Oops, I did it again

Onderwerp: Oops, I did it again di 31 jul 2018 - 13:41

_{words: 318 | tag: Icepaw}

_{Het was nog vroeg; de eerste zonnestralen schenen voorzichtig de apprentice's den in. De gevlekte poes probeerde zich nog een keer om te draaien, maar het inkomende licht had haar al wakker gemaakt. Langzaam knipperde ze even met haar ogen. Om haar heen sliepen de meeste van haar leeftijdsgenootjes nog. Pootje voor pootje, om niemand wakker te maken, vervolgde Apricot haar weg de den uit. Toen ze de ingang bereikte bleef ze even staan om de verse geur van regendruppels op te snuiven. Het had die nacht flink gegoten; Apricot bleef soms wakker om naar het getik van het water te kunnen luisteren. Eenmaal buiten ging de poes even zitten. "Wat zal ik eens doen vandaag?" Ze kon gaan zwemmen, maar zo vroeg in de ochtend was het water nog niet erg aangenaam. Het liefst zou ze trainen, net als haar leeftijdsgenootjes. Helaas moest zij nog even wachten tot iemand haar training kon overnemen. Zonder een solide beslissing gemaakt te kunnen hebben stond Apricot alweer op. Ze beschikte altijd over teveel energie en was dan ook niet goed in stilzitten. De poes liep richting de uitgang van het kamp, haar eigen voetjes bestuderend en overdreven over elkaar zettend. Apricot wilde eigenlijk ook wel weten hoe dat eruit zag als ze rende. Ze zette een sprintje in en richtte haar blik omlaag, maar voor ze er erg in had zette ze een mistap. De poes viel in een klap voorover, haar rug tegen een muur aan knallend. Wanneer Apricot zich van de muur af probeerde te duwen, merkten haar pootjes op dat deze muur wel heel zacht was. De poes richtte haar blik voorzichtig omhoog, waar haar grote geschrokken ogen die van een ander ontmoettten. Ze staarde recht in de ijsblauwe ogen van een crèmekleurige jonge kater. "Ik, ik.." Er vormde zich een brok in haar keel, waarna ze van schaamte haar blik maar weer afwendde naar de grond.}

Onderwerp: Re: Oops, I did it again di 31 jul 2018 - 14:55

Hij lag buiten de den. Eigenlijk was hij er per ongeluk in slaap gevallen. Hij had liggen kijken naar de sterren. Liggen kijken of hij toch niet stiekem ergens een glimp van zijn vader zou zien. Hij had de kater nooit gekend, maar toch voelde hij een sterke connectie met hem. Waarschijnlijk kwam het omdat er zo vaak werd gezegd dat hij sprekend zijn vader was, niet alleen qua uiterlijk, maar dat hij ook in zijn gedrag veel van Creamyfrost weg had. Nu lag hij diep in dromenland en had hij ook niet doorgehad hoe er soms een warrior langs hem gelopen was. Hij hoorde daar niet te slapen, maar ze hadden hem laten liggen. Hij had zijn rust hard nodig en daarom hadden ze hem niet wakker gemaakt. Dus schrok hij dubbel toen hij opeens een harde dreun voelde. Hij was gedesoriënteerd door de plek waar hij lag, wat niet in zijn nest was. En doordat hij zo plotseling uit zijn slaap werd gehaald, kwam hij half overeind. Toen zag hij dat het Apricotpaw was die tegen hem opgelopen was. Ze leek wel net zo geschrokken als hem, dus grijnsde hij een beetje naar haar. “Ah joh geeft niet. Tenslotte hoor ik hier ook niet te liggen.” Hij fronste even terwijl hij om zich heen keek. “Dus eigenlijk is het mijn schuld.” Grinnikte hij. Terwijl hij met zijn kop haar overeind probeerde te helpen.

Onderwerp: Re: Oops, I did it again di 31 jul 2018 - 17:52

_{words: 177 | tag: Icepaw}

_{Toen Apricot omhoog keek, realiseerde ze zich dat het Icepaw was waar ze tegenop was gebotst. Ze kende de kater eigenlijk niet, maar had hem wel eens gezien in haar den en het kamp. De kater grijnsde naar haar, en begon toen te spreken. “Ah joh geeft niet. Tenslotte hoor ik hier ook niet te liggen.” Toen hij dat zo vertelde, realiseerde Apricot dat hij gelijk had. Wat deed hij hier in hemelsnaam op de grond? Hoort hij niet in de den te slapen? De poes fronste even in zichzelf, terwijl de kater de schuld op zich nam. "Sorry. Ik ben ook zo onhandig. Ik moest eens stoppen met van alles tegelijk willen doen. Maar het is nou juist dat.." Toen de poes zich realiseerde dat ze weer aan het ratelen was, brak ze abrupt haar zin af. "Sorry, ik ben aan het ratelen." Beschaamd richtte ze haar kopje naar de grond. Er viel een stilte, dus besloot de kat om maar een andere vraag aan hem te stellen. "Wat deed je hier eigenlijk op de grond?"}

Under the apricot tree
Stands you and me
Unlikely, it seems
This tree, it breathes

Oops, I did it again Dyfcr0-27c8684b-ff34-4e2c-ac2c-5da65d99b0fc.gif?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcL2UwNDI4N2FkLTM0Y2YtNGQ4ZS04OTAxLTJjZjE2Mzk0MmMwZVwvZHlmY3IwLTI3Yzg2ODRiLWZmMzQtNGUyYy1hYzJjLTVkYTY1ZDk5YjBmYy5naWYifV1dLCJhdWQiOlsidXJuOnNlcnZpY2U6ZmlsZS5kb3dubG9hZCJdfQ

Topic search

Onderwerp: Re: Oops, I did it again wo 1 aug 2018 - 15:15

Hij likte even zijn crèmekleurige vacht recht. Voordat hij ging zitten en luisterde naar wat ze te zeggen had. Iets over van alles tegelijkertijd doen. “Aan het tempo te voelen waarmee je tegen mij op botste neem ik aan dat het eerste rennen was. Wat was je nog meer aan het doen dan?” Vroeg hij plagerig. Hij zat haar een beetje te plagen, maar ondertussen was hij ook oprecht nieuwsgierig. Hijzelf kon echt maar één ding tegelijkertijd doen. Anders ging hij sowieso op zijn snuit. Hij vond het dus knap dat sommige katten het voor elkaar kregen om heel veel tegelijkertijd te doen. “En je ratelt helemaal niet. Als je nu meer dan tien zinnen of vragen achter elkaar zou plakken oké, maar je was je uitleg pas net begonnen." Toen ze vroeg wat hij daar op de grond had gedaan, ging zijn blik weer even naar de lucht. Waar inmiddels de sterren verdwenen waren en plaats hadden gemaakt voor een strakblauwe lucht, het beloofde weer een warme dag te worden. “Het klinkt misschien dom.” Miauwde hij toen. “Maar soms hoop ik, ik weet eigenlijk ook wel dat het onmogelijk is, maar ik hoop dat ik een glimp van mijn vader op zal vangen als ik maar lang genoeg kijk.” Hij glimlachte en keek Apricotpaw aan. “Hopen is niet verkeerd toch?”

Onderwerp: Re: Oops, I did it again do 2 aug 2018 - 18:17

_{words: 315 | tag: Icepaw}

_{Ze zag hoe de kater zijn eigen vacht een lik gaf, voordat hij zijn mond opende om te antwoorden. “Aan het tempo te voelen waarmee je tegen mij op botste neem ik aan dat het eerste rennen was. Wat was je nog meer aan het doen dan?” Apricot richtte haar kopje beschamend naar beneden. Hoe moest ze hem zeggen dat ze haar eigen pootjes aan het bestuderen was? Dat is toch stom? Ze besloot maar geen antwoord te geven, aan zijn blik te zien was hij toch maar aan het plagen. “En je ratelt helemaal niet. Als je nu meer dan tien zinnen of vragen achter elkaar zou plakken oké, maar je was je uitleg pas net begonnen." Er verscheen een glimlach op het gezicht van de poes. Ze ratelde niet? Vond hij haar dan niet irritant? Ze vroeg zich voorzichtig af waarom ze de apprentice nog niet eerder had gesproken, hij was daadwerkelijk aardig tegen haar. De meeste katten vonden haar een kletskous, of vervelend druk. Toen Apricot vroeg naar zijn rare slaapplaats, begon hij over zijn vader in Starclan en hoe hij hoopte een glimp van hem te kunnen opvangen in de sterren. “Hopen is niet verkeerd toch?” De poes schudde voorzichtig haar kop. Hij had nu wel meteen haar gevoelige kant bereikt. "Mijn.. mijn vader is ook met Starclan." Miauwde ze zachtjes, waarna ze even een stilte liet vallen. "Hij is verdronken, nog voordat ik geboren was. Ik had hem graag gekend." Je kon Apricot's stem horen breken; een verschijnsel wat zich in lange tijd niet had voorgedaan. De poes liet zich tot de grond zakken en plaatste zichzelf naast Icepaw. "Mag ik vragen wat er met jouw vader is gebeurd? We kunnen vanavond wel samen naar de sterren kijken, als je wilt. Misschien heb je wel gelijk." De poes probeerde te glimlachen, maar ondertussen liepen er al tranen over haar wangen.}

Under the apricot tree
Stands you and me
Unlikely, it seems
This tree, it breathes

Topic search

Onderwerp: Re: Oops, I did it again za 4 aug 2018 - 11:08

Hij trok even met zijn oren toen ze aangaf dat haar vader ook in StarClan was. Hij wist hoe dat voelde, om geen vaderfiguur in je leven te hebben. Het was rot. Helemaal als hij steeds te horen kreeg hoe veel hij op hem leek. Een voorbeeld waar hij nooit naar op kon kijken, om dat hij geen idee had hoe zijn vader dan was geweest. “Ik heb mijn vader ook nooit gekend. Gestorven aan een ziekte. Mijn vader was best wel eens ziek zeggen ze, maar alsnog was hij een goede warrior.” Dat was hem verteld en hij ging er maar vanuit dat het waar was en dat het niet gezegd werd om hem een goed gevoel te geven. “Wat hebben ze over jouw vader verteld?” Hij wist niet wie haar vader dan was geweest. Wel wie haar moeder was, ze hadden immers samen in de nursery gelegen. “Het lijkt me fijn om samen naar de sterren te kijken vanavond.” Glimlachte hij vervolgens. Toen schoof hij iets naar haar toe en legde zijn staart op haar rug. “Ik snap dat je verdrietig bent. Dat heb ik ook wel eens.” Miauwde hij toen. Vaak als een ander het moeilijk had, had hij er geen last van. Hij wilde die ander gerust stellen, waardoor hij niet over zijn eigen verdriet nadacht.

Onderwerp: Re: Oops, I did it again za 4 aug 2018 - 15:03

_{words: 250 | tag: Icepaw}

_{Ze zag de kater even nadenken over haar woorden. Hij deelde haar leed. Eigenlijk sprak ze bijna nooit over haar vader, maar toen Icepaw erover begon voelde het wel juist om het te zeggen. “Ik heb mijn vader ook nooit gekend. Gestorven aan een ziekte. Mijn vader was best wel eens ziek zeggen ze, maar alsnog was hij een goede warrior.” Miauwde de kater. Toen vroeg hij wat ze over haar vader hadden verteld. Apricot probeerde na te denken, gesprekken met haar moeder terug te gaan. Maar elke keer als ze zijn naam al noemde werd het onderwerp onderbroken. "Ik weet alleen dat hij Breakingice heette. Mijn moeder praat niet over hem, ook niet als ik het vraag." Er rolde nog een traan over haar wang, die ze met haar pootjes weg probeerde te vegen. De crèmekleurige apprentice glimlachte even naar haar, alsof hij wist hoe hard ze nu iets positiefs kon gebruiken. “Het lijkt me fijn om samen naar de sterren te kijken vanavond.” De poes glimlachte naar hem; ze had zich de laatste tijd wat van haar vrienden afgezonderd en kon dit goed gebruiken. Ze voelde dat de kat zijn staart om haar heen legde, in poging haar te troosten. Hij snapte haar, en dat was voor Apricot iets nieuws. Voorzichtig legde ze haar kopje tegen zijn schouder. "Maar als je vader ziek was, heb jij dat dan niet geërfd?" Ze wist niet zeker of ze deze vraag wel kon stellen, maar het was nu al te laat.}

Onderwerp: Re: Oops, I did it again wo 8 aug 2018 - 20:29

Haar vader had Breakingice geheten. Ice, net als in zijn naam. “Mijne heette Creamyfrost. Ik ken dat. Mijn moeder praat er ook niet graag over en mijn tante eigenlijk ook niet. Durf er ook niet zo goed meer na te vragen, want dan worden ze verdrietig.” Net zoals zij nu verdrietig werd. Zulke onderwerpen deden zeer. Er viel even een stilte toen ze vroeg of hij het niet had geërfd. Zijn gedachten gingen naar de journey, waarbij hij doodmoe was geworden. Zijn hersteltijd was veel langer dan die van de rest. Hij slikte even en keek naar zijn voorpoten. “Weet je, daar kun je nog wel eens gelijk in hebben.” Miauwde hij heel zachtjes. Angst sloop zijn lijf binnen terwijl hij nog steeds naar zijn voorpoten staarde. Wat had zijn vader eigenlijk gehad? Zou het echt erfelijk zijn en was hij daarom zo moe geweest?

Onderwerp: Re: Oops, I did it again do 23 aug 2018 - 15:11

_{words: 230 | tag: Icepaw}

_{Icepaw begon over de naam van zijn eigen vader, Creamyfrost. Ergens deed deze naam wel een klein belletje bij haar rinkelen, maar ze wist niet meer zeker waar ze hem eerder had gehoord. Ook zijn moeder sprak niet graag over zijn vader, en toen vertelde hij dat ze er verdrietig van werden als hij ernaar vroeg. De poes vroeg zich af waarom. Je zou toch juist blij moeten zijn met de herinneringen aan die kat? Maar zelf moest ze ook huilen als ze over haar vader nadacht. Waarom is de dood zo raar? Haar gedachten probeerden op hol te slaan, totdat Icepaw haar eruit viste met een antwoord op haar laatst gestelde vraag. "Weet je, daar kun je nog wel eens gelijk in hebben." Apricot zag de blik in zijn ogen omslaan; van twijfel naar angst. Hij sprak zachtjes en richtte zijn blik toen op zijn pootjes. "Gaat het wel?" In de stem van de poes was bezorgdheid te horen. "Waar zit je allemaal over te denken? Gedachtes kunnen heel misleidend zijn." Ze deed een stapje naar voren zodat ze haar staart om de kater heen kon slaan. Het was een poging tot troost, of in ieder geval om te laten weten dat hij niet alleen was. "Zullen we anders iets gaan doen? Om je wat afleiding te geven?" Apricot kantelde haar hoofdje lichtelijk terwijl ze wachtte op een antwoord.}

Under the apricot tree
Stands you and me
Unlikely, it seems
This tree, it breathes

Topic search

Onderwerp: Re: Oops, I did it again ma 27 aug 2018 - 9:15

Hij schudde zijn kop toen ze vroeg of het wel ging. “Nee, even niet.” Miauwde hij toen met een klein stemmetje. “Na de journey was ik heel erg moe. Ik kon niet eens normaal mijn training weer opstarten hier. Chivypaw helpt mij wel heel goed, maar dan nog heb ik langer tijd nodig om te herstellen van de tocht. Wat als dat er mee te maken heeft?” Ze veranderde van onderwerp. Ja, misschien was het wel goed om even iets anders te doen. “Heb je zin om een stukje te zwemmen?” Het beloofde een mooie dag te worden. Warm genoeg om even te zwemmen.

Onderwerp: Re: Oops, I did it again di 28 aug 2018 - 13:54

_{words: 255 | tag: Icepaw}

_{De stem van de kater was klein geworden, breekbaar. Ze voelde zich nu al schuldig voor haar vragen, haar nieuwsgierigheid. Waarom deed ze altijd zo? “Nee, even niet.” Had hij geantwoord toen ze vroeg of het wel ging. Apricot wilde helpen, maar ze wist niet hoe. Was hij ziek? Of gewoon vermoeid? Ze probeerde te begrijpen waar ze de fout in ging met haar vragen, toen Icepaw zijn zin vervolgde. “Na de journey was ik heel erg moe. Ik kon niet eens normaal mijn training weer opstarten hier. Chivypaw helpt mij wel heel goed, maar dan nog heb ik langer tijd nodig om te herstellen van de tocht. Wat als dat er mee te maken heeft?” De apprentice had hier geen antwoord op, hoe graag ze het ook wilde geven. In plaats daarvan bood ze hem afleiding aan. "Het komt heus goed." Miauwde de poes erachteraan. Ze deed haar best om de onzekerheid uit haar stem te houden, want bang was ze zeker. Wat als haar clangenoot wat ernstigs onder de leden had? Icepaw onderbrak haar gedachtes, gelukkig. “Heb je zin om een stukje te zwemmen?” Het klonk als muziek in haar oren. Haar lippen vormden een glimlach en op een geheel nieuwe toon gaf zij antwoord. "Natuurlijk! Zwemmen maakt alles beter." Ze lachte even en vervolgde toen haar zin. "Nou ja, bijna alles. Zullen we gaan?" Apricot liep richting de uitgang van het kamp. "Vertel nu eens een positief verhaal. Ik ben benieuwd." Ze richtte haar blik op Icepaw, haar ogen stonden op uitdaging.}

Under the apricot tree
Stands you and me
Unlikely, it seems
This tree, it breathes

Topic search

Onderwerp: Re: Oops, I did it again di 28 aug 2018 - 20:53

Ze zei dat het goed kwam en hij glimlachte naar haar, al wist hij diep van binnen dat niet meer zo zeker. Toch was een ander onderwerp nu beter. Anders zou hij er in blijven hangen en hij wilde er even alleen over na gaan denken. Dan hoefde hij Apricotpaw er in ieder geval niet meer lastig mee te vallen. Dus voor nu liet hij het rusten. Ze gingen zwemmen. Meteen begonnen zijn lichtblauwe ogen weer te fonkelen. “Ja, laten we gaan.” Icepaw liep achter de andere apprentice aan naar de uitgang van het kamp, in de richting van de rivier. Ze vroeg naar iets leuks. Ehm, even denken. Ooh ja! “Ik was laatst met Coyotepaw in gesprek. Ze zegt dat ze Tallstar heeft gesproken en dat hij aan yoga doet. Gek verhaal toch.” Grinnikte hij toen. En zo verspreidde het nieuwtje zich steeds verder.