Words fail



 
IndexGebruikerslijstRegistrerenLaatste afbeeldingenInloggenZoeken
We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
WHAT'S HAPPENING
Current Event
No current forum-wide event.
THE ALLEGIANCES
Clans
THUNDERCLAN
RIVERCLAN
WINDCLAN
SHADOWCLAN
BLOODCLAN
THE MANAGEMENT TEAM
Staff
COME JOIN US
WC DISCORD

SWITCHERDIESWITCH
SWITCH ACCOUNT
Deel
 

 Words fail

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Runningtime
StarClan
Words fail GTmtn3W
Hah, no
282
Actief
Maybe you were my blue moon,
maybe I let go too soon.
Running from what could be,
so terrified of happy,

CAT'S PROFILE
Age: ϟ forever
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Runningtime
BerichtOnderwerp: Words fail   Words fail Icon_minitimema 3 jul 2017 - 22:40


I never meant to make it such a mess
I never thought that it would go this far
So I just stand here sorry
Searching for something to say...


Zijn poten leken een dood lichaam te dragen, zijn vacht had al zijn glans verloren, net zoals zijn ogen, net zoals zijn ziel, zijn hart, zijn perspectief. Het had hem eruit gezogen, alles wat er de afgelopen manen, seizoenen gebeurd was. Het had hem gebroken, gekrenkt, het werd tot as verbrand. En iets kwam erbij. Iets in hem dat geknapt was en het as weer tot vuur bouwde. En dat was hoe hij was. Was. Hij had geen idee dat het zo zou aflopen. Dat hij zo ver zou lopen om zijn eigen kittens te verwaarlozen. De poezen achter te laten, telkens wanneer hij bang was, rende hij weg. Tja, Runningtime. Zijn naam was niet gelogen.
Hij had geen idee dat zijn nieuwe verandering, zijn nieuwe muren, een soort wapen zou creëren. En dat was haat, het was macht, lust naar bloed. Hij had het nog net onder controle gehouden. Want ondanks zijn constante problemen met depressie was hij eroverheen gesprongen. Direct een valkuil in. Waar hij een apprentice bijna om het leven gebracht had. Dat was fout nummer één.

I guess I thought I could be part of this
I never had this kind of thing before
I never had that perfect girl
Who somehow could see the good part of me

En natuurlijk was er iemand daar voor hem. Zoals iedereen in hun leven had, sommigen zagen het niet, sommigen wel. Running was degene die het wel zag, die bewust was dat Cootsnarl, Mousecoat en Cloverpath hem steunden, voet voor voet. Maar hij was te jong. Zie je, hij had geen idee hoeveel zulke relaties hem omhoog konden helpen. In plaats van ze buiten te sluiten. Het enige wat hij had, het enige vertrouwen die hij had, achter een deur te duwen. Puur door de liefde. Omdat Willowfeather echt iets was waar hij zijn beste vriend en zijn hele vriendengroep voor kon buitensluiten. Cootsnarl had hem daar wel bekend om gemaakt, en hij had de ruzie met de slimme kater nog steeds goed onthouden. Zijn advies opgevolgd. En dit was de nasmaak. Het gevolg van al zijn daden. En dat was fout nummer twee.

I never had the dad who stuck it out
No corny jokes or baseball gloves
No mom who just was there
'Cause mom was all that she had to be

Het gevoelige gedeelte. Het feit dat Runningtime alles op eigen houtje moest doorzetten sinds zijn jeugd. Hij was niet gewild, niet gemocht door anderen. Voor bepaalde redenen. Omdat hij niet zoals zijn vader was. Omdat hij de enige was in de hele stamboom dat zo... Zwak deed. Dat zichzelf durfde bloot te stellen voor iedereen, vijand, vriend, kennis. Hij had dat geprobeerd, gebruikt als een schreeuw om hulp. En katten hadden er misbruik van gemaakt. Het tegen hem gebruikt. Dit was de periode waar hij juist van vertrouwen leerde. En waar hij alles bij zichzelf losliet. Zijn moeder was er ook niet blij mee dat zijn eigen vader er zelfs geen aandacht aan wou besteden. En verliet hem, het hele nestje op jongere leeftijd. Maar dat had niets verbeterd. Het werd erger, zijn vader behandelde hem als grof vuil. En zijn moeder was er niet. Tenminste, dat was wat zij zichzelf wijs had gemaakt. Hier leerde hij langzamerhand over bedrog en verraad. De derde fout dat hij in zijn leven had gemaakt.

That's not a worthy explanation
I know there is none
Nothing can make sense of all these things I've done

Langzamerhand, naarmate hij ouder werd en de prioriteiten van vader zijnde wat meer... Helder leken te zijn. Hij had een mate, gezonde kittens, een warriorrank, een apprentice. Het was het leven dat iedere WindClanwarrior zich kon voorstellen. En toch, iets wat StarClan verrassend genoeg niet eerder gedaan had, moest het afnemen. De das, dat Willow en de kittens met zich mee nam, het leven van Lovekit gunnend, moest persé er tussen komen. En toen was de zwarte kater weg, weg van de wereld, toch dicht genoeg bij Lovekit. Waar hij zijn best voor wou doen. Altijd. En misschien was dat de fout wat alles zou beginnen of sluiten. Misschien was dat zijn vierde fout.

Words fail, words fail
There's nothing I can say
Except sometimes, you see everything you wanted
And sometimes, you see everything you wish you had
And it's right there, right there, right there
In front of you


En zo begon het nieuwe hoofdstuk. Waar zijn vrienden door voor hem waren, waar iedereen dood voor hem was. Waar hij erg zijn best deed om de emoties te blokkeren, te verwijderen. Maar nooit precies gelukt was. En voor hem waren altijd die perfecte levens. Hij was trots, om zijn dochter Lovepaw. Maar ondertussen was Darkflame, zijn broer, hij had het beter, ondanks het feit dat sommigen zelf hun verhalen hadden, achter hun haatvolle blikken, lag er iets. Iets. Iemand om voor te sterven, te houden, te hebben. Dat was iets dat hem niet veel had geholpen. Zijn depressie werd hierna erger, met twee gefaalde zelfmoordpogingen. Waar hij later Sweetheart ontmoette. Zijn vijfde fout? Nee. Nooit. Sweetheart had hem geholpen. Erdoorheen te komen, hem fysiek en mentaal getraind. Het was iets nieuws, moeilijk mee te wennen, maar hij had de kattin te danken voor de waardige lessen die hij kreeg. En soms kon je close raken met iemand. Iets te close dat daar zijn fout ontstond. Hij had de kattin achtergelaten. Met zijn kittens, zijn vlees en bloed. En dat was zijn vijfde out.

And you want to believe it's true
So you... make it true
And you think maybe everybody wants it
And needs it... a little bit... too

Hier werd het korter, hier werd het... Logischer? Zijn dochter had een kitten van een totaal vreemde kater, wiens hij de identiteit nog niet wist. Maar hij was trots. Dat Lovesong het zelf helemaal alleen had volgehouden. Zonder zich veel van de problemen van haar vader aan te trekken. En hij was zo trots. StarClan, hij was trots. Hij was nog nooit zo... Trots over iets dat hij zelf gecreëerd had. En het klonk... Anders in zijn perspectief. Maar hij had zelf de vaderlijke en moederlijke figuur gespeeld voor de grijze kattin, die het zelf over zal brengen aan haar kittens, en die dan weer aan de zijne, en zo ging het verder. Het was een lange tijd geleden dat hij niet met haar gesproken had. En hij had zoveel spijt dat hij haar achterliet nu ze zonder enige partner een kitten moest opvoeden. Maar hij zou er zijn, dat hij beloofd. Hij beloofde teveel. En dat was zijn zesde fout.

En het stopte niet, het was maar het begin.

This was just a sad invention
It wasn't real, I know
But we were happy
I guess I couldn't let that go
I guess I couldn't give that up
I guess I wanted to believe
'Cause if I just believe
Then I don't have to see what's really there


Alles werd bekend. Hij had een zoon, in ThunderClan. Hij was vreemdgegaan, met een andere Clankat. Hij kon het in het begin amper geloven, amper zien. Dat Ashghost zijn bloed was, een stuk WindClan en een stuk ThunderClan. Hij wou dat de kater niet zou lijden rond zijn bloedlijn. Waardoor hij hem had laten beloven dat hij trouw bleef, aan ThunderClan. En niet aan hem. Hij had het contact tussen zijn eigen zoon verbroken. En dat was fout nummer zeven. Het liep verder, en verder, en verder...

No, I'd rather pretend I'm something better than
These broken parts
Pretend I'm something other than
This mess that I am
'Cause then I don't have to look at it
And no one gets to look at it
No, no one can really see


Soms keek hij naar de lucht, naar de sterren, wensend dat hij iemand anders was, dat StarClan hem aan ander lot voorgelezen had. Maar zo was hij, en zo werd hij. Hij had het geaccepteerd. Dat hij niet eens StarClan's lieveling was. Maar dat had zijn geloof in de  zogenaamde Clan langzaamaan laten druipen. Hij werd iemand anders. Hij werd een totaal andere kat. Een soort... Gedwongen versie van hem. Totaal getikt, bezeten. Het boeide hem niet meer wat anderen van hem vonden. En misschien... Na al dat harde werk om zijn emoties te blokkeren, werkte het pas als hij het los liet, En zo was de theorie bewezen. Met het bloed van een andere kat op zijn poten. Dat had hem alleen erger gemaakt. De schuldgevoel, emoties kwamen naar binnen. Hij moest hier weg, ver hier vandaan.
Zo werd het dat hij ontvoerd werd door twolegs, door die rare wezens dat bereid waren zijn reputatie te verergeren. En zelfs als hij er niets aan kon doen, was het niet zijn keuze geweest om weg te rennen? Een nieuwe leven te beginnen? Was proberen te weglopen zijn achtste fout? Zoals hij altijd al gedaan had?

'Cause I've learned to slam on the brake
Before I even turn the key
Before I make the mistake
Before I lead with the worst of me
I never let them see the worst of me


Hij vond de weg terug. Niemand was op zoek naar hem, niemand nam de kans om op zoek naar hem te gaan. Behalve dat Sweetheart hem had gezocht, wegens het feit dat ze nogmaals zwanger was geworden, en het nestje zelf had moesten opvoeden. Hierdoor raakten de twee in een gevecht, waarna hij vervolgens met Cootsnarl een ruzie aanmaakte. Aangezien de kater, zijn ex-beste vriend. Nam zijn zwakte tevoorschijn. Ze kenden elkaar goed, veel te goed., En zo gebruikten ze hun diepste informatie tegen elkaar. Vertrouwen? Dat was weg, alles wat opgebouwd was werd afgebrand, nogmaals. Tot stukjes niets, tot hij het niet meer terug kon bouwen. En vertrouwen werd zijn negende fout. Nogmaals.

'Cause what if everyone saw?
What if everyone knew?
Would they like what they saw?
Or would they hate it too?
Will I just keep on running away from what's true?


Zijn angst? Vergeten worden? Vervangen worden? Running had nog geen idee totdat hij het zelf had meegemaakt. Een gedachte dat hem 's nachts wakker hield. En StarClan, wat haatte hij dat. Dat hij elk moment kon sterven en iedereen hem zou vergeten. Dat ze zijn zwakke, natuurlijke kant zouden gaan zien, dat het werd blootgesteld aan iedereen die bereid stond het tegen hem te houden. Iedereen leek tegen hem te zijn. Sweetheart, Cootsnarl, Darkfalem, Lovesong. Het had hem ziek gemaakt. Totdat hij nogmaals wegrende. Het Tribe territorium in. Hij was duizelig en misselijk en ziek van zichzelf. Compleet teleurgesteld. En na een tijdje zichzelf woedend uit te schelden, totaal alleen. Gleed hij uit en viel een woeste rivier in. The Rapids. Hij had zo zijn best gedaan er weer uit te komen, en plots zag hij een stel gekleurde ogen voor hem. Blauw, groen, groen blauw. De twee oogkleuren dat hem zo... Vredig had laten voelen. Maar nu was er niets anders dan haat en wantrouw in de ogen van de kattin. Sweetheart was weg, net zoals hem. Niet fysiek, nee, mentaal. Ze was er niet meer. Ze was niet de Sweetheart die hij kende. En ergens, hoe dan ook, ergens had hij haar terug naar boven gehaald. Het weer terug goed gemaakt. Het beter gemaakt. En nu... Ze waren verliefd? Verbonden? Terug bij af? Running kon geen label erop zetten. Maar wat hij wel wist was dat ze elkaar vergeven hadden, hij had haar vergeven, ondanks het manenlang geruzie. En zij had hem vergeven. Hem.

All I ever do is run
So how do I step in
Step into the sun?


Zie je, je bestaat omdat anderen je zien. Omdat ze je herkennen, en je opslaan in hun brein. Als iemand stopt met jou zien, er geen invloed meer op hebben. Wat deed je hier dan? Wat doe je hier dan? Dat was de vraag dat nog steeds door de zwarte kater heen raasde. Wat deed hij hier nog? De bekende vraag dat hij altijd naar zichzelf gevraagd had. Toen hij dat stuk ongeluk was. Een volkomen... Mess. Maar hij had het terug. Soort van. Het beste van gemaakt na al die zware tijden. Misschien vond StarClan dat het tijd voor een pauze was? Dat hij genoeg gehad had van dit allemaal. Wat ook Zo was.

Zijn ijsblauwe ogen, die ooit koud waren, werden groot en rond toen een enorm beest op zijn rug belandde. Hij probeerde weg te rennen. Maar de roofvogel schoot zijn klauwen door zijn huid heen. Hij wou vechten, moest vechten. Maar hij kon niet, te zwak, veel te veel in schok. Hoe kon hij er hier uit?
Plots, een enorme pijn in zijn nek, oh dit deed veel te veel pijn. Een kreet ontsnapte uit zijn bek terwijl de vogel rustig van zijn zwakte genoot. Hem steeds meer in stukken scheuren. Totdat iets hem had weggejaagd. En hij in een poel van zijn eigen bloed bleef. Zijn ademen was zwaar en snel terwijl hij zijn ogen langzaam sloot. Hij kon dit wel, hij moest volhouden. Niet loslaten.

En dat was de straf op al zijn fouten. Iets waar StarClan er jarenlang mee in petto met hem had.
En ze lieten hem ademen, om verder, langer te lijden.

Step into the sun...




+ Sweetheart first, daarna Cootsnarl. Ik zeg wanneer open ^^
Terug naar boven Ga naar beneden
Lethal
Member

Words fail Mini10

Dark lord of Middle-Earth
1429
Afwezig
And all the kids cried out,
"Please stop, you're scaring me."
I can't help this awful energy
Goddamn right, you should be scared of me

CAT'S PROFILE
Age: I've been hitting children for 89 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Member
Lethal
BerichtOnderwerp: Re: Words fail   Words fail Icon_minitimema 3 jul 2017 - 23:18

Sweetheart postsheet 1.0




Ever since I could remember,
Everything inside of me, just wanted to fit in
I was never one for pretenders, everything I tried to be,
Just wouldn't settle in

Hoe heette het ook alweer? Dat ding in je borst? Dat klopte en gevoelens door je lijf heen bracht? Er werden vaak verhalen over verteld dat wanneer je van iemand hield dat dan ding wat in je borst zat harder liet kloppen. Dat je een eenzaam gevoel kreeg wanneer die ene persoon er niet is of juist een blij en veilige wanneer die er wel was. Een hart? Was dat het? Heette dat zo? Sinds dat de she-cat haar emotie had uitgeschakeld was haar hart verdwenen. Het was er niet meer, het was verwoest zodat ze geen pijn meer kon voelen. Het was zo vaak gebroken dat er geen overblijfsels meer waren, ze waren als kleine stukjes uit elkaar gevallen tot er niks meer over was dan leegte. Een donker geholte in haar borstkas. Maar toch, wanneer ze in een bepaalde ogen keek leek alsof de echo van haar eerst bonkende hart terug leek te keren. Voorzicht en langzaam, bijna niet horend maar toch daar. Sweetheart kon het zelf niet geloven. Haar lichaam was een robot geworden, bestuurd door haar vaders geest die ergens tussen de dode katten liep. De Dark forest, de plek waar zij naar toe zou gaan wanneer haar einde aan zich is. Wanneer dood haar tegemoet komt enkel was de dood hier niet voor haar vandaag.

If I told you what I was, would you turn your back on me?
And if I seem dangerous, would you be scared?
I get the feeling just because, everything I touch isn't dark enough
If this problem lies in me


Een gekrijs galmde door het gebied en meteen schoten haar oren overeind. Sweetheart was op jacht maar was ondertussen in haar gedachthens verzonken maar de angstige kreet die weergalmde trok haar terug op de aardbodem. De grofgebouwde she-cat had normaal gesproken haar rug toegekeerd, de kat die in nood was aan zijn lot overlatend maar de schreeuw.. het gekrijs.. het klonk haar te bekend in haar oren waardoor ze haar tempo verhoogde en er op af schoot.


I'm only a man with a chamber who's got me, I'm taking a stand to escape what's inside me. A monster, a monster, I've turned into a monster, a monster, a monster,
And it keeps getting stronger.

Haar poten hadden nog nooit deze snelheid gehaald maar nu leek ze wel te vliegen. Haar flanken zwoegend op en neer terwijl haar hart bonsde van de adrenaline. Het gekrijs echode door haar kop heen, bang dat haar gedachthens klopte. Haar longen brandde, snakte naar zuurstof maar de massieve she-cat stopte niet om op adem te komen. Haar lijf begon te trillen, haar ogen wazig totdat ze hem zag. Zijn zwarte lijf op de grond omring in zijn eigen bloed.

Can I clear my conscience, if I'm different from the rest,
Do I have to run and hide? I never said that I want this,
This burden came to me, and it's made it's home inside

Het ging snel, te snel. Toen ze het beest zag was ze er meteen boven op gesprongen, haar klauwen rondom zijn keel. De vogel haakte zijn klauwen in haar borst en liet twee grote krassen achter maar voordat hij meer verwondingen kon aanbrengen doorboorde de she-cat zijn keel.

If I told you what I was, would you turn your back on me?
And if I seem dangerous, would you be scared?
I get the feeling just because, everything I touch isn't dark enough
If this problem lies in me

Haar verschillend gekleurde ogen waren gericht op twee blauwe terwijl er tranen begonnen te stromen. Haar lichaam tegen de zijne gedrukt. Er was geen hoop, er was niks wat hem kon helpen. De wond was te diep en het was enkel nog een kwestie van tijd voor hij hier niet meer was. Dat hij haar zou verlaten voor de zoveelste keer maar dit keer niet meer terug zou keren. "Runningtime" Murmelde zachtjes, haar keel dicht geslagen van verdriet. "Hou vol, alsjeblieft hou nog eventjes vol" Tranen rolde over haar wangen. Waarop ze voor de zoveelste keer een kreet voor hulp uitriep. "Laat me niet in de steek" Snikte ze voor ze haar neus tegen de zijne aandrute. Alsjeblieft..

'm only a man with a chamber who's got me,
I'm taking a stand to escape what's inside me.
A monster, a monster, I've turned into a monster, a monster, a monster,
And it keeps getting stronger.


Terug naar boven Ga naar beneden
Cootsnarl
StarClan
Words fail QSf3Pmu
king bear
224
Actief

CAT'S PROFILE
Age: Endless ♛
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Cootsnarl
BerichtOnderwerp: Re: Words fail   Words fail Icon_minitimeza 8 jul 2017 - 1:18

cootsnarl
If you want to know what a man's like, take a good look at how he treats his inferiors, not his equals.

Stop making the eyes at me,
I'll stop making my eyes at you.
What it is that surprises me is that I don't really want you to

Een flits van rode vacht met bengaalse vlekken. Bijna effen rood. Zoals de bijna zwarte panter. Toch waren de vlekken iets donkerder. Donker rood. Bloed, met dezelfde kleur droop uit de vlekken. Gejaagd. "Nee, nee, nee!" Het ging niets helpen. De kitten stortte op de grond. De grond werd een rivier. Kolkend. Hij viel en bleef vallen. Er leek geen...

Met een schok werd de kater wakker. Zijn ogen schoten verwilderd heen en weer. Toen hij wat gekalmeerd was ontglipte de droom hem steeds. Alleen het beeld van zijn zoon stond op zijn netvlies gebrand. Zijn mooie zoon. Rood, met donkerrode vlekken en een lichtrood driehoekje op de neus. Zo lief, onschuldig en schattig. Cootsnarl legde zijn kop zijn poten en jammerde zachtjes. Hij sloot zijn ogen. Om weer in een droom te tuimelen.

And your shoulders are frozen
Oh, but you're an explosion
Your name isn't Rio, but I don't care for sand and lighting
The fuse might result in a bang bango

Toen hij wakker werd, voelde hij dat hij nog steeds onrustig had gedroomd. Hij stond op, rekte zich uit en ging een prooi halen. Hij had eten nodig, voor hij ging flauwvallen. De bengaalse kater gaapte eens goed en nam een muisje van de stapel. Hij had niet veel nodig, alleen een kleine boost om alles te verjagen. Hij vroeg zich af waarom hij zo slecht had geslapen. Waarschijnlijk onrustig door de vele katten hier. Hij was het nog niet gewend. Zijn ogen zochten onwillekeurig naar een ragdoll poes. Zijn hart ging stiekem altijd wat sneller slaan als hij haar zag. Was het fout? Ze was er niet. Waarschijnlijk gaan jagen. Hij nam een grote hap uit het sappig beestje. Met die hap, was het al bijna op. Kauwend zocht hij dan maar een andere vertrouwens-persoon. Hij vond haar, al slapend op Routpaw. Hihi, schattig. Cootsnarl boog zijn hoofd en trok de laatste restjes van het muisje. Hij liet het schatje maar slapen, ze had het nodig. De witte kater met de bruine vlekken stond op en begroef zijn muis. Wat er van overbleef toch. Met hernieuwde krachten en de droom al ver weg liep hij naar buiten. Tijd om zich in het zonnetje te wassen. De vroege ochtend stralen verwarmden zijn lichaam bijna onmiddellijk. Hij zeeg neer en begon met trage halen zijn poten te wassen. Dan zijn gezicht en oren. Met genoeg gekreun waste hij ook zijn rug helemaal. Dan het leukste, zijn buik. Zo een fijn gevoel. Zijn staart deed hij niet. Die zat goed genoeg. Een hele tijd later was hij klaar. Tijd om op jacht te gaan.

I bet that you look good on the dance floor
I don't know if you're looking for romance or...
Don't know what you're looking for

Hij stond op en begon te wandelen. Met zijn bek open kon hij nog meer geuren opnemen. Ze stroomden binnen. Hij kon een haas ruiken en bijna een poes proeven. Hij hielt halt. Wacht wat. Cootsnarl draaide zijn kopje iets meer in de richting. Hij rook erg duidelijk angst. Ook hoorde hij nu het stromende geluid van The Rapids. Hoe lang had hij gelopen? Hij had nog net lopen fantaseren over zijn reukorgaan dat helemaal op peil stond en nu was hij hier. Met angst dat alles vulde. Daarbij rook hij ook nog de vage geur van zijn ex-beste vriend en de sterke van Sweetheart. Zijn hart ging sneller pompen. Niet alleen voor haar geur, maar ook omdat hij nu bloed rook. De bengaal zette het op een lopen. Op Windclan tempo racete hij naar de plek. Hij liep The Rapids voorbij, even aarzelend omdat hij hier ook wel de geur rook. Het bloed begon op hem in te hakken. Burrkit... De kater schudde snel zijn hoofd. De geur moest hem even laten klimmen, maar niet echt hoog. Op een redelijk vlak stuk zag hij een dode roofvogel. Aan stukken gereten, net zoals de kater die hij zag liggen. Zijn adem stokte. Gejaagd.

I wish you'd stop ignoring me because it's sending me to despair,
Without a sound yeah you're calling me and I don't think it's very fair

Zijn gevoelens waren onduidelijk. Er hing een sfeer van verdriet. "Laat me niet in de steek" Hij liet zijn adem eruit. Hij wou eerder sterven aan zijn pijn dan aan verstikking. Met zijn kop laag en zijn ogen vervaarlijk twinkelend stapte hij naar voren. Hij snoof even aan de enorme vogel. Sweetheart had hem gedood. Dat kon hij ruiken. Wat was de kattin toch sterk. Waarom was zij eigenlijk niet deputy geworden? Vragen voor later. Waar was hij toch mee bezig. Hij liet de vogel links liggen. Zijn twijfel was groot. Wat moest hij doen. De kat die hij haatte bijstaan op weg naar Starclan of de poes van wie hij kon zeggen dat ze een vriendin was troosten. Kolkend. Hij schudde zijn kop weer. Waar was Cootpaw gebleven. De tijden met Runningpaw. Er kwam een glimlachje op zijn gezicht. Hij schoof naar voren en ging bij de neus van zijn vriend liggen. Cootsnarl snikte kort en drukte zijn eigen neus ertegen. "Ik vergeef je Running, het is niet erg meer." Hij snikte weer. Waarom deed dood gaan zo een pijn. "Je kan weer bij Willow zijn nu, ik zal op Love passen, beloofd en op haar kitten." Cootsnarl wreef zijn kop tegen zijn vriend. Waarom was hij zo gemeen geweest? Het was een fout, een grote fout. "Het spijt me, het spijt me," snikte hij wanhopig. Hij tilde zijn kop op en keek in de al bijna levenloze ogen van zijn vriend. Hij leed, een straf van Starclan. "Wat moet ik doen... wat moet ik doen zodat je mij vergeeft?" Gejaagd. Kolkend. Maar bovenal liefde.

Well

Terug naar boven Ga naar beneden
Runningtime
StarClan
Words fail GTmtn3W
Hah, no
282
Actief
Maybe you were my blue moon,
maybe I let go too soon.
Running from what could be,
so terrified of happy,

CAT'S PROFILE
Age: ϟ forever
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Runningtime
BerichtOnderwerp: Re: Words fail   Words fail Icon_minitimeza 8 jul 2017 - 8:58

ive been breathing

perhaps believing


Hij wist het wel. Dat er geen optie meer was. Dat zijn tijd aangekomen. Hij kon het al weten. Hij kon StarClan al horen roepen. Als dat wel zo was. Als hij echt zijn best gedaan had om daar als eindbestemming te komen. Na een ThunderClanpoes per ongeluk zwanger te maken en een kat vermoorden. Maar het was spijt wat hij bovenal voelde. Hij wist dat het niet het juiste was wat hij gedaan had. En misschien had StarClan dat beseft. Toch, het leek zo... Nep. Zo ver weg.

"Runningtime" Hoorde hij een bekende stem. De zo-bekende stem. De stem waar hij op sommige nachten mee in slaap viel. De zachte stem dat voor hem soms scherp kon zijn. Maar het was een stem dat hoorde bij een bepaalde kattin dat altijd dat speciale plek had in zijn hart dat niet iedereen kon verdienen. "Hou vol, alsjeblieft hou nog eventjes vol" Een kreet om hulp volgde. "Sweet-" Probeerde hij te zeggen. Totdat hij een neus tegen de zijne voelde. "Laat me niet in de steek" Snikte ze. Hij was dom geweest, zoals hij altijd was. Hij had niet opgelet. Te verdiept in de gedachten om te beseffen dat hij op een gevaarlijk brandpunt bevond.
Hij spitste zijn oren toen nog een bekende geur zijn neusgaten vond. Cootsnarl. De zwarte kater had geen idee om geluk of angst te voelen. Bang wat de andere kater zou denken. Hij kon nog hun grappige tijden herinneren. Waar ze veel samen meegemaakt hadden. En nu keken ze amper naar elkaar om. "Ik vergeef je Running, het is niet erg meer. Je kan weer bij Willow zijn nu, ik zal op Love passen, beloofd en op haar kitten." Runningtime liet een zachte, dankbare zucht ontsnappen terwijl hij zijn zwakke kop optilde om de twee in zijn zichtveld te nemen.

"Sweetheart," Begon hij terwijl hij naar de mooie kattin keek. Zijn stem schor van het bloed dat nog uit zijn lichaam stroomde. StarClan had hem tijd gegeven, om het goed te maken voor het laatste. Om tenminste een goede herinnering te sluiten. "Het spijt me voor alles wat ik je aan had gedaan, toen ik je per ongeluk de modder in had geduwd." Een zwak lachje ontsnapte uit hem. Voordat hij even naar beneden keek en weer omhoog naar de poes. "Jij hebt mijn leven net iets minder erg gemaakt. Jij hebt van mij een sterkere kat gemaakt. Jij bent alles begonnen, Sweet. Ik weet niet hoe ik je dankbaar kan zijn, hoe ik kan laten zien hoeveel jij voor mij betekent." Plots begon hij te kuchen. Zijn kop weer tegen de grond terwijl hij een rilling over zijn lichaam voelde. Weinig tijd. "Je bent er altijd voor me geweest, ondanks alles wat ik jou aangedaan had." Hij moest dit vertellen. "Die dag... Bij de Rapids. Ik... Ik was niet uitgegleden." Zijn blauwe ogen keken weg. "Ik was er klaar mee, ik... Ik wou ervanaf. Ik was er zelf in gesprongen. Maar je hebt mij gered." Hij liet nog een zucht horen, het was moeilijk te praten in zo'n situatie. "Zoals je altijd al gedaan had."

"Het spijt me, het spijt me," hoorde hij Cootsnarl snikken. Waardoor Running hem een klein glimlachje gaf. "Wat moet ik doen... wat moet ik doen zodat je mij vergeeft?" De zwarte kater schudde voor even zijn kop. "Het is al goed, Coot." Zei hij vervolgens in een zachte toon. "Je bent altijd mijn beste vriend geweest. Zelfs als je soms deed alsof je dood was toen we moesten gaan trainen." Nog een zacht lachje. Zijn sterkte begon al langzaamaan te druipen. "Je betekende al een hoop voor me, al had ik het nooit gezegd, of laten merken. Ondanks de ruzie was je nog steeds mijn beste vriend. Voor altijd." Zijn stem werd zwakker, en nu klonk hij alsof hij duzielig was. Wat hij ook was. Nog een rilling kwam door zijn lichaam heen. "We zullen elkaar weer zien," Mompelde hij. Niet zeker aan wie hij het zei. Maar waarschijnlijk allebei. Hij liet nog een lange zucht ontsnappen voor hij zijn ogen dicht deed en zichzelf liet gaan.

+open



Terug naar boven Ga naar beneden
 
Words fail
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Warrior Cats :: The Mountains :: Mountain Territory :: Eagle's Peaks-
Ga naar: