Memories

Onderwerp: Memories ma 12 feb 2018 - 17:59

Ze was van plan geweest vandaag veel te gaan vangen, maar de wind die buiten bezig was had haar zin helemaal weggevaagd. Normaal hield Walnut veel van wind, ze was niets voor niets een Windclanner, maar de laatste tijd was ze klaar met het rare weer en verlangde ze voor het eerste naar een gewone zon met geen wind en geen regen. Helaas zat dit er voorlopig nog niet in. De kattin lag in de grot opgekruld en keek naar buiten. Op een gegeven moment zou ze toch echt de wind in moeten, ze kon niet, terwijl er een ziekte heerste, niks doen. Iedere prooi telde en zou mee helpen. Dit vond ze een mooie gedachte, en met die gedachte zou Walnut ook zo meteen haar motivatie vinden om toch echt wat prooi naar binnen te slepen. Gelukkig was ze ook niet de enige die binnen zat, er waren meer katten om haar heen naar buiten aan het kijken. Het was vreemd om voor even als één clan te leven in plaats van vier verschillende. In haar jongere tijd had ze dit geweldig gevonden, het bracht haar terug naar haar kennismaking met Creamy een kater van de Riverclan die ze had ontmoet bij Fourtrees. Waar de kattin vervolgens ook nog gevoelens voor gekregen had. Toen waren de vier clans gescheiden, en niet zo een beetje ook. Walnut had zich ontzettend schuldig gevoeld tegenover haar eigen clan, maar kon dat stukje hoop maar niet loslaten. En nu zat ze hier, kon ze praten met de Riverclan zonder dat er consequenties zouden zijn. Alleen waren haar gevoelens voor Creamy al een lange tijd geleden verdwenen.

~Icepaw

Walnut:

Onderwerp: Re: Memories ma 19 feb 2018 - 20:35

Zijn blik zocht zijn broertje. Er lag een fronsje boven zijn lichtblauwe ogen. Waar zou Firepaw zitten? Op het moment leek het in ieder geval niet dat hij in de cavern was. Misschien had zijn broertje wel een training. Butterstar had hem vrij gegeven, dus zou hij zichzelf moeten vermaken. Misschien was er wel iemand die met hem wilde sparren, of misschien jagen. Toen viel zijn blik op een WindClan kattin. Onbekende katten vond hij nog steeds spannend. Hij vond ze onvoorspelbaar, je wist nooit of iemand aardig zou gaan doen of niet. Toch slikte hij de zenuwen weg en stond op om naar haar toe te lopen. Hij was het evenbeeld van zijn vader. Een halflange crèmekleurige vacht en lichtblauwe ogen, die een vriendelijke maar ook wat verlegen blik droegen. “Hallo mevrouw.” Sprak hij voorzichtig. Terwijl hij dichter naar haar toe liep.

Onderwerp: Re: Memories di 20 feb 2018 - 14:47

De kattin was in gedachten verzonken terwijl ze in haar ooghoeken een schim op haar af zag komen. Hoe dichter bij de schim kwam hoe meer ze dacht dat het de overleden kater was. Pas toen de jonge apprentice voor haar neus stond ging ze zitten. Walnutdrop had niet gedacht dat de kater ook echt naar haar zou toe lopen. Net hem. Van verbazing deed ze haar bekje open en weer dicht. "H-hallo meneer." Ze glimlachte en bedacht dat deze kater wel familie van hem moest zijn. De gelijkenis was eng. Zeker omdat ze Creamy ook in zijn apprentice tijd had gekend, rond de leeftijd van de kater die voor haar stond. Tijdens de tocht naar een nieuw gebied was ze nog niet veel aangesproken door katten uit andere clans, maar de poes had er nooit problemen mee gehad. Dus zette ze een lieve glimlach op haar snoetje om de kat niet af te schrikken.

Walnut:

Onderwerp: Re: Memories wo 7 maa 2018 - 21:15

Hij was wat verward toen ze hem meneer noemde. Hij trok met zijn oortjes. “Nee, ehm nee dat klopt niet hoor. Ik ben gewoon Icepaw.” Zei hij toen wat ongemakkelijk. Hij was toch niet al een meneer? Nee, hij was pas net apprentice geworden. Haar lieve glimlach stelde hem wel wat gerust, maar nog steeds niet helemaal. Ze was een vreemdeling voor hem en dan was hij altijd voorzichtig en stiekem best wel verlegen. “Hoe heet jij?” Vroeg hij toen.

Onderwerp: Re: Memories za 17 maa 2018 - 15:28

Ze zag dat de kater nog niet helemaal op zijn gemak was. Het moest ook raar zijn, het ene moment zei iedereen dat er duidelijk scheidingen waren, en het volgende moment mocht je opeens met iedereen waarmee je wilde een gesprek houden. Hij was nog jong ook, dus dat kon veel invloed hebben. "Hoi Icepaw." De kattin zwaaide met haar staart. "Ik ben Walnutdrop." Ze keek naar zijn koppie en gniffelde, het had te veel weg van een kater waarvan ze wenste dat deze nu voor haar stond.

Walnut:

Onderwerp: Re: Memories za 24 maa 2018 - 15:39

“Oké” Sprak hij verlegen terwijl hij snel naar zijn voorpoten keek. Walnutdrop dus. Hij hoorde haar kort gniffelen, waarom was dat? Deed hij iets geks. Misschien deed hij wel dom, daardoor werd hij alleen nog maar meer onzeker. Hij slikte terwijl hij zenuwachtig naar zijn voorpoten bleef staren. En nu? Eigenlijk durfde hij ook niet meer te bewegen. Straks vond ze weer dat hij dom deed. Of zag iemand hoe stom hij daar stond. Hij wiebelde met zijn oren, maar durfde nog steeds niet op te kijken.

Onderwerp: Re: Memories za 31 maa 2018 - 15:04

De houding van de jonge kater voor haar veranderde in een onzeker bolletje wol. Ze hield haar kop schuin en keek hem aan. "Gaat het wel?" Miauwde ze. De poes wilde Icepaw niet afschrikken en hield daarom haar afstand. "Je mag gewoon praten hoor." Glimlachte ze. "Ik ga je niet opeten of uitlachen." Nu bracht ze haar kop iets dichterbij die van hem. "Je hebt hele mooie blauwe ogen trouwens." Walnut ging weer zitten en zette een lieve snoet op. Zijn blauwe ogen waren inderdaad erg mooi, maar ze had het idee dat de kat zelf niet zo goed wist welke houding hij moest geven.

OOC: Sorry als het soms zo lang duurt ._.

Walnut:

Onderwerp: Re: Memories za 31 maa 2018 - 20:50

De kattin vroeg of het wel goed ging met hem. “Ik vind het gewoon spannend.” Fluisterde hij. “En ik ben bang dat je mij stom vind of dat mijn mama en sterretjespapa niet trots op mij zijn.” Hij tilde zijn kop weer op en keek Walnutdrop aan. “Dankjewel dat je me niet uitlacht.” Er ontstond een glimlachje om zijn lippen. Toen zei ze dat hij mooie blauwe ogen had. “Ooh.” Sprak hij wat overrompeld. “Mijn papa had ook deze kleur ogen zeggen mijn moeder en tante.” Even ging zijn blik naar de lucht, maar daarna keek hij Walnutdrop weer aan. “Tante Butterstar vind het moeilijk om over hem te praten. Mama ook wel, maar zij vind het het moeilijkst volgens mij. Dat vind ik niet leuk, daar wordt ik verdrietig van.” Wat kraamde hij opeens allemaal uit? Snel klapte hij zijn kaken weer op elkaar en schoof wat ongemakkelijk met zijn poot over de grond. Alsof de kattin dat ook maar iets interesseerde.

[Geeft niet hoor!]

Onderwerp: Re: Memories ma 16 apr 2018 - 13:37

Walnut was een beetje verbaasd dat de kleine voor haar opeens begon te praten, niet over koetjes en kalfjes, maar over een gevoellig onderwerp nog wel. Zijn vader was dus overleden. Ze ging naast de kat zitten en knikte. "Jij hebt daar ook moeijlijk mee of niet?" Ze kee hem aan en sloeg haar staart om zichzelf heen. Tante Butterstar. Haar oren schoten omhoog, had ze dat goeg gehoord? Was Butterstar zijn tante? Ze had ooit een andere kat gekend waarvan Butterstar ook de tante was geweest, een kat die verdacht veel leek op de kleine naast haar. "Icepaw, was jouw vader Creamyfrost?" Snel slikte ze de brok in haar keel weg. Nu wist ze waarom de kat haar zoveel deed denken aan de overleden Riverclanner.

Walnut:

Onderwerp: Re: Memories wo 25 apr 2018 - 15:19

Hij knikte en slikte even. “Dat is eigenlijk wel gek, want ik heb hem niet gekend. Ik vind het daarom ook stom. Mijn moeder en tante hun verdriet is echt. Dat ik het lastig vind, vind ik dan maar nep.” Miauwde hij zachtjes. Hij vond het stom dat hij er soms ook verdrietig om was, maar in zijn geval was het gewoon meer dat hij een vaderfiguur in zijn leven miste. De verhalen over zijn vader waren zo mooi, daarom wenste hij vaak dat hij hem wel had gekend. Dan had hij mee kunnen praten over hoe goed zijn vader wel niet was. Nu waren het voor hem alleen maar de verhalen. De verhalen en het gevoel dat hij daarboven ergens naar hem keek. Hij schrok zich rot toen Walnutdrop vroeg of zijn vader Creamyfrost was. Hoe wist zij dat nu? Hij had zijn naam niet genoemd toch… Zijn lichtblauwe ogen waren groot terwijl hij de kattin verrast aanstaarde. Of droomde hij? Was zij ook niet echt, dat was het vast. Hoe kon ze het anders weten. “Hè? Hoe weet jij dat. Jij bent dan zeker een kat in mijn droom.” Hij tilde zijn poot op en mepte die in zijn gezicht. “Auw!” Nee, misschien was hij toch wel wakker.