► Nightmare

“Muizenstront!” Huh, lag er muizenstront onder zijn poten? Zijn ogen vlogen open en de tom keek in eerste instantie geschrokkende zijn naar beneden, maar toen hij daar niets zag liggen, keek hij diegene die naast hem lag met een vage blik aan. Hij schrok zich echter een ongeluk toen hij de felgele ogen van de kat naast hem op hem gericht zag staan en voor even dacht hij dat hij één of ander akelig figuur naast zich had liggen, maar toen besefte hij dat hij naast één of andere jonge apprentice was gaan liggen die verschrikkelijk hard kon zeuren als hij wilde. “Dit is de laatste keer dat ik bij je ging liggen, Thistlepaw. Het doet echt pijn, hoor!” Even wist Thistlepaw niet waar de jonge RiverClan apprentice het over had, maar toen zag hij dat er een kras dwars over zijn gezicht liep en toen hij naar beneden keek, zag hij dat zijn klauw uit zijn huls gegaan was en er bloed aan zijn nagels kleefde. Nu herinnerde hij het zich weer: hij had een droom gehad waarbij hij aan het sparren was met Smokegaze, zijn mentor. Voordat hij dat echter kon uitleggen aan de apprentice – niet dat hij echt had verwacht dat de apprentice naar hem zou luisteren – stond de jongere tom al op en ging, met zijn kopje geheven in de lucht, naar een andere plek in de grot. “Het was niet mijn bedoeling!” riep hij de tom na, maar dit leverde hem nog meer onbegrip op omdat andere katten nu ook naar hem begonnen te sissen en er zelfs een ShadowClanner hem bedreigend toeriep dat hij naar daar zou komen als Thistlepaw nu niet zijn bek hield. “Tsk, I’d like to see you try,” mompelde hij spottend, maar besloot om dat niet hardop te zeggen en dan maar een ander plekje uit te kiezen om te gaan liggen. Zijn vacht werd immers koud en bovendien verveelde hij zich in zijn eentje. Hij koos zijn Clanmate Ravenfall uit omdat hij een dikkere vacht had en zich minder snel letterlijk en figuurlijk aangevallen zou voelen als Thistlepaw in zijn slaap bewoog. Net toen hij zijn ogen weer terug dicht wilde doen, zag hij dat de tom wakker was. En om eerlijk te zijn, zag zijn Clanmate er moe uit. “Hé, Ravenfall,” fluisterde hij. “Alles in orde?”