[OPEN] Shoot for the stars

Onderwerp: [OPEN] Shoot for the stars di 4 sep 2018 - 17:32

De kleine kitten was ondertussen al een maan oud en hij groeide als kool. Ondeugend stak hij nu zijn neusje uit de nursery. Mama was een wandeling aan het maken en dus was de kust vrij. Met zijn kopje hoog gehouden liep hij zo zelfverzekerd als hij maar kon naar buiten. Niet dat dat echt effect gaf, omdat lopen nog stuntelig ging. Maar hier was hij dan toch; de blik in zijn ondertussen lichtgroengekleurde ogen (de overgangsfase voor ze geel zouden worden) trots als om te zeggen: 'hier ben ik wereld, aanschouw mij.'

OPEN

Duskkit zat zichzelf te vermaken met een blaadje toen ze Southernkit zag lopen. "Hier.... wereld... mij"
hoorde hij vaag. Oehhh dacht ze. Hij gaat de nursery uit. Daar had ze ook wel zin in. Ze liep naar hem toe. Hij was gegroeid, merkte ze op. Duskkit schatte hem nu ongeveer vier weken. Duskkit stopte even. Ze had een enorme jeuk aan haar oor. Ze krabde even met d'r achterpoot en liep verder. "Hei" Zei ze zacht, bijna fluisterend. "Mag ik mee?" Ze toverde een grote grijns op haar gezicht. Ze hoopte maar dat de kit uit was op kattenkwaad. Want daar had Duskkit nu even zin in. Lekker spelen en grappen uithalen, geweldig.

Southernkit keek om toen een grijze poes hem vroeg of ze mee mocht, een grote grijns op haar snuitje. De grijze tabby greens terug, een eerder gemene grijns dan echt een vrolijke. "Duckkit!", piepte hij luid - niet vrolijk om haar te zien, maar bijna uitdagend. Zijn kleine staartje zwaaide wat heen en weer terwijl hij zich groot maakte, hopend om er intimiderend uit te zien voor de veel oudere poes. Op haar vraag antwoordde hij niet - het was geen antwoord waardig. Alsof een zwak poesje mee mocht op zijn grote avontuur!

"Duckkit!" hoorde ze. De kater keek echter niet blij, maar uitdagend. Wat was dat nou? Duskkit snapte het niet. Konden ze geen vrienden zijn? Duskkit verwachtte niet echt dat ze meemocht. Maar ze had er zoveel zin in. Misschien als ze zich zwak opstelde wou hij haar wel wat 'uitleggen' over avontuur. Ja, ik dacht, misschien kan je me uitleggen hoe je nou echt een avontuur beleeft. Die van mij zijn maar saai.." mauwde ze. Ze had een hopende blik in haar ogen en zat geduldig op het dek van bladeren.

Southernkit draaide geïrriteerd met zijn lichtjes groene ogen. Natuurlijk waren haar avonturen maar saai. Ze was maar een dom poesje. Zijn avonturen daarentegen, zouden geweldig zijn! "Jij.. Saai!", piepte hij zelfverzekerd. Tuurlijk was ze saai. Anders zou ze wel leuke avonturen beleven. De warmgrijze kitten stampte een willekeurig steentje dat voor zijn poten lag weg en draaide toen zijn rug naar de oudere poes. Zijn oogjes waren groot terwijl hij zocht wat voor avontuur hij eerst zou gaan beleven, nu hij eindelijk uit de nursery was ontsnapt.

Soo hee, wat denk die kit wel eigenlijk wou Duskkit niks liever dan de kleine kit even uitleggen dat ZIJ ouder was en dat ZIJ zowieso de meest avontuurlijke van de twee was. Was hij dan vergeten dat ZIJ vorige week die krekel had gevangen en dat ZIJ laats nog voor een half uur lang dennenappels tegen een warrior had aangegooid zodat die niet kon slapen!!! Maar ja, natuurlijk deed ze dat niet want dan leek ze alleen maar saaier. Ze keek de kit vragen aan en ging speels met haar staart spelen. Dus jij denkt dat ik saai ben? zei ze met een grijns. Ik zal je eens later zien mompelde ze toen ze naar haar moeder toe liep. PAAAAAH!!!! schreeuwde ze vlak achter haar moeder. Haar moeder werd boos en liep naar haar toe. Ze ontweek haar en rende tussen haar benen door. Ze renden harder en harder en klom de eerste de beste boom in die ze zag. Toen ze best weg hoog zat, voor een kit, zei ze: Haha, ik zal je eens laten zien dat ik niet saai ben en ze sprong uit de boom. Nu maar hopen dat het goed gaat.

PLOF! Duskkit landde met haar pootjes op de grond, gelukkig maar. Ze schudde de pijn snel weg en liep met een trots gezicht naar Southernkit toe. Ha, doe dat maar eens na. Ze bedacht zich even wat ze net gedaan had een grinnikte even. Wat een uitslover was ze toch. Even super dramatisch doen om er voor te zorgen dat je een wit voetje haalt bij een jongere kit nog wel. Ze ging naast Southernkit mee. Je zult niet eens merken dat ik er ben! Mag ik please mee??? zei ze met grote ogen. Ze wist niet eens meer waarom ze er zoveel moeite in stopte om met een tom-cat van twee weken mee te gaan op avontuur. Waarschijnlijk niet omdat ik het zo leuk vind, maar omdat hij me beledigd heeft, dacht ze. Ach ja, hij had waarschijnlijk nog maar half door wat hij zij. Ze keek de kit vragend aan en wachtte op zijn antwoord.

Southernkit keek met zijn kopje schuin gehouden naar wat de poes deed. Ze liep op een oudere poes af, liet de schrikken en sprong vervolgens uit een boom. Euh, okay dan? Voor Duckkit kon bekomen van haar sprong uit de boom had de jonge kitten zich al omgedraaid, weg van de poes. Wat een slijmbal zeg. Hij trok even met zijn oortje toen ze begon te smeken of ze meemocht maar gaf verder geen reactie. Hij liep weg, zijn rug recht en zijn kopje hoog gehouden in een trotse houding die niet echt paste bij een jonge, stuntelige kitten van nog maar een maan oud. Om de zoveel stappen die hij zette struikelde hij bijna, maar hij liep verder alsof dat niet het geval was. Hij wist niet naar waar hij ging, of wat hij zou doen - maar daar dacht hij eigenlijk ook niet echt over na. alles hier was nieuw en opwindend! Het was immers de eerste keer dat hij buiten de nursery was, en dat zou hij niet laten verpesten door een saaie poes die Duckkit heette.

Note: gewoon even zeggen dat alles wat southern denkt niet persoonlijk is, dusk is heel cute maar hij heeft het gwn niet zo op haar XD

Hmm... dit kan nog interessant worden. Als ik hem nou gewoon volg? Duskkit hief haar kopje omhoog en liep met een gekrulde staart weg. Haar staart zwiepte heen en weer in de lucht om het nog wat dramatischer te maken en begon zich bij een boompje verderop te wassen. In haar ooghoeken hield ze Southernkit in de gaten, zodra die ver genoeg zou zijn zou ze hem volgen. Ze wou wel eens weten hoe geweldig zijn avonturen nu werkelijk waren. Kom op, ga nu weg. Ze begon de grond te kneden en maakte er een balletje van, die zou ze normaal naar hem toe rollen. Duskkit zuchte diep. Ze ging haar nagels slijpen, langzaam kwamen er allemaal kleine krasjes tevoorschijn. Duskkit rolde zich op en keek met haar ogen half dicht naar de kleine kit.

Het viel hem niet op dat de poes hem leek te achtervolgen. Hij was compleet overweldigd door de nieuwe geuren en indrukken en eigenlijk kon het hem ook niet schelen. Dit was vrijheid! .. Vrijheid was wel saai zeg. Hier was absoluut niets te doen. Misschien kon hij één van zijn siblings mee naar buiten halen en dan konden ze samen spelen! Plots draaide Southernkit zich om en liep hij weer de nursery in, op zoek naar iemand die wél fun was.

Southernkit liep terug naar de nursery, wat zou hij daar doen? Dacht Duskkit. Ze gaf op. Southerkit was niet over te halen, hij wou geen vrienden zijn en dat moest ze respecteren. Toch voelde ze zichzelf boos worden. Zomaar weglopen zonder ook maar een aardig woord te zeggen, ze zou hem wel terug pakken. Ze was bijna apprentice en dan... dann.... Tja, wat dan. Ze kan hem moeilijk pijn doen, hij is nog maar een kleine kit. Toch was het handiger hem als vriend te hebben. Hij had relatief veel siblings en was soort van de popijopie van de kittens. Ach, wat boeit dat mij. Dacht Duskkit. Een beetje dom was het wel maar, oh, wat had ze hier even zin in. Ze rende voor hem langs zodat hij, als het goed was, niet verder kon. En nu. Ze kneedde de grond een beetje los en probeerde wat zand in zijn richting te gooien, het was niet erg spectaculair. Maar hopelijk had ze hem geraakt en zou hij weten wie hier de baas is. Nu nog wat onaardige woordjes. Jij bent nog maar een kleine kitten, en ik? Ik ben bijna apprentice!!! Het was niet erg onaardig of gemeen, maar meer durfde ze niet echt. Wat nou als iemand het gehoord had? Het liefst wou ze erachteraan schreeuwen, Ik meen het niet, maar ze hield zich stoer en maakte haar groot. Ha! Dacht ze. Zie je wel dat ik ouder, groter en wijzer ben?