kans niet voorbij gaan en rende naar voren zodat ze hun kon onderscheppen. “Chawl, Jackdaw!” De laatste naam ging niet echt geweldig en dus viel ze stil terwijl ze met haar groene ogen naar de laatstgenoemde knipperde. “Hoi!”

Razor voelde zich niet bepaald geïntimideerd door de grootte van haar broers, maar het was ook vrij moeilijk om zich geïntimideerd te voelen met twee lachende katten die elkaar plaagden. Hoewel ze zich ergens afvroeg hoe het moest zijn om zo zorgeloos rond te lopen en elkaar te plagen, vond ze het ook weer een houding die de broers niet in het openbaar mochten hebben. Werd het dan juist niet geacht dat je serieus was en dat je je gedroeg? Hoewel ze eerlijk moest toegeven dat ze Jim ook wel heel erg vaak plaagde en dan waren er ook katten die het zagen. Maar was dat geen verschil als je kitten was dan tegenover als je ouder was? Ze had geen idee, want zo oud was ze nog helemaal niet. Haar blik gleed naar Chawl die haar als eerste begroette en ze gaf een klein knikje naar hem. En ze kon er niets aan doen, maar haar mondhoeken krulden lichtelijk omhoog toen ze de plagerige grijns van haar broer zag. Hm. Misschien mocht ze zich ook zo even voelen. Maar alleen voor vandaag dan. Ze gaf een knikje toen Jackdaw aangaf dat ze zijn naam korter mocht maken en snorde zachtjes, een geluid die ze eigenlijk nauwelijks maakte. Behalve als ze bij haar vader was, als haar broer haar een kopje gaf of als ze, zoals nu, bij haar grote broers was. Jack leek ook al zo vrolijk te zijn en ook dat nam Razor plotseling over zodat ze met een brede grijns rond haar snoet bij haar broertjes stond. “Chillen.” Ze trok een raar gezicht en het vreemde woord rolde maar moeilijk over haar lippen. Ze schudde verward haar kopje. “Ik niet weten wat dat is.” Ze vouwde haar oortjes zielig in haar nek en liep toen naar Jack toe. “Is dat zoiets als spelen?” Ze keek haar grote broer vragend aan. “Ikke buiten camp spelen!” Haar groene oogjes glinsterden. “Camp saai zijn.” Ze zuchtte en leunde lui tegen de voorpoot van haar broer aan. “Jim en ik laatst stiekem ontsnapt zijn,” grinnikte ze toen. “Naar den van papa.” Ze keek van Chawl naar Jack en haar groene oogjes glinsterden van plezier. “Was spannend, maar leuk!” Ze snorde weer en zonder enige aanleiding gaf ze de poot van Jack, waar ze nu tegen aan leunde, een kopje. Het gaf haar, ook al wilde ze dat niet graag toegeven, een veilig gevoel om bij haar broers te zijn. Want of ze het nu leuk vond of niet: ze was een kleine kitten en van zichzelf beschermen kwam nog niets van in. Dus moest ze voor nu maar rekenen op haar broers, haar vader, oom Shark en haar moeder.

Razor trok wat verbaasd zijnde met haar oortje toen Jack een rare beweging deed en een gezicht trok alsof het einde nabij was. Maar ze had de schrik in de ogen van haar andere broer heus wel gezien en ze haalde haar schouders op op zijn opmerking. “Papa nooit blij met mij zijn,” flapte ze er opeens uit en even trokken haar oortjes naar achteren, heel even maar. Nee, het leek er nooit bepaald op alsof haar vader het echt aangenaam vond om in haar buurt te zijn, al deed ze nog zo veel moeite om te laten zien dat ze van hem hield en dat ze alles voor hem wilde doen. Ze hoopte dan ook dat haar vader binnenkort wat meer tijd met haar zou spenderen als ze ouder was, maar ze kon niet zeggen dat ze het niet leuk vond om wat tijd met haar oudere broers te spenderen en ze grijnsde toen Jack haar beloonde om haar gedrag. Ze kon zich vaag herinneren dat hij had uitgelegd wat chillen was, maar nu kwam er iets belangrijkers aan bod: naar buiten gaan. Razor spitste haar oren en zette grote groene oogjes op toen Jack het had over het camp verlaten met hun drieën. Haar hart klopte van opwinding bij het idee dat ze samen met haar grote sterke broers naar buiten mocht gaan en het stukje wereld dat haar vader en haar moeder verborgen probeerden te houden voor haar en Jim kon ontdekken. “Ja!” riep ze enthousiast uit. “Ik met jullie uit camp gaan!” Ze keek Chawl met smekende ogen aan. “Alsjeblieft, Chawl?” Zijn naam kwam er weer zo grappig uit en even trok ze verontwaardigd met haar oortjes. Ze wilde zijn naam juist uitspreken! “Chawl,” verbeterde ze zichzelf, maar het kwam er weer belabberd uit. “Jack is makkelijker,” zeurde ze vervolgens, maar besefte toen waar ze ook alweer mee bezig was en zette algauw weer een smekende blik op naar haar broers. “Ik camp niet uit mogen. Ik meer van buiten camp ontdekken!” En misschien was het een klein manipulatief deeltje in haar dat ze nog niet ontdekt had, maar plotseling stond ze op en liep naar Chawl toe waarna ze snorrend haar kopje tegen zijn pootje drukte en hem zo lief mogelijk aankeek met haar blik, hopend dat hij overgehaald zou worden en dat ze eindelijk uit dit stomme camp konden gaan.