We are buried in broken dreams

now you're just a page torn from the story

Het was volgens haar moeder de mooiste periode van het jaar op dit moment. De bossen buiten de cave stonden in volle bloei en er was prooi aan overvloed in greenleaf - dat was hoe ze deze periode van het jaar noemde. Het enige wat Shikrakit ervan vond was dat het maar warm was, en met haar dikke vacht was dat niet bepaald fijn. Vandaag viel het wel mee met de hitte, dus was ze wat actiever.
Met haar buikje tegen de grond aan bleef ze liggen, haar ogen strak gericht op iets wat verderop op de muur zat. Het was een prachtig ding met grote, gekleurde vleugels. De grijzige kitten had nog nooit een vlinder gezien, dus ze had geen idee wat het deed. Met een zachte grauw sprong ze richting de muur, tikte ze tegen de vlinder aan maar mistte waardoor deze omhoog vloog. "Neee!" piepte ze terwijl ze onder de vlinder probeerde te blijven lopen. "Nie weggaan!"

+ Lionkit

thanks

I ᕼᗩᐯᕮ ᑭᑌᒪᒪᕮᗪ Tᕼᕮ TᖇIGGᕮᖇ Oᑎ TᕼIS ᗩᗯᖴᑌᒪ TᖇᑌTᕼ
We are buried in broken dreams Hi8T4WH

Oᕼ, ᕼOᒪᗪ ᗰᕮ ᑎOᗯ ᗷᕮᑕᗩᑌSᕮ I'ᗰ ᗷᑌᖇᑎIᑎG ᑌᑭ

L I O N K I T

_{Only in art will the lion lie down with the lamb
and the rose grow without a thorn}

Rustig lag de kleine rood met witte kitten op de grond. Het was heel warm geweest de afgelopen paar dagen en zelfs voor een kitten met een vrij korte vacht - ook al was haar vacht ook wel best dik - was het onuitstaanbaar geweest in de cave. Het enige koele aan de cave was de grond, je moest het niet eens proberen om in de middag in het warme nest te gaan liggen, dan ging je kapot van de hitte. Gelukkig was het vandaag wat minder, waardoor ze direct weer wat meer kon doen. Op het moment deed ze echter niet veel meer dan naar het plafond van de cave staren, dromend over de grote boze wereld en haar toekomst. Totdat opeens ze het getrampel van een andere kitten hoorde en haar gejammer. Lionkit keek op, om net te zien dat de pluizige kitten haar kant op liep en het leek er niet op alsof de kitten.. haar kant op keek. Echter, keek ze eerder naar boven en naar het prachtige, mysterieuze dier dat daar vloog. Lion kroop omhoog en ging aan de kant, bang dat er wéér een kitten op haar ging lopen. Ze keek de grijze pluizige kitten vragend na, maar besloot toen dat ze ook wel nieuwsgierig was naar het dier met vleugels. Ze trippelde dan maar achter haar aan, haar helderblauwe ogen ook op het prachtige dier gericht. "Wat is dat?" Vroeg ze, misschien wist de ander er meer over. "Zullen we hem proberen te vangen?" Ze wilde het diertje van dichtbij bekijken!

93

Her walk is like a shot of whisky.

Neat and strong and full of purpose and so many underestimate her punch.

Knocking on heaven's door :

now you're just a page torn from the story

Om eerlijk te zijn vond ze het drie keer niets dat het prachtige beest met de vleugeltjes opeens op was gevlogen en weg fladderde van haar. Hoe durfde het wel niet! Ze was nog helemaal niet klaar geweest met ernaar kijken! Met haar blauwe oogjes op het ding gericht trippelde ze door de cave heen, absoluut niet kijkend waar ze liep. Voor een moment verloor ze de aandacht van het bijzondere ding en keek naar de rood met witte kitten die had gevraagd wat het was wat daar vloog. "Ik nie weten," mauwde ze opgewonden. De andere kitten vroeg of ze het misschien gingen vangen. Enthousiast knikte ze, waarna ze door haar pootjes zachte en omhoog sprong, klauwtjes in de lucht uitgestoken. "Rawr!" mauwde ze met een giechel terwijl ze overduidelijk mistte, het beest vloog veel te hoog. Maar ze zou niet zomaar opgeven, daarvoor wilde ze het ding veel te graag van dichtbij zien.

thanks

I ᕼᗩᐯᕮ ᑭᑌᒪᒪᕮᗪ Tᕼᕮ TᖇIGGᕮᖇ Oᑎ TᕼIS ᗩᗯᖴᑌᒪ TᖇᑌTᕼ
We are buried in broken dreams Hi8T4WH

Oᕼ, ᕼOᒪᗪ ᗰᕮ ᑎOᗯ ᗷᕮᑕᗩᑌSᕮ I'ᗰ ᗷᑌᖇᑎIᑎG ᑌᑭ

L I O N K I T

_{Only in art will the lion lie down with the lamb
and the rose grow without a thorn}

De ander leek het ermee eens te zijn dat ze het mysterieuze diertje moesten vangen, zodat ze er beter naar konden kijken. Lionkit keek toe hoe de kitten, onnodig, sprong en probeerde het diertje te vangen - dat veel te hoog vloog voor beide kittens. Ze bewoog naar achteren en keek naar het diertje dat boven hen fladderde. Zou het ooit naar beneden komen. De vlinder baande zich een weg door de cave en landde uiteindelijk op een steen. Ze keek naar de ander. Nu was hun tijd om het te proberen te vangen! Voorzichtig probeerde ze erop af te sluipen, in de hoop dat de ander mee zou doen en niet als een wilde direct op het beestje afsprong.. dat zou er immers alleen maar voor zorgen dat het wéér wegvloog!

108

Her walk is like a shot of whisky.

Neat and strong and full of purpose and so many underestimate her punch.

Knocking on heaven's door :