Angels

Nu de kater eindelijk een to-be was geworden, was het een gewoonte van hem geweest om wanneer hij maar kon, naar buiten te glippen en de buitenwereld wat te ontdekken. Hij was een avonturier, dat zeker, een ontdekker zelfs. Hij vond het leuk om de nieuwe plekken van de Mountains te zien, de plekken waar hij nog nooit was geweest. Ieder hoekje, ieder plekje.. hij wilde ze allemaal kennen. De gestreepte tabby viel meestal helemaal weg wanneer hij in het bos rondliep, zijn bruine vacht gecombineerd met de donkerbruine strepen was een goede camouflage. Zelfs hier, tussen het gras en de stenen, had hij een betere camouflage dan bijvoorbeeld een witte kat. Hij kon van geluk spreken dat hij geen wit had, of geen rood. Die kleuren waren goed zichtbaar, immers. De kater sloop wat rond, meer naar de omgeving kijkend dan ook echt oplettend of er iets in de buurt was waar hij beter voor uit de weg kon gaan.

Wat hij niet had gezien, was de rode vos die over de Highlands stapte. Een jonge vos, dat wel, maar het was nog steeds een vrij groot dier tegenover de jonge to-be. De vos had hem veel eerder opgemerkt dan de kater, wie bezig was met het bekijken van een plant die hij nog nooit eerder had gezien. Was het gewoon en doodnormale bloem? Of was het een herb, waarvan hij van Skyteller ooit zou leren wat de effecten ervan waren? De kater was super enthousiast over het feit dat de Healer zijn mentor was, dus hij kon niet wachten om te ontdekken hoe het was om een healer te worden. Net toen hij zich zover had gekregen om de plant met zijn voorpootje voorzichtig aan te raken, hoorde hij het ritselen van het gras. Zijn hoofd schoot direct in die richting en zijn amberen kijkers werden iets groter van de korte schrik die hij beleefde op het moment dat hij het rode monster op hem af zag komen. Oh shit! Hij had niet lang nodig om na te denken wat te doen, met een snelle sprong, sprong hij net uit de kaken van het dier. Hij zette enkele passen achteruit, terwijl de vos zich herstelde en een nieuwe aanval trachtte te maken. Dit was het dier waar zijn pleegmoeder hem zo voor had gewaarschuwd. Nu hij een to-be was, dacht hij veilig ervoor te zijn, maar nu hij hier zo stond.. bedacht hij zich dat hij nog geen enkele vechttechnieken had geleerd. Oh. De vos kwam weer op hem af gerend en de kater spande zijn spieren aan. Niet in staat om direct helder na te denken, was de vos eerder bij hem dan hij had kunnen reageren. De kater voelde de klap van de voorpoot van de vos en voordat hij het wist lag hij ergens op de grond.

& Oceanbreeze

De lucht werd uit zijn longen geslagen, toen de donkere tabby de grond raakte. Even hapte hij enkele keren lucht naar binnen, voordat hij zichzelf zo goed kon herstellen dat hij weer op kon staan. Zijn amberen ogen schoten weer omhoog naar de vos, de jonge vos die toch wel een stuk groter dan hem was. Hij had zich net schrap gezet voor de volgende aanval, toen opeens een ander zich in het gevecht mengde. Uit het niets, zonder dat de jonge gestreepte kater erom had hoeven te vragen, stond daar een vreemde kat voor hem. Een clankat? Dat kon. Met grote ogen staarde hij hoe de ander tegen de vos vocht. Hij had geen flauw idee hoe hij haar het beste kon helpen tijdens het gevecht, waardoor de kater had besloten gewoon stil te blijven staan. Ook al was het wellicht geen volledige bewuste beslissing, want eigenlijk stond hij gewoon aan de grond genageld. Hij volgde het gevecht, de bewegingen die de kattin maakte en wilde dat ook kunnen. Maar hij wist dat hij die trainingen waarschijnlijk nooit of gering zou krijgen; hij zou immers opgeleid worden in het leren helen van gewonde en zieke katten, het leiden van de tribe en het zien van tekens die de tribe of endless hunting naar hen stuurden. De kater keek toe hoe de vos zich omdraaide en uiteindelijk wegrende. Hopelijk om niet meer terug te komen, zelfs. Nu pas richtte hij zijn blik op de clankat,
of althans, hij dacht dat ze een clankat was.
"Wow.." Sprak de tabby bewonderend. "Jij bent een goede vechter." Hij glimlachte lichtelijk naar haar, waarna hij zijn blik omlaag liet glijden om de wond op haar zij te aanschouwen. Oof, zou dat pijn doen? Hij liet zijn amberen kijkers uiteindelijk nog even bespeurend over de omgeving glijden, om te constateren dat hij de vos niet meer kon zien."Bedankt!" Besloot hij dan maar te zeggen, want ze had hem toch wel uit problemen gered. Grote problemen wellicht, want hij zou geen flauw idee hebben gehad hoe je een vos moest wegjagen. Hij zou waarschijnlijk meer wonden hebben gehad dan de kattin die nu voor hem stond, en Skyteller kon dat op dit moment waarschijnlijk niet gebruiken, de kater had het immers al zo druk met al die zieke katten. Die onbekende ziekte.. hmn, hij hoopte dat Skyteller het niet kreeg, anders had de tribe een probleem. Tiger kon immers nog niet veel. "Mijn naam is Tiger that Stalks at Night, en wie bent u?"

Hij had zijn blik eerst over de poes laten glijden die hem zojuist had gered uit de klauwen van een vos, allang niet meer verstijfd van de angst, gelukkig, had hij opgemerkt hoe goed ze was geweest in het bevechten van het rode beest. Hij had haar kort in zich opgenomen, om haar vervolgens te bedanken voor de hulp. De kater was zijn angst al lang vergeten, het had echter plaatsgenomen voor een zekere nieuwsgierigheid en enthousiasme, want dit was wederom een clankat! Wow! Uiteindelijk stelde ze zichzelf voor als Oceanbreeze, als de leider van Windclan. Een verbaasde blik verscheen in zijn ogen, gepaard met redelijk wat enthousiasme om het feit dat hij zojuist gered was door een CLANLEADER! Nou, dat was dan nog een awesome verhaal dat hij later op de dag aan zijn vrienden kon vertellen! Hij had een ware clanleader ontmoet, daar waren er maar vier van! Maar de verbaasde frons verliet zijn ogen niet, want haar naam had raar geklonken in zijn oren. "Hebben clanleaders geen -star als achtervoegsel?" Ja, zijn enthousiasme over de clans toen hij nog een kitten was, hadden ervoor gezorgd dat hij al een hoop wist over de clans. Ook hun vreemde manier van naamgeving en hij kon zich vaagjes herinneren dat de clanleader een aparte naam kreeg, net zoals Skyteller ook een aparte naam had tegenover de rest van de tribe katten.

Toen ze de clan cavern meldde, kon de kater niets anders doen dan zijn oortjes wat naar voren te bewegen. Oh, had hij dat goed gehoord? Ze wilde hem meenemen naar de clan cavern? Desondanks dat de kater best wel wist hoe hij terug moest komen naar het kamp van de tribe, was hij toch wel nieuwsgierig naar de plek waar de clankatten zich bevonden. En dit was een gouden kans om die plek te kunnen zien zonder enige problemen, of niet soms? Hij knikte duidelijk, alsof hij het, het beste idee vond dat hij ooit gehoord had. Klonk perfect! "Dat is waar de clans nu samenwonen, toch?" Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Toen ze opmerkte dat Lizardpath dan even naar hem kon kijken en hem op zijn wonden kon checken, liet de kater even zijn blik over zijn eigen lichaam vallen. Hij voelde wel nog wat pijn na van de klap die hij had gemaakt met de grond, maar het had geen bloed achtergelaten op zijn zij en ook geen wonden. "Ik ben ongedeerd." Sprak hij dan uiteindelijk, het zou niet nodig zijn dat die 'Lizardpath' naar hem zou kijken. Nu viel zijn blik op de clanleader van Windclan. Oei, ze was best wel gewond? Of althans, niet heel heftig gewond, maar ze had toch wel een redelijke wonde op haar flank. Hmn. "Moet je daar niet eh.. iets opplakken? Om het bloeden te stoppen?" Hij kon zich vaagjes herinneren Skyteller spinnenwebben te zien gebruiken om een gewonde kat, zelf had hij het nog nooit gedaan. "Als het lang lopen is naar de clan cavern is dat misschien wel handig!" Hij knikte. Toen pas beseffende dat ze waarschijnlijk niet eens wist hoe, beseffend dat clanleaders niet hetzelfde waren als healers. Clanleaders leidden de clan enkel, ze waren niet de genezers van de clan, zoals in de tribe wel het geval was. "Moet ik misschien helpen?" Hij glimlachte lichtelijk.