Come fly with me [OPEN]

Leafbare hing in de lucht en zou snel haar intrede maken. Dit gebied was door zijn rotsige structuur al niet de beste plek voor kruiden, maar als de winter in zou treden zouden ze pas echt een probleem hebben. Sneeuw zou alles voor hun doden en verbergen, dus besloot Routpaw dat voor te zijn door nu zo veel mogelijk kruiden in te slaan. Ze was er even alleen op uit getrokken en ging een anatal gebieden langs. Tegen het middaguur had ze enkel een armzalig hoopje kruiden gevonden en het was zeer ontmoedigend. De jonge poes wilde net opgeven en terug keren naar de Cave toen ze langs de Vulture's drop kwam. Gezien zijzelf het niet zo op hoogtes had, wilde ze eerst doorlopen. Al helemaal toen ze ook nog een aantal roofvogels zag vliegen. Het was echter toen dat ze een klein figuur aan de rand zag staan, gevaarlijk dichtbij de afgrond. Haar hart leek een slag over te gaan en haar gedachtes gingen uit naar Aurorapaw en alle andere katten die van diezelfde richel af waren gesprongen of gevallen. Haar vermoeidheid vergetend snelde ze naar de jonge kat toe. Eenmaal in de buurt legde ze haastig de kruiden neer. "Stop! Nee! Blijf staan!" Riep ze in paniek, waarna ze de jonge kat bij diens nekvel pakte en van de rand vandaan trok. Met grote ogen van bezorgdheid keek ze de poes aan; het was Deerpaw. "Deerpaw! Is alles goed, h-heb je je niet bezeerd?" haar ogen schoten over de poes aan op zoek naar verwondingen.

Haar hart sloeg een slag over toen ze zag hoe de poes van haar woorden schrok en naar beneden gleed. Sneller dan ze ooit had gerend kwam de jonge poes naar voren en greep Deerpaw bij haar nekvel, alvorens haar naar boven te trekken en op de veilige rotsen neer te leggen. Routpaw stond trillend op haar poten en keek met pijn toe hoe Deerpaw in een paniek aanval terecht kwam. Routpaw slikte een brok van angst in haar keel weg en begon trillend het kopje van Deerpaw te likken. "H-het is goed, je bent veilig. R-rustig maar Deerpaw,"deed ze een poging om de ander te kalmeren. De apprentice leek echter uit het niets te stoppen met ademhalen. Geschrokken sprong Routpaw overeind en haar ogen schoten in het rond, niet wetend wat ze kon doen behalve afachten. Starclanzijdank kwam de poes snel weer bij. Routpaw rende naar het stapeltje kruiden dat ze had verzameld eerder die dag en trok er twee jeneverbessen vanaf, die ze vervolgens naar de poes meenam. "Hier, e-eet deze op. Ze helpen om je te kalmeren," ze trilde nog steeds op haar poten. Dat was dichtbij geweest, té dichtbij.