Thinking

Venompaw had vandaag de opdracht gekregen om buiten het kamp opzoek te gaan naar prooi. Omdat leaf-fall en leafbare zich binnenkort aan zouden kondigen, was het belangrijk dat er in de tussentijd goed gebruik werd gemaakt van de prooi die zich nu nog volop in het territorium bevond. Het was belangrijk dat ze allemaal goed gevoed zouden blijven zodat ze de moeilijkere periode des te beter zouden kunnen doorstaan. Venompaw had er wel eens bij stilgestaan wat er zou gebeuren als hun Clan op hun zwakst zou zijn en BloodClan zou juist gebruik maken van dat moment. Hij kon alleen maar hopen dat BloodClan ook te weinig prooi zou vinden om zo’n aanval uit te kunnen voeren. Maar hij was er vrij zeker van dat als dat zou gebeuren waar hij voor vreesde dat ze er allemaal klaar voor zouden zijn. Ze hadden BloodClan al eens eerder verdreven; dat zouden ze zo weer opnieuw kunnen doen als de situatie hun ertoe zou dwingen. Venompaw probeerde zijn malende gedachten een beetje opzij te zetten terwijl hij door het territorium rende en zo nu en dan stopte om de geuren om hem heen op te pikken. Hij glimlachte toen hij de geur van muis rook en bleef stilstaan, de muis proberend te lokaliseren. Hij hoorde geritsel aan zijn rechterkant en bleef net zo lang stilstaan totdat hij het gevoel had dat hij één was geworden met het bos. De muis leek dat ook te denken; hij hoorde het hartje van de muis tot hier kloppen en likte langs zijn lippen. Daarna haalde hij gauw uit met zijn poot en grijnsde tevreden toen hij zag dat hij de muis perfect in zijn schedel had geraakt. Hij verzekerde zichzelf van dat het effectief dood was door de nek door te bijten en liep toen weer verder het territorium in. Tijdens zijn tocht kwam hij Bluebell tegen, een naar zijn idee best wel knappe senior warrior. Hij liet de muis vallen en begroette haar door zacht te miauwen. “Gelukkig is de prooi niet al te schaars,” zei hij tegen haar en met een grijns knikte hij in de richting van de muis die hij had gevangen. “We kunnen alle kracht en energie de laatste tijd gebruiken naar mijn idee.” Dat laatste klonk een tikkeltje somber en hij bewoog wat onrustig met zijn oortjes. Het waren donkere tijden voor ShadowClan en dat was wellicht niemand ontgaan.