I won't stop till you surrender

De jonge kitten had de laatste tijd een beetje in een dipje, hij had een gevoel van stilte. Een gevoel van pijn maar alle simpele gevoelens op zijn gezicht waren weg, alles wat hij ervan vroeger kon tellen was verdwenen. Zijn moeder was 'dood' volgens Redpetal, al geloofde hij nog steeds dat ze bestond misschien niet hier maar in zijn kleine hartje. Even sloot het kittentje zijn blauwe helderen oogjes, hij had veel overwonnen de laatste tijd. Hij kroop naar de uitgang wat hij altijd wilde doen, hij vond de waarheid en nog zoveel meer. Alleen alles wat hij bereikt had, had hij geen gevoel meer bij. Alles om hem heen was gevallen, zijn liefde, zijn blijdschap en speelsheid. Zijn staartje lag op de koude rotsen, hij wilde zijn nest niet meer in. Hij zou niet stoppen om uit zijn nest te ontsnappen tot dat hij zijn echte mama terug zou vinden en hierbij zijn liefde en warmte terug verdienen in zijn lichaam, hij wilde liefde ontvangen en wachtte dus wanneer het de tijd was om zijn moeder te zoeken. Al kon hij zijn 'broertjes en zusjes' niet achterlaten maar waren dat ook zijn echte siblings? Waren al die 4 andere kittens zijn sibs, misschien had hij geen familie meer en dat gaf hem.. Een eenzaam gevoel...

~Seaweedkit

I won't stop till you surrender Butter10

Hij had net wat met de andere kittens gepraat en gespeeld, totdat zijn oog op een eenzame kitten viel. Nieuwsgierig liep hij die richting op. Waarom zou je alleen willen zijn? Zelfs als je iets aan je hoofd had was het fijn om in gezelschap te zijn, tenminste, dat was wat hij vond. "Hey." Groette hij de witte kitten die nu naast hem zat. "Waar denk je aan?" Het was duidelijk dat de ander aan iets dacht, waaraan, dat was nu nog een raadsel voor Seaweedkit. Maar misschien wilde de ander wel iemand om mee te praten, en dat zou hij graag doen. "Je hoeft het niet te vertellen hoor, ik ben alleen nieuwsgierig." Voegde hij snel toe, om niet onbeleefd te lijken.

_{Seems like the whole damn world went and lost its mind

And all my childhood heroes have fallen off or died}

Butterkit keek rustig tot dat zijn oor geluid ving, hij keek niet al bewoog zijn oor wel. Zijn blauwe oogjes staarde nog recht voor zich uit, als een van de jongste kitten nesten was hij de kitten die nu al ouder leek als een kitten. "Hey." Groette een kitten hem, de crèmige kitten draaide zijn kopje weg. "hmpf." Hij wilde niet dat andere kittens bij hem kwamen, hij had geen gezelschap nodig. Alles sloopte hem, alles hield hem tegen om zijn mama van de dood terug te brengen. "Waar denk je aan?" Was het volgende wat de tegenoverstaande kitten zei, Butter bleef stil. "Je hoeft het niet te vertellen hoor, ik ben alleen nieuwsgierig." Voegde de kitten snel toe, de blauwe oogjes van die iets crèmige kater schoten toen emotieloos naar de ogen van de zwarte kitten. Zijn kopje was niet gedraaid al keken zijn ogen richting de zwarte kitten, "Ma..." Stilletjes viel hij weer weg. "Ikke gjeen fjamiilie hiebbjen." Piepte Butterkit vervolgens waarna hij zijn kopje wegdraaiden en zijn ogen weer in de verte had gefocust, tranen vulde weer zijn oogjes. Hij kon het niet meer, "ikke niemjand hiebbjen...."

De ander leek niet erg tevreden met zijn aanwezigheid. Well, no turning back now. Na een tijdje stilte kwam er dan toch geluid uit de kitten naast hem. "Ma..." Seaweedkit kon amper raden wat hij hier had willen zeggen. "Ikke gjeen fjamiilie hiebbjen." Piepte de ander vervolgens. De zwarte kitten keek hem sympathiek aan toen hij zijn kopje wegdraaide en tranen zijn ogen vulden. "Ikke niemjand hiebbjen...." Kwam er uit de mond van de kitten. "We kunnen vrienden worden. Dan heb je mij." Sprak Seaweedkit met een vriendelijke glimlach. Niemand moest alleen zijn. "En goede vrienden zijn ook familie." Hij meende zijn woorden. Als zijn vriendschap iets belangrijks zou betekenen voor de andere kitten, dan zou hij graag vrienden zijn. Maar als hij geen vrienden wou zijn, dan zou hij het ook niet erg vinden. Niet iedereen wilde immers vrienden worden met hem, hij was soms nogal...onvoorspelbaar, gevaarlijk in zijn roekeloosheid.

_{Seems like the whole damn world went and lost its mind

And all my childhood heroes have fallen off or died}

Butterkit had verteld wat hij kwijt moest dus hopelijk zou de kitten nu weg gaan in plaats van om hem in pijn te zien lijden, hij had zijn kopje al weggedraaid van de kitten. Hij wilde hem niet zien, de crèmige kitten sloeg zijn staart gesloten om zich heen. Hij staarde naar de andere kant, hij wilde geen contact met niemand. "We kunnen vrienden worden. Dan heb je mij." Sprak de kitten met een vriendelijke glimlach. Even kort voelde de crèmige kitten zich geraakt, wilde een kitten nu in deze staat met hem vrienden zijn? Vroeger zou hij hetzelfde zijn, spelen en druk wezen maar nu.. Was hij gebroken, veel brak hem. "En goede vrienden zijn ook familie." Miauwde de zwarte kitten, familie.. Hij wilde geen familie meer! Zijn hele familie had iets tegen hem en wilde hem niet! "Familie." Snauwde hij, het eerste woord wat hij goed uitsprak. Zijn blauwe ogen waren gelijk gefocust op de kitten bij hem, zijn ogen gevuld met vuur en met woedde. "Ikke gieen familie mier wielllen!" Sprak Butterkit, hij had niemand meer dus vrienden was wel oké maar familie naar wat ze hem allemaal hebben aangedaan. Zijn moeder naar de dood gebracht, hem gebroken van binnen en buiten en gemanipuleerd kon hij niet meer aan. Al keek de kitten snel weer weg, "siorry.. Ikke wejl vrjienden zjjn." Waren zijn volgende woorden. Al keek hij nu niet meer de kitten aan, hij schaamde zich hoe zwak hij hier zich toonde. Hij moest sterk zijn, hij moest sterker worden..

Blijkbaar was het niet het goede ding geweest om te zeggen. "Familie." Snauwde de ander hem toe, en Seaweedkit voelde een diepe woede van de crèmekleurige kitten afkomen, die ook te zien was in zijn ogen. Echter zette hij geen stap naar achteren, hij kromp niet in elkaar. Het was intimiderend om zulke woede te zien in zo'n jong iemand, maar Seaweedkit was niet bang. "Ikke gieen familie mier wielllen!" De zwarte kitten vroeg zich af wat zijn familie hem dan had aangedaan, maar besloot het niet te vragen. Dat zou de ander alleen maar meer gesloten maken, of nog bozer op hem. "Da's goed, dan zullen we alleen vrienden zijn."Reageerde hij. De ander draaide zijn kopje weer weg van hem. "siorry.. Ikke wejl vrjienden zjjn." Waren zijn volgende woorden. Seaweedkit knikte, ook al kon de ander dat niet zien. "Nou, aangezien we nu vrienden zijn, zou ik je naam mogen weten?" Vroeg hij, terwijl een licht glimlachje om zijn lippen speelde. Hij had zich nog geen eens voorgesteld en al een soort van ruzie gekregen. Al was dat niet zo abnormaal. "Ik ben Seaweedkit trouwens." Besloot hij zich maar voor te stellen.

_{Seems like the whole damn world went and lost its mind

And all my childhood heroes have fallen off or died}

Butterkit was al verbrijzeld aan zijn hopen en dromen, alles waar hij ooit van gehouden heeft was verdwenen voor zijn gezicht. Alles waarvan hij hield, alles wat hem liefde bracht. Het was weg, "Da's goed, dan zullen we alleen vrienden zijn." Reageerde de kitten die naast hem was. Iets wat schoten de blauwe oogjes iets meer open en weer stroomde er lichte tranen doorheen, langzaam slikte de jonge kitten van een maand oud. Hij wiebelde kort met zijn oortjes toen de kitten weer wat sprak, zijn crèmige staart sloeg hij snel beschermend om zich heen. Zou hij weer gebroken worden? "Nou, aangezien we nu vrienden zijn, zou ik je naam mogen weten?" Vroeg de zwarte kitten, al die vragen? En waarom? Niemand was toch geïnteresseerd in een kitten die toch niks meer voelde, zijn gebroken harte kon het niet meer helpen dat hij ooit nog zou spelen zoals een normale kitten. Hij zou nooit meer hetzelfde zijn door het verraad van zijn moe - Redpetal. Verdwaald in zijn gedachtes kwam er een stem op, "Ik ben Seaweedkit trouwens." Besloot de zwarte kitten zich maar voor te stellen. Iets wat verbaast wist Butterkit niet meer wat hij moest zeggen en knikte kort, "ikke Bjutterkjit." Fijn, hij sprak nu al zijn naam slechter uit als eerst. URG, hij was een loser. Hij maakte alleen alles erger, snel wreef de crèmige kitten zijn tranen maar weg. "fjjn jom jii tje ljeren kjennnen, Sweawjeedkjt."

Er werd wat verbaasd naar hem geknikt. "ikke Bjutterkjit." Stelde de crèmekleurige kitten zich voor, en wreef snel zijn tranen weg. "fjjn jom jii tje ljeren kjennnen, Sweawjeedkjt." Sprak Butterkit. Hij glimlachte. "Het is ook fijn om jou te leren kennen Butterkit." Reageerde Seaweedkit vriendelijk. Wat kon hij nu zeggen? Butterkit had net gehuild, dus spelen leek hem niet iets om te doen, dat zou niet echt sympathiek lijken. Maar een nieuw gespreksonderwerp wist hij ook zo snel niet te bedenken...Of toch wel! Hij had er dan zelf geen ontmoet, maar hij had wel over ze gehoord. "Hoe denk jij dat die Tribekatten zijn? Ik heb gehoord dat ze op roofvogels jagen, al weet ik niet precies wat dat zijn, maar het klinkt gevaarlijk." Ratelde de zwarte kitten een beetje.

_{Seems like the whole damn world went and lost its mind

And all my childhood heroes have fallen off or died}

De crèmige kitten keek naar de zwarte kitten, hij keek nog serieus naar hem. Iets wat hij vroeger nooit gedaan zou hebben, langzaam gingen de blauwe oogjes naar de grond. De zwarte kater voor hem glimlachte. "Het is ook fijn om jou te leren kennen Butterkit." Reageerde Seaweedkit vriendelijk. Langzaam kwam er een kleine glimlach op de kitten waarna hij zachtjes knikte, al was hij nog steeds gebroken. Alles wat hij met Silverpaw had gedaan was een leugen, hij deed als of hij zijn broer was, net als Jaytail en al zijn andere Sibs in zijn nest. Zijn blauwe oogjes konden weer vullen met water op dit moment, Seaweedkit was de enige dus die hem mocht of was dat ook een leugen? "Hoe denk jij dat die Tribekatten zijn? Ik heb gehoord dat ze op roofvogels jagen, al weet ik niet precies wat dat zijn, maar het klinkt gevaarlijk." Ratelde de zwarte kitten een beetje. De crèmige kitten ging op de grond liggen en stak zijn pootjes in de lucht, "aljs zje gievjaarlijk ziin djan ikke djood." Grapte de jonge kitten waarna hij zijn tong uit zijn mond liet hangen. "jii iederjeen rjedden aljs Sweawjeedstjar." Piepte de jonge kitten daarna, iets wat liet hij zich door zijn fantasie meeslepen al had hij dat heel lang niet meer gedaan.

Butterkit ging op de grond liggen, zijn pootjes de lucht in. Ah, hij speelde dood! "aljs zje gievjaarlijk ziin djan ikke djood." Grapte de jonge kitten waarna hij zijn tong uit zijn mond liet hangen. En Seaweedkit grinnikte zachtjes. Butterkit was grappig. "jii iederjeen rjedden aljs Sweawjeedstjar." Piepte Butterkit. Hij knikte. Hij zou iedereen wel redden! "Ja! De oppermachtige Seaweedstar veranderd in een uh...slang van zeewier! En dan red hij iedereen! Zelfs Butterkit, die nog maar net leeft!" Speelde de zwarte kitten mee en duwde Butterkit speels omhoog. "Hiss Hiss! Ik ben een zeewierssslang!" Siste Seaweedkit en en maakte komische kronkelde bewegingen, naar hoe hij dacht dat een slang bewoog.

_{Seems like the whole damn world went and lost its mind

And all my childhood heroes have fallen off or died}

De crèmige kater lag op de grond, iets wat nog steeds in zijn depressie maar dat zou hij niet laten merken. Hij bleef zo stil mogelijk liggen waarna Seaweedkit grinnikte en er gelijk op in zou spelen, "Ja! De oppermachtige Seaweedstar veranderd in een uh...slang van zeewier! En dan red hij iedereen! Zelfs Butterkit, die nog maar net leeft!" Miauwde de speelse zwarte kitten en duwde Butterkit speels omhoog, de crèmige kitten grinnikte. "Hiss Hiss! Ik ben een zeewierssslang!" Siste Seaweedkit en maakte komische kronkelde bewegingen, de crèmige kitten grinnikte en sloeg speels met zijn staart. "Sjeawjeedstjar isse jnu dje oppermajchtige zjeewjerssljang, wjat isse vjolgende djng watte jii gjaat djoen swea?" Piepte de crèmige kitten blij, al was dat jammer genoeg allemaal acteerwerk. Hij voelde nog steeds leegte en deze glimlach voelde niet echt zoals de rest van zijn familie nu echt was van hem, al kon de kitten wel proberen om te laten lijken dat alles oké was. "wii zwjemmen omme jiouw terjug njaar ttde zjee tje brjengen." Waren zijn volgende woorden waarna hij weer naar een andere kant van het nursery, zijn fantasie was groot en zijn staart zwiepte elke kant op maar jammer genoeg was zijn staart ook geacteerd. Hij voelde geen blijdschap meer maar dat betekende niet dat hij niet meer kon spelen, hij keek Seaweedkit aan.

Butterkit vroeg wat het volgende was wat hij, de oppermachtige zeewierslang, ging doen. De crèmekleurige kitten leek een stuk vrolijker nu. "wii zwjemmen omme jiouw terjug njaar ttde zjee tje brjengen." Bij het woord zwemmen hadden zijn zeegroene oogjes niet de vrolijke twinkel die ze normaal hadden als hij het hoorde. Natuurlijk hield hij er nog van, maar sinds dat zijn beste vriend bijna verdronken was door hem, was hij er ietsje minder op gezet. Maar dit was maar een spel. "Eerst wil ik nog kijken hoe het met mijn andere onderdanen op het land gaat, en dan op naar de zee!" Opperde de zwarte kitten, en rende Butterkit achterna, naar de andere kant van de Nursery. "En dan laat ik Butterkit achter om de troepen op land te leiden." Kondigde hij aan, voor iedereen die het maar wilde horen. Met hem als leider zou alles uit elkaar vallen, maar Butterkit zou de landtroepen wel kunnen leiden!

_{Seems like the whole damn world went and lost its mind

And all my childhood heroes have fallen off or died}

De jonge crèmige kitten ging vlug de richting van de zee toe, snel rende de zwarte kitten ook achter hem aan. "Eerst wil ik nog kijken hoe het met mijn andere onderdanen op het land gaat, en dan op naar de zee!" Opperde de zwarte kitten, ze hobbelde samen naar de plek. "En dan laat ik Butterkit achter om de troepen op land te leiden." Kondigde de zwarte kater aan, voor iedereen die het maar wilde horen. Even wat wiebelde Butter met zijn oortjes, hij was al zo alleen. Zonder.. Seaweed, zou hij weer helemaal alleen zijn... "Mjaar mii ljord, jii kjan onsj nii achtjer ljaten. Ikke nii zjonder jouwe kjunnen." Speelde hij nog mee, al wist de kitten zelf dat hij er super veel moeite mee had. Hij was al gedumpt door zijn ouders en familie, al zou hij dat nooit tegen zijn andere sibs zeggen. Hij kon het hun niet aan doen, als dat zijn sibs wel waren.. Hij keek naar de zwarte kater en behield een nep glimlach op zijn gezicht, "jii stjerk wezjen." Miauwde de kitten vriendelijk. Hij zwiepte met zijn staart, hij keek met zijn vrolijke blauwe ogen de zwarte kitten aan.

Seaweedkit zag de ander even met zijn oortjes wiebelen. Had hij iets verkeerd gezegd? "Mjaar mii ljord, jii kjan onsj nii achtjer ljaten. Ikke nii zjonder jouwe kjunnen." Oh. Maar natuurlijk ging hij niet weg. "Goed dan, dan zullen wij ze samen leiden, Heer Butter! Jij bent dan vanaf dit moment mijn commandant." Sprak hij met een scheef grijnsje. "jii stjerk wezjen." Miauwde Butterkit vriendelijk. "Dankjewel, Heer Butter, maar jij bent ook heeeeeel sterk! Als wij samenwerken dan kan echt niemand ons verslaan!" Reageerde de zwarte kitten. "Zullen we een groot zeemonster zoeken om te verslaan?" Vroeg hij nep zelfverzekerd, terwijl hij met zijn oogjes de Nursery scande voor een 'zeemonster'. "Of zullen we de landrotten gaan verjagen?" Vroeg Seaweedkit, een uitdagende blik in zijn oogjes. Hij was benieuwd wat de keuze van Heer Butter zou zijn.

_{Seems like the whole damn world went and lost its mind

And all my childhood heroes have fallen off or died}

De jonge crèmige kitten keek de zwarte kitten aan, hij zwiepte met zijn staartje. "Goed dan, dan zullen wij ze samen leiden, Heer Butter! Jij bent dan vanaf dit moment mijn commandant." Sprak Seaweed met een scheef grijnsje. De crèmige kitten knikte op de volgende woorden van de kater, iets met een lichtelijke sprankel in zijn ogen. Al waren de meeste emoties na de waarheid er wel uit. "Dankjewel, Heer Butter, maar jij bent ook heeeeeel sterk! Als wij samenwerken dan kan echt niemand ons verslaan!" Reageerde de zwarte kitten. Butterkit bleef hem aankijken, wachtend tot zijn volgende woorden van de zwarte kitten. "Zullen we een groot zeemonster zoeken om te verslaan?" Vroeg Seaweed zelfverzekerd, terwijl hij met zijn oogjes de Nursery scande voor een 'zeemonster'. "Of zullen we de landrotten gaan verjagen?" Vroeg Seaweedkit, een uitdagende blik in zijn oogjes. De jonge kitten gaf een paar zwiepen met zijn staart, "ikke vjind bjeiden gjoed, jii bjent onsse lejder djus jii kjezen?" Piepte de kitten vragend. Zijn blauwe oogjes keken in zijn groene, hij was best wel blij dat hij even kon spelen en misschien toch zijn vreselijke leven kon vergeten voor even.

"ikke vjind bjeiden gjoed, jii bjent onsse lejder djus jii kjezen?" Piepte Butterkit vragend. Hij knikte. "Laten we dan het zeemonster verslaan!." Opperde hij en rende op een grote bal van mos af die ergens in een hoekje lag. "Hij kan niet verstoppen voor ons." Greens Seaweedkit, terwijl hij de laatste paar stappen op het 'zeemonster afsloop'. "Zullen we hem omsingelen?" Vroeg hij aan Butterkit. Hij vond dat de crèmekleurige kitten toch wel wat inspraak moest hebben op hun spel. Hij was niet een alleenheerser.

-Kort en flut, sorry

_{Seems like the whole damn world went and lost its mind

And all my childhood heroes have fallen off or died}

De jonge kitten keek naar de oudere kitten, wachtend op een antwoord. Seaweed knikte. "Laten we dan het zeemonster verslaan!" Opperde hij en rende op een grote bal van mos af die ergens in een hoekje lag. Vlug ging de crèmige kitten de zwarte kitten achterna, zijn kleine staartje zwiepte. Al was Butterkit niet de snelste sinds dat hij niet kon staan, dus hij kroop in de richting van de bal. "Hij kan niet verstoppen voor ons." Greens Seaweedkit, terwijl hij de laatste paar stappen op het 'zeemonster afsloop.' Langzaam ging de jonge kitten door zijn pootjes om een soort van een sluip positie aan te nemen al zag het er heel raar uit, omdat hij niet wist hoe hij moest sluipen. "Zullen we hem omsingelen?" Vroeg Seaweedkit aan hem. De crèmige kitten knikte en ging langzaam om de mos bal heen sluipen, langzaam en stil. Hij wachtte op het perfecte moment, hij wilde het perfect hebben."joke, trie, twjee, jeen, gjaan." Piepte de kleine crèmige kitten waarbij hij een klein sprongetje maakte om de mos bal vast te grijpen, vlug zette de jonge kitten zijn tandjes erin. "nju jii."

OCC: Niet erg, mijne zijn dat ook xD Het is wel een leuk topic

De zwarte kitten zag de ander 'sluipend' op de bal mos gaan en hem aanvallen. "joke, trie, twjee, jeen, gjaan." Piepte Butterkit voor hij zijn tandjes in de mosbal boorde. "Nju jii." Seaweedkit besloot niets te zeggen maar wel actie te ondernemen. Met een onhandige sprong dook hij ook op de mosbal af. Maar inplaats van zijn tanden te gebruiken, zoals Butterkit, koos hij ervoor om zijn 'klauwen' te gebruiken. Voorzichtig klauwde hij ernaar, want hij wilde het zeemonster nog niet kapot maken, ze moesten hem eerst nog overwinnen. "Pas op dat hij niet ontsnapt. Hij mag onze landelijke onderdanen niet verpletteren!" Waarschuwde Seaweedkit. In zijn fantasie was de bal mos groter dan een monster, en waren zij net zo groot als de katten uit de verhalen van de Elders, van hoe de clans waren ontstaan. En als het monster hen zou verslaan zou hij al hun vrienden en onderdanen verpletteren. Dat mocht niet gebeuren! "Grrr. Jij gaat het niet winnen zeemonster!" Speelde de zwarte kitten, terwijl hij weer zachtjes uithaalde naar het hoopje mos.

OOC: Yep, Als Butter niet wil praten dan krijgt ie een Seaweed die wil spelen ofc! haha

_{Seems like the whole damn world went and lost its mind

And all my childhood heroes have fallen off or died}

Butterkit was nog steeds op de mos bal aan het knabbelen, hij wilde hem neer halen en het zeemonster verslaan met Seaweedkit. Hij wilde het overwinnen en maakte een speelse grom erbij, vlug richtte hij zijn oogjes op zijn ‘teammate’ die klauwde naar het monster. De jonge kitten was nog steeds deprisief maar hij kon iets doen om de andere vrolijk te maken, zijn staart zwiepte speels of ja zo leek het. "Pas op dat hij niet ontsnapt. Hij mag onze landelijke onderdanen niet verpletteren!" Waarschuwde Seaweedkit. De jonge crèmige kitten liet kort het zeemonster los en knikte, ”ji jebt geliike. Piepte de kitten ter wel hij zijn tanden weer in het beest zetten en langzaam er aan begon te trekken. Hij wilde winnen samen met zijn buddy, "Grrr. Jij gaat het niet winnen zeemonster!" Speelde de zwarte kitten, terwijl hij weer zachtjes uithaalde naar het hoopje mos. De cremige kitten liet zich vallen van de mos bal af, hij landde op de grond ter wel hij daarna langzaam overeind kroop. ”Hettty issse tje stjerk.” piepte de jonge kitten speels waarna hij langzaam naar de mos bal liep en deze probeerde aan te vallen met zijn kleine klauwtjes.

Butterkit liet kort het zeemonster los om te knikken. ”ji jebt geliike." Piepte hij en zette zijn tanden er weer in. Hij voelde hoe de ander langzaam aan de mos bal begon te trekken. Na zijn speelse uitroep liet de crèmekleurige kitten zich van het zeemonster afvallen. Hij stond op en piepte "Hetty isse tje stjerk." Seaweedkit knikte. "Je hebt gelijk. We moeten iets verzinnen om hem te verslaan. En snel!" Miauwde hij. "Heb jij enige speciale krachten?" Vroeg hij, nog steeds zijn klauwen niet uit de mos bal halend, net als Butterkit. Zijn eigen speciale kracht was dat hij van vorm kon veranderen. Nu was hij echter nog steeds een zeewier slang. De zwarte kitten vond het leuk dat zijn nieuwe vriend ondanks zijn verdriet toch met hem wilde spelen.

_{Seems like the whole damn world went and lost its mind

And all my childhood heroes have fallen off or died}