Won't you set me free, back in my homeland



 
IndexGebruikerslijstRegistrerenLaatste afbeeldingenInloggenZoeken
We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
WHAT'S HAPPENING
Current Event
No current forum-wide event.
THE ALLEGIANCES
Clans
THUNDERCLAN
RIVERCLAN
WINDCLAN
SHADOWCLAN
BLOODCLAN
THE MANAGEMENT TEAM
Staff
COME JOIN US
WC DISCORD

SWITCHERDIESWITCH
SWITCH ACCOUNT
Deel
 

 Won't you set me free, back in my homeland

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Nightstream
StarClan
Won't you set me free, back in my homeland INMxLdb
WazBeer
175
Actief
Although I lost my mind, sir,
I think you lost yours quicker.

CAT'S PROFILE
Age: 110 Moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Nightstream
BerichtOnderwerp: Won't you set me free, back in my homeland   Won't you set me free, back in my homeland Icon_minitimewo 13 dec 2017 - 22:04



Won't you set me free, back in my homeland V7hIbG3
You can't run with the foxes

and yet hunt with the wolf

De afgelopen dagen waren haar zwaar gevallen. Ondanks alles deed ze haar best om haar medicine cat taken alsnog te vervullen. Zeker nu de anderen weg waren om samen met Skyteller een oplossing te vinden. Hoewel zij zelf verre van fit was, was ze nu wel een van de enige katten in de Clan Cavern die kennis had van medische kruiden. Ze was dan wel te zwak geweest om mee te gaan, maar ze zou niet toekijken hoe haar Clangenoten en de katten van andere Clans zouden sterven in de tijd dat ze eventjes niet hun volle team aan medicine cats hadden.

Nu haar gezondheid zo achteruit was gegaan en de ouderdom het niet makkelijker maakte, verlangde ze eigenlijk enkel nog naar huis. Ze had nooit weg willen gaan, maar er was geen keuze geweest. Het pijnigde de oude kattin echter om met de kennis rond te lopen dat ze waarschijnlijk nooit meer naar de rivier terug zou keren waar ze ooit was geboren. Met haar verlies aan contact met StarClan kon ze enkel hopen dat er daar wel een plekje voor haar was zodat ze in zekere zin toch ooit naar huis terug zou kunnen keren.

Het woog zwaar op haar neer, alsof haar verslappende spieren niet slechts haar eigen afnemende gewicht probeerden te dragen, maar ook al het besef en de heimwee. De plaats waar ze geboren was als dochter van de deputy Leopardfur. Waar ze had getraind onder Seastream. Waar ze haar kleine halfzusje niet had kunnen redden. Verliefd was geraakt op Ashpaw van ShadowClan, haar hart gebroken toen hij een relatie bleek te hebben met Sandpaw. Waar ze haar hart luchtte bij Jayfeather en waar ze van haar rang werd gezet na manen van dienst. Uiteindelijk weer opnieuw aangewezen als Medicine Cat.

Een melancholische glimlach verscheen op haar lippen en in haar ogen. De zilveren tabby had zojuist nog een bol natte mos naar een van de zieke katten gebracht en liep nu opnieuw van haar patiënten richting de gezamenlijke kruidenvoorraad, toen haar achterpoten het plots begaven en ze op haar zij rolde. Hijgend van inspanning dwong ze haar poten te werken, maar eindelijk leek het punt bereikt waarop ze zichzelf niets meer wijs kon maken. Haar lichaam was stervende, ze was oud en haar ziel hunkerde naar thuis.

Een verslagenheid sloeg over haar heen als een golf. Ze was te trots om op te geven. Ze was altijd al te trots geweest om op te geven. Echter moest het ooit ergens ophouden. Ooit moest ze ingeven. Ze had ergens al geweten dat het niet goed ging en nog zekerder dat ze de weg naar huis nooit zou kunnen maken ook al zou de rest dit misschien wel doen. Ze wilde niet achterblijven. Zou StarClan haar mee terug nemen?

Nightstream spaarde haar adem door stil te blijven, haar achterpoten was geen beweging meer in te krijgen. Ze voelde zich nog tientallen manen ouder dan ze eigenlijk was toen ze haar ogen sloot om een opkomende traan weg te knipperen. Haar ogen opende zich hierna niet meer.

Met een laatste ademteug liet ze haar lichaam rusten. Eens ze achterom keek naar het hoopje doffe vacht dat haar lichaam was besefte ze zich pas hoe oud ze er werkelijk uit had gezien. Ze knipperde een maal en de bergen waren weg. Voor haar lag de rivier, stond haar moeder Leopardfur, haar tante Mousefur, haar broers en zussen, Seastream haar mentor, iedere kat die ze ooit lief had gehad. Ze was thuis. Eindelijk thuis.

Terug naar boven Ga naar beneden
Butterstar
StarClan
Won't you set me free, back in my homeland XbUUF0W
Michelle
6649
Actief
So many men have tried to kill me, I don’t remember all their names.

CAT'S PROFILE
Age: 90 Moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Butterstar
BerichtOnderwerp: Re: Won't you set me free, back in my homeland   Won't you set me free, back in my homeland Icon_minitimedo 14 dec 2017 - 21:10

Ze had het te druk de afgelopen dagen. Weken zelfs. Te druk met proberen haar eigen standpunten vol te houden maar ook tegelijk er te zijn voor elke kat die haar nodig had ongeacht de clan waar diegene in thuishoorde. Slapenloze nachten heerste op dit moment over haar leven en half was Butter nog verbaast dat de ziekte haar lichaam nog niet had overgenomen. Misschien was ze wel te vastberaden om niet ziek te worden dat Starclan haar het gunde om voor nu haar gezondheid te houden.

Maar ze had het niet druk genoeg om de snelle fluisteringen te kunnen negeren. Nightstreams naam viel in een van de haastige gesprekken om haar heen en een koude doek leek zich rond haar hart te wikkelen.

Voor ze het werkelijk door had gehad namen haar poten haar lichaam over, verplaatste zich met een blanke uitstraling op haar gezicht. Zichzelf door de massa katten heen drukkende tot ze stil kwam te staan voor het hoopje pels van de oude medicine cat. Er stonden meerdere katten om haar heen, de een leek zich nog minder op zijn plaats te voelen dan de ander. Ieder onzeker over welke stap er gezet moest worden. Maar ze lag er zo rustig bij dat zelfs Butterstar voor enkele seconde geloofde dat ze gewoon lag te slapen.

Dit was dan ook de reden waarom de flame point zich bijna had omgedraaid met een zucht om weg te stappen. Maar dezelfde koude grip hielt haar nogsteeds vast en dwong haar om Nightstream wakker te maken. Hoe geirriteerd de kattin er dan ook om zou worden.. Het was een irrationele behoefte die ze moest voltooien.

Voorzichtig duwde ze haar neus in de nek van Nightstream die iets kouder aanvoelde dan normaal. Maar dat kon gewoon de kou zijn. "Hey Night.. ik wil wat vragen." Mompelde ze zachtjes een rede willen geven aan het wakker maken. Maar ze reageerde niet.. Nieteens een flik van haar oor was zichtbaar en moed zakte langzaam in haar poten terwijl ze tegen de kat aanduwde met haar poot.

Nogmaals geen beweging.. De oren van Butter vielen achterover terwijl ze haar lichaam naar de grond pracht en haar neus tegen die van Nightstream duwde. Geen adem voelende uit de vochtige neus.

In dat ene moment.. Raakt realisatie zo hard dat de wereld onder haar voeten leek weg te vallen.

Night, de standvastige altijd aanwezige force of nature die Nightstream was geweest. Riverclan was geen Riverclan zonder de krachtige kattin. Zelfs toen ze van haar rang af was gezet was ze nog altijd aanwezig geweest.

En in elk moment. Elke dag had Butterstar naar haar opgekeken. Een ware held en voorbeeld gezien. Veel persoonlijke gesprekken had ze nooit gehad met Night, maar had de moeite in haar ogen gezien. De emoties en verhalen die de kattin voor zich hielt. De geheimen wellicht die ze elke dag met zich mee had moeten dragen. Elke dag had Butter er voor haar willen zijn om de lasten te delen, maar nooit had ze de kracht gehad om dit aan te geven. Nu was het te laat.. Maar iets zei haar dat ze nu op een betere plek zou zijn. En in stilte smeekte Butter dat Starclan haar haar geluk zou gunnen dat ze haar hele leven lang had verdient.

Met een trillende kaak en tranen die ze probeerde weg te dringen duwde de leader haar neus in de zilveren vacht. "Rust.." Fluisterde ze zachtjes haar nagels in de grond moeten drukken om zichzelf houvast te geven in haar eigen pijn. "Je lijden is over.. Je hebt je hele leven lang Starclan gediend.. Nu wacht iedereen op je." Trillend bracht ze haar kopje naar de kattin haar oor en gaf er een zachte lik over. "Waak over ons zoals je elke dag van je leven hebt gedaan.. Je kan trots zijn op Chivy.. Ze zal jouw werk doorzetten.." Een brok in haar keel vormde zich en schudde haar hoofd langzaam haar neus opnieuw wegdrukkende in de vacht. Zo veel woorden die ze had willen uitspreken tegen de kat. Zoveel woorden die haar lippen nooit meer zouden kunnen verlaten. En zoveel dingen die ze nog gewenst had om te kunnen delen. Het enige wat ze nu nog kon doen was hopen dat Nightstream vanuit Starclan het zou kunnen voelen. De liefde, het verwantschap, dat Butterstar altijd voor haar gevoeld had. En hoopte dat de gevoelens ingelijks zouden zijn en hun afscheid nu niet voor eeuwig zou zijn. Maar de medicine cat op haar leader zou wachten in Starclan. En mocht de tijd ooit daar zijn Butter zou ontvangen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Chivysniff
StarClan
Won't you set me free, back in my homeland Beertjeava
Beertje
1585
Actief
She's my queen
from this day until
my last day
.

CAT'S PROFILE
Age: Full of stars (33 moons) ♡
Gender: She-cat ♀
Rank:
Chivysniff
BerichtOnderwerp: Re: Won't you set me free, back in my homeland   Won't you set me free, back in my homeland Icon_minitimeza 16 dec 2017 - 23:58

 
THE LESS I KNOW THE BETTER

Met nieuwe informatie in haar hoofd en ietwat meer soepele spieren keerde ze terug naar de Cavern. Ze wisten eindelijk hoe ze van de ziekte moesten afkomen, hoe ze die konden genezen. Dat was goed want Chivypaw keek er naar uit om haar mentor te genezen. Buiten dat deze oud begon te worden was ze ook nog ziek en zwak. Misschien dat ze zelf ook wat kon nemen van de kruiden om zeker te zijn van haar zaak. Op haar gezicht lag een uitgelaten glimlach en ze was blind voor alle ogen die naar haar staarden. Pas toen de kleuren haar begonnen op te vallen keek ze wat meer in het rond. Ze zag alle soorten blauw, sprankelende groene tinten, zacht gele tot bloed oranje ogen. Een paar glinsterende grijze, maar vooral veel betraande. Toen ze beter keek zag ze van wie de tranen behoorde... Riverclan. De moed zonk haar in de poten. Haar eigen zacht blauwe ogen zochten naar een bekende vacht. Ze herkende het patroon en de vlammende kleur meteen ergens achteraan in de Cavern. Haastig ging ze er naar toe, het leek heel makkelijk te gaan. Normaal gezien moest ze elke keer pardon, pardon roepen en zich door de menigte wurmen, maar nu leek iedereen opzij te gaan. Daardoor kreeg ze nog meer stress. Bijna elke stap was te zwaar.

Het leek een eeuwigheid voordat ze bij haar leider stond, maar eenmaal toen ze er stond had ze spijt. Chivy staarde met lege ogen naar het lichaam. Ze zag de zilveren achterpoten uitgestrekt, het was heel raar. De poes werd misselijk toen ze zich moest bedenken hoe het zou zijn om plots je achterpoten niet meer te kunnen bewegen. Haar ogen waren gekluisterd aan het beeld. Ze hoorde het einde van de mantra van Butterstar wel maar het kwam niet binnen. De wereld leek opgezogen te zijn in een grote onzichtbare wolk en ze hoorde alleen een zachte tuuuuuuuut... Starend naar het lichaam kwam in een grote golf al het geluid terug. Daarmee ook de werkelijkheid. Ze viel op de grond toen ze het voelde scheuren van binnen. De pijn was scherp en ondraaglijk. De stemmen mengden zich tot een lage bastoon dat haar pijn alleen maar leek te versterken. Haar gezicht vertrok in alle soorten uitingen van verdriet. Ze kneep haar ogen dicht en duwde snakkend naar adem haar neusje in de zilveren vacht. Daarna... het begon diep van binnen en welfde in grote vlagen naar haar keel, neus en mond, vulde dan de lucht. Haar geschreeuw overstemden de meeste gesprekken. De grond onder haar was al snel bedekt met nieuwe aarde en tranen toen ze rollend en schreeuwend van pijn de realiteit van de dood moest ondergaan.

Ze had niet altijd zo stom moeten doen...
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Won't you set me free, back in my homeland
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Warrior Cats :: The Mountains :: Mountain Territory :: Clan Cavern-
Ga naar: