Time to train, my apprentice

[&Stipedpaw]

Er vloog een koel briesje over het ThunderClan kamp. Secret voelde aan dat het vandaag een koude dag zou worden. Ze zette haar vacht op tegen de wind en trippelde over het kamp naar de ingang van het ThunderClan kamp. Het was vandaag haar eerste training met haar leerling, Stipedpaw. Ze had tegen haar gezegd dat ze vroeg naar de zandkuil mocht gaan. Het was namelijk nog heel vroeg in de ochtend en ze wou haar eerste leerling nog niet te lang moeten laten wachten in deze kou. Ze wist nog niet helemaal wat ze zou gaan moeten zeggen tegen haar nieuwe leerling, ze kon heel goed opschieten met andere leerlingen, maar ze had nog nooit gepraat met deze leerling, maar ze wist goed genoeg dat ze een goede band met haar leerling zou gaan krijgen. Ze was heel fier over de houding van de leerling bij de ceremonie. En niet alleen toen, bijna altijd was ze trots. Soms een beetje te. Maar dat zou niet vaak meer gebeuren. Secret was bereid deze leerling te leren een echte krijgskat te worden. Ze zag in de verte Bluestar staan, maar ze was niet van plan nog met haar te praten, ze had al tijd verloren. Eerlijk gezegd had Secret best honger het zou tijd worden nog eens te gaan jagen. Er verscheen een glimlach rond haar lippen. Laat ik gaan jagen met Stripedpaw. Ze twijfelde geen seconde langer en vertrok naar de Zandkuil. Het was niet zo lang lopen en ze was er al. Ze ging zitten. Waar was haar leerling nou? Hmmm... speelde ze misschien een spelletje. Maar Secret bleef gewoon zitten en wachtte tot de leerling in het zicht kwam. Ze likte haar poot even, waar een grote snee in geplaatst was totaan haar flanken. Haar scherpe nagels waren goed verborgen in haar poot en enkel een klein stukje van de nagels kon je zien staan. Eindelijk kwam de -net zoals haar naam- gestreepte leerling tevoorschijn. "Waar zat jij nou, dame?" Vroeg ze speels e deed alsof ze streng was. Dit zou nog leuk worden.