Zijn moeder gaf liefde, zijn vader gaf kracht, hijzelf was al leergierig, dus wat kon er mis gaan in zijn nog jonge leventje? Nog helemaal niks. Hawkkit was gelukkig, hij had leuke broers en zussen, zijn toekomst leek helder, hij ging een warrior worden in al zijn glorie. Ook had hij een oom waar hij al aardig op gesteld was, Tigergaze was zijn naam. Hawkkit leek op hem, alleen dan had de jonge kitten een lange, pluizige vacht en was die van zijn om glad en kort. Zijn vader leek er echter geen fan van te zijn dat Hawkkit meer op de broer van hem leek dan op hemzelf. Maar dat had Hawkkit nog niet door. De jonge kitten rekte zijn ledematen uit en opende zijn amber-wordende ogen. Het blauwe was nu langzaam begonnen met vervagen. Het was tijd om weer op verkenning door de Clan Cavern te gaan, want de één moon jonge kitten had nog lang niet alles gezien. Nieuwsgierigheid sprankelde dan ook in zijn kitten-oogjes toen hij uit het nest van Northdrift kroop en zo de 'nursery' uit trippelde.

- Shikrakit

Hawkkit liep met geheven trotse kop langs de nest van Oceanbreeze haar kittens, klaar om weg te gaan van de nursery. Het was dan niet echt een nursery, meer een soort zij grot waarin de queens en kittens verbleven. Hij was zo gefocust op het weglopen met een vastberaden blik dat hij Shikrakit niet aan had horen komen toen ze ineens naast zijn rechterzijde was verschenen en een harde 'boe' liet horen bij zijn rechter oor. "Waah!" Kwam er uit zijn bekje en hij sprong omhoog en vervolgens opzij weg van Shikrakit. Hij vernauwde zijn amber wordende ogen en richtte deze fel op Shikrakit. "Ik ga je terug pakken," dreigde hij vurig en zette vervolgens af met zijn achterpootjes en sprong klunzig op Shikrakit af om vervolgens zijn voorpootjes om haar heen te slaan. De kittens waren één moon, dus ongeveer vier weken, wat maakte dat het lopen en praten al veel beter ging. De tijd van stoeien en ontdekken was aangebroken.

Van haar winnen, dat moest wel lukken! Hij was naar voren gesprongen en had zijn pootjes om haar heen geslagen. Ze had zich achterover laten vallen, maar haar achterpoten tussen hen gelaten. Hawkkit wilde naar haar oor bijten, maar Shikrakit begon te trappen met haar achterpootjes. Inderdaad helaas. Het grauwde en sprong van haar af, maar sloeg meteen weer toe door naar voren te komen en haar bij haar oor proberen te pakken. Hij moest en zou van haar winnen, haar in ieder geval terug pakken en daarbij wilde hij maar wat graag een piep horen, zodat hij wist dat hij haar te pakken had. Natuurlijk wilde de jonge kitten zijn zusje niet écht pijn doen, maar wel een beetje, gewoon omdat hij dan wist dat ze weer gelijk stonden. Konden de twee daarna wel de clan cavern gaan ontdekken.

En Hawkkit had het voor elkaar, hij had het oortje van Shikrakit te pakken en trok elke keer steeds een stukje harder. Misschien had hij toch best wat genen van zijn vader, Raptorecho mee gekregen. Leedvermaak was al één van de dingen die bij Hawkkit waarneembaar was en geen van zijn ouders leerde hem dat het fout was. Zelfs Northdrift niet. Hawkkit trok nog wat harder en toen begon Shikrakit te grauwen. Ondertussen probeerde Shikrakit hem weg te duwen, maar dit lukte niet, want Hawkkit zorgde er voor dat hij buiten bereik van haar pootjes bleef. Hij trok nog wat harder aan haar oor en wie wist zou het gaan bloeden, zo had als hij er al aan trok en in beet. Wie wist zou het eerste litteken die Shikrakit zou krijgen door hem ontstaan, deels uit trots omdat zijn zusje niet wilde opgeven en deels omdat Hawkkit niet normaal stoeide, juist veel te hard.

Cootsnarl stommelde door de Clan Cavern. Hij had zich vandaag opgeofferd om de nesten te verschonen. De apprentices van Windclan waren te druk bezig geweest, inclusief zijn eigen leerling. Hij had Fearpaw samen met haar broer Cavepaw op een jachtpatrouille gestuurd, waarbij ze minstens zes prooien moesten terug brengen. Die twee zouden de hele dag moeten jagen voor dat. Wat hij meer dan normaal vond. Het nieuwe mos schikte hij voor het nest van Northdrift. Hij gaf haar nog een complimentje over de kittens en wou al weer vertrekken voor het volgende nest. Wat verder weg van de mama en buiten gehoor afstand lag er een kluwen van kitten. De sneeuwbengaal schudde geamuseerd met zijn snorren. Pas toen hij dichterbij kwam zag hij het probleem. Het katertje had zijn tanden geboord in het oor van zijn zusje, die verwoede pogingen deed om hem weg te meppen. Oké Cootsnarl kon twee kanten op gaan. Of terwijl op zijn kont gaan zitten en het meisje aanmoedigen of dat joch een pak rammel geven. Na even nagedacht te hebben koos hij voor het laatste. "HAWKKIT!", brulde hij. Met wat fantasie leek de hele cave te trillen. Dat had genoeg inpakt. "Heeft niemand je verteld dat je anderen geen pijn doet!" Hij gaf het jonkie een lerende tik tegen zijn kop. Die zal nog eens bijten. "In een gevecht doe je dat, maar je verwond geen andere CLANMATES of SIBLINGS begot! Dat weet zelfs een kitten jonger dan jouw!" Hij zette mooie accenten. Nu eens kijken waar ze hun excuses van gaan halen. En dan hopen dat hij maar gewoon opvoedde anders had hij de ouders op zijn kop. Iets wat hij niet nodig had vandaag.

Hawkkit schudde met zijn kopje en kneep zijn ogen dicht terwijl hij ruig aan het oortje van Shikrakit trok. Hij zette nog wat kracht en toen bulderde er ineens een stem die zijn naam uitsprak en scheurde het oortje. De smaak van bloed welde op in zijn bekje en met rode lippen keek hij om naar Cootsnarl die zijn naam had uitgeschreeuwd. Zijn staart was dik en nek haartjes stonden overeind terwijl hij met grote ogen naar Cootsnarl keek. Wat nou? Ze waren alleen maar wezen stoeien! Aan zijn zijde hoorde hij Shikrakit hem toe sissen dan hij had verloren. Hawkkit wilde tegen haar zeggen dat het niet zo was, want haar oor was gescheurd. Echter bleef zijn aandacht bij Cootsnarl. Cootsnarl sprak tegen hem waarna er een tik volgde. Hawkkit kromp ineen en keek ietwat angstig op naar de warrior. "N-nee meneer," ratelde Hawkkit lichtelijk in shock. Zijn vader zou hiervan te horen krijgen! Cootsnarl wees hem er op dat je katten alleen in een gevecht verwondde, maar dat je geen clanmates en zeker geen siblings verwondde. En blijkbaar zou een kitten jonger dan hem dat ook weten. "Nou! Ikkeh was gewoon aan het stoeien met Shikrakit!" Piepte Hawkkit. "Z-zij had gewoon moeten piepen en dan was het klaar!" Ging hij eigenwijs verder alsof het niet meer dan normaal was. De shock was voorbij. "En papa zal het te horen krijgen dat je mij sloeg!" Ja, dat moest hij ook nog zeggen want zijn vader was eng als hij boos was. Vervolgens keek Hawkkit naar zijn zusje. "Dat bloed staat je goed," Piepte hij haar toe, waarbij hij even ondeugend grijnsde.