Out of the way!

Er leek geen voorgang te zijn. De groep katten slofte maar naar voren als langzame slakken. Sure, iedereen was moe of niet helemaal lekker maar ze hadden al hun rustmoment gehad en nu was het tijd om weer door te stappen. Het werkte hem enorm op zijn zenuwen dat hij constant tegen iemand aanbotste omdat de gene voor hem gewoon niet doorliep. De blinde tom stootte dan ook een zwaar geïrriteerde zucht uit en drukte chagerijnig zijn oren in zijn nek toen hij weer voor de zoveelste keer zijn tempo moest aanpassen. Hij had eerlijk waar geprobeerd om rustig te blijven, maar nadat er weer iemand tegen hem zat te zeuren dat hij op zijn achterpoten trapte omdat die gene niet normaal kon lopen, trad de boze hem weer naar boven. Geïrriteerd duwde Ravenfall zich dan ook grof tussen de katten door om een plek in de rij te zoeken waar hij wel normaal kon lopen maar door zijn blindheid kon hij natuurlijk niet precies peilen als er al iemamd op zijn pad liep waardoor de blinde elder al snel tegen iemand aanbotste waardoor hij zowat een koprol over de grond deed. Verdomme!

- Walnutdrop first

Iedereen leek aan zijn eind te komen en dit was snel te merken in de snelheid waarmee ze naar voren bewogen. De Windclanners waren nog aardig trouw aan het orginele tempo, maar de andere clans gingen steeds slomer en slomer. De kattin trippelde zelf vol hoop tussen haar clangenoten, maar hield ondertussen in de gaten of ze niet té snel gingen voor de andere clans. Terwijl ze doorliep en een oogje hield op de Riverclan achter zich zag ze opeens een grote zwarte kater door de katten heen stormen, hij botste tegen een ander op alsof hij deze niet had gezien en rolde zowat over de grond. Meteen hield de poes haar pas in en mengde zich tussen de Riverclanners. Naast haar wankelde de tomcat, die aardig jong leek. Ze schrok een beetje toen ze zijn littekens zag en begreep ook waarom hij tegen andere was aangebotst. voorzichtig tikte de poes zijn schouder aan om te laten weten dat ze naast hem was komen staan. "Gaan ze te sloom voor je?" Miauwde ze met een plagende ondertoon. Walnut bleef bij zijn zijde lopen en hield het ritme van haar eigen clan aan, dat moest snel genoeg zijn.