Poor unfortunate souls

Onderwerp: Poor unfortunate souls ma 16 okt 2017 - 11:37

De zon stond al vroeg aan de hemel. Dagen werden duidelijk korter, maar het kon er nog mee door. Gapend rekte de flamepoint zichzelf uit en schudde haar vacht even door. De nachten leken ineens een stuk kouder zonder haar kittens naast haar. Maar ze waren oud genoeg om op zichzelf te slapen bij de andere apprentices. Ze moesten het maar leren,
hoe graag Butter ze dan ook bij zich hielt.

Met haar blik op de lucht gericht stapte Butterstar door. Ze wou even wat rust aan haar hoofd. Normaal was ze een prima sociaal persoon maar na manen lang tussen zoveel katten zitten werdt zelfs zij er even helemaal gek van. Daarnaast hoopte ze op iets van een teken van Starclan. Er moest toch wel iets zijn wat de overleden katten met haar konden delen.. Het was frustrerend maar ze konden niets anders dan wachten..

(open)

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.

De rossige kater schudde zijn kop even waarna een lange en duidelijke zucht van zijn lippen rolde. Het was nu al even en ondanks dat hij zijn twee kleine meisjes niet zoveel rond zich had gehad als kittens was het vreemd om ze als en apprentice te zien. De kat sloeg zijn groenkleurige ogen af waarna hij even een licht gevoel van trots niet kon onderdrukken. Het was alsof hij eindelijk iets had bereikt en dat was wonderbaarlijk. In zijn achterhoofd wist hij dat hij dit niet alleen had gedaan, er was iemand die zijn excuses moest krijgen... Iemand die het misschien nooit slecht had bedoeld, maar in zijn vertroebelde blik was het altijd niet zo glashelder.
Kalm volgde hij haar geurspoor tot hij de omgeving steeds meer begon te herkennen, ze was opweg naar starpools? Het was een vreemde plek en Outrage vroeg zich af of de leaders en hun medicine cats hier tekenen van starclan kregen of het gewoon voor de show was, de naam dan. Toen hij haar langzaam in zijn gezichtveld kreeg schraapte hij even zijn keel om haar aandacht te krijgen, waarna hij langzaam maar zeker de poes benaderde. Zijn ogen leken niet zo hatelijk als dat ze anders stonden, in tegendeel, ze stonden zelfs een tikkeltje bemoedigend, geliefd, zoals een zoon naar zijn moeder moest kijken. "Butterstar..." begroette hij zijn leader even met een knikje. Als ze niet met hem wilde temaken hebben kon ze zo weg wandelen, hij zou wel snappen waarom ze dat zou doen, waarom anderen dat echt wilden doen, hij was niet bepaald een plezier om bij je te hebben.

AND IN THEIR EYES HE WAS THE BAD GUY

Onderwerp: Re: Poor unfortunate souls di 21 nov 2017 - 9:03

Natuurlijk had Butter niet verwacht om eeuwig alleen te kunnen blijven in dit moment. Ze zaten met vier clans samen opgepropt. Er was geen nut om te verwachten dat ze wat privacy gegunt werdt. Maar dat het haar zoon was die haar op zou zoeken, was niet iets dat ze ooit tot een mogelijkheid had gerekend. De lage stem van Outrage liet haar nekharen even tintelen terwijl ze zichzelf klaarzette voor opnieuw een gevecht van woorden met de rosse kater. Zodra ze echter haar kop omdraaide om hem met een knikje te begroeten viel het haar op dat de normale fight niet in hem zat.

Per direct stroomde haar schild tegen zijn woorden weg en kwam er een zorgelijke blik op haar gezicht. Bang dat hij ziek zou zijn. "Outrage. Gaat alles goed?" Vroeg ze, ze had geprobeerd om haar stem nog scherp te houden, zichzelf schrap te zetten, maar het mislukte compleet. Inplaats daarvan zat er een zorgelijke moeder voor hem die haar zoon aankeek. Hopende dat hij eerlijk zou delen wat er aan de hand was met hem.

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.