Finally the usual.

Onderwerp: Finally the usual. wo 25 apr - 15:48

De wind was sterk en rukte aan haar vacht. Het deed de poes niets, dit is wat ze het liefste had. Na al die tijd kon ze eindelijk weer echt in de wind staan, iets wat ze graag deed. Heel even ging de wind liggen waardoor ook haar vacht stopte met wapperen. Snel gaf ze haar vacht een paar likken om het toch nog enigsinds te laten zitten, maar meteen gooide de wind het weer in de war. De kattin glimlachte en stak haar kopje de lucht in, zo nam ze de bekende geuren op. Haar poten voelde de steen waar ze boven op zat, deze steen was al zo lang een favoriete plek van haar geweest. Het was raar om te bedenken dat alle ellende nu echt voorbij was, dat ze eindelijk weer rond kon rennen. Om haar heen groeide het bekende gras en ze zag soms zelfs een muisje. Maar de poes was hier niet gekomen om te jagen, puur alleen om zich thuis te voelen.

Burningbreath

Walnut:

Onderwerp: Re: Finally the usual. wo 25 apr - 16:04

Burning haalde diep adem- de schone vertrouwde lucht vulde haar neus gaten, wat had ze dit toch gemist. En zij niet alleen, vele waren blij om weer terug op hun oude stekkie te zijn. Katten werden uit de hell naar de hemel gebracht, en Burning was er van overtuigd dat nu - vooral windclan- weer thuis waren; ze kon boeien. En ze een goede tijd gemoed gingen. De grote licht rode poes liep door het hoge gras heen- echter was ze nog steeds goed te zien. Niet dat ze zich zelf wilde verstoppen, maar het was normaal voor een windclanner om door het hoge gras onzichtbaar te worden. Ook al leek ze totaal niet op een windclanner, was haar bloedlijn wel 100% Windy. Maar het was starclans will, dat vertelde ze zich in ieder geval. Burning's groene ogen vielen op een kattin die van het uitzicht aan het genieten was- boven op de Outland rock. Wat uitbundig zwaaide ze naar poes om haar aandacht te krijgen (ook al zag ze haar vast al van meters ver aankomen). 'Hey Hallo daar!' schreeuwde ze net iets te hard- maar wel vriendelijk.

Onderwerp: Re: Finally the usual. vr 27 apr - 11:28

Het had haar maar een paar uren geduurd voordat ze zich weer thuis voelde in het gebied, meteen daarna was ze op pad gegaan. Het nare gevecht met Bloodclan wilde ze zo snel mogelijk uit haar gedachten krijgen en dat ging het beste op deze manier. Helaas was zij één van de weinige die zo snel op haar gemak kon zijn. Er waren nog veel katten die midden in het rouwen zaten of zelfs gewond waren geraakt tijdens het vechten. Kortom, er was nog veel om verwerkt te worden. Ook de kattin zelf voelde soms nog de pijn die de dood van Creamy had gebracht, maar ook rouwen deed ze het best in de wind en tussen het gras.

Ze dommelde bijna in op de steen, die warm was geworden van de zon. De poes legde haar staart knus tegen zich aan en staarde een beetje in de verte om haar gedachte op een rijtje te krijgen. Het gras bewoog heen en weer en de wind was nog altijd druk bezig haar vacht in de war te schoppen. Wat werkte. Bijna viel ze in slaap tot ze opeens iets roods tussen al het groen zag. Eerst was Walnut verbaasd en ging ze meteen recht op zitten. Na de hele reis en ellende was ze veel meer op haar hoede, en zo ook nu. Haar hart klopte in haar keel terwijl ze het rode zag bewegen tussen het groen. "Hey Hallo daar!" De poes kreeg bijna een hartverzakking toen ze de stem hoorde, maar meteen daalde ook haar hartslag. Het was maar een clangenoot. En ze zwaaide bovendien. Walnut lachte een beetje schaapachtig om haar eigen gedrag en stak zelf ook haar poot omhoog om te laten weten dat ze de ander had gezien. "Hey Burn!" Riep ze terug. Walnutdrop kende haar natuurlijk wel, maar ze had nog nooit echt gepraat met de kattin, al was ze wel nieuwsgierig. Je zag niet elke dag een Windclanner met zo een mooie rode vacht.

Walnut:

Onderwerp: Re: Finally the usual. vr 27 apr - 13:46

Naarmate de enorme licht rode poes dichterbij kwam herkende ze haar clangenoot als Walnutdrop. Het deed Burning goed om te zien dat de kattin terug zwaaide en (schaapachtig) terug lachte- het betekende dat ze wel zin had in wat gezelschap. Of in ieder geval dat hoopte ze, soms waren anderen zo moeilijk te lezen. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze iemand's mood verkeerd had ingeschat."Hey Burn!" het geroep van haar naam haalde de grote poes tijdelijk uit haar gedachtes- en richtte haar aandacht weer op de bruine tabby. 'Mind if I join you?' sprak ze vervolgens, om de het gesprek voort te duwen. Echter gaf ze de tabby niet echt de kans om te reageren, want zonder een antwoord sprong ze want moeiteloos op de steen en ging naast de kattin staan. 'Ah Wally! het uitzicht is hier zo mooi vind je niet?' sprak ze terwijl ze de poes ene kleine por gaf. ' Ik kan bijna mijn nest vanaf hier zien' grapte ze toen, terwijl ze om haar eigen grap begon te lachen. En verwachtte dat de andere poes het zelfde zou doen.

x:

Onderwerp: Re: Finally the usual. za 28 apr - 16:57

De rode poes kwam haar kant op en vroeg haar of ze er bij kon. Zonder iets te zeggen schoof Walnutdrop op liet Burn naast haar plaats nemen. De wind joeg door haar vacht heen, maar omdat Walnut's vacht vrij kort was merkte ze daar weinig van. Burning aan de andere kant, haar lange vacht ging alle kanten op. Ze gniffelde terwijl ze naar de warhoop keek. 'Ah Wally! het uitzicht is hier zo mooi vind je niet?' Sprak haar clangenoot. Even keek Walnut raar op, nog nooit iemand haar Wally genoemd, maar ze zou er makkelijk aan kunnen wennen. Ze werd zacht gepord en er een gleed een kleine glimlach op de snoet van de tabby. ' Ik kan bijna mijn nest vanaf hier zien.' De rode kattin begon te lachen om haar grap en Walnut deed mee, maar meer omdat Burn een zeer aanstekelijke lach had. "Ben je een vogel dan?" Grapte ze zelf terug en de poes begon harder te lachen. Gek, alles leek zo fijn en normaal. Maar van binnen waren er nog sporen van pijn. Iets wat Walnutdrop negeerde, ze had geen zin om met moeilijke emoties te dealen.

Walnut:

Onderwerp: Re: Finally the usual. di 1 mei - 15:51

De creamachtige poes begon alleen harder te lachen toen ze in de gaten kreeg dat Walnut het zelfde deed, haar humor was blijkbaar nog goed. De bruine tabby maakte zelf ook een grap, waarop Burning knikte en haar weer een kleine por gaf. 'Misschien' sprak ze toen terwijl ze haar grote poot op haar hoofd legde. 'Burning exposed' sprak ze toen terwijl ze een vogel geluid maakte. en toen veder begon te lachen; al zou ze het niet eens zo erg vinden. Om een vogel te zijn, de vrijheid die je dan had was immens .

x:

Onderwerp: Re: Finally the usual. wo 2 mei - 23:21

Walnut giechelde. Ze voelde zich echt als een kleine kit dat pret had om de stomste soort grappen. Misschien was het omdat ze eindelijk ontspannen kon praten met een ander, ze kon eindelijk even onbezorgd zijn. De poes aan haar zijde maakte en vogel geluid en opnieuw schoot ze in de lach. Het was heerlijk om een beetje lol te trappen. Nadat de lachbui was gezakt ging ze weer recht zitten en legde ze haar kopje op de schouder van Burning. De poes was blij dat ze zulke momenten weer kon mee maken met haar clangenoten. Windclan had haar volle vertrouwen en alle liefde die ze kon geven. "Het voelt goed om even alle nare dingen te vergeten." Ze glimlachte en lachte half krom. Al zou ze Creamy en degene die haar clan hadden verlaten niet vergeten.

Walnut: