“You can dance in the storm. [Oceanstar]

Zomers was het verschrikkelijk maar zulk hondenweer als dit was een dikke pak vacht erg gewenst. Chasmkit grijze pels was nog altijd warm en pluizig ondanks dat hij zijn kittenvachtje al kwijt was. Het zou waarschijnlijk ook zijn hele leven zo blijven maar voor nu vond hij dat zeker niet erg. De kille wind die door de heide heen blies voelde hij amper door zijn lekkere pluizige jas. Kleine waterspetters vielen naar beneden toen de kitten zich uit de nursury werkte. Er liepen wat warriors heen en weer maar voor de rest leek het kamp stil. Waarschijnlijk begonnen de Windclanners beschutting op te zoeken voor de aankomende storm.. Chasmkit was niet z’n watje. Pff! Wat kon een paar regenspatten nou tegen hem op? Hah! De al wat stuk gegroeide tom sprong uit de uitgang en huppelde naar het midden van het kamp waar zich al een kleine plas met regenwater vormde. Heel interessant voor een kitten dus. Nieuwsgierig keek hij in het water waar kleine cirkels zich vormde door de spatten. “wow!” Giechelde hij in zich zelf voor dat de lucht zich pas echt openbarsten. Een hoosbui viel naar beneden en binnen een mum van tijd was Chasmkit dikke overeind staande vacht nat tegen zijn lijf gedrukt. Nu hij toch nat was kon hij toch net zo goed in de plassen rondspringen? Zo gedacht zo gedaan begon de tom door de plassen hun te spetteren. De grooste lol hebbend met zichzelf. Niet helemaal wetend dat waarschijnlijk zijn moeder der niet heel erg vrolijk van dit werd als zij hem straks mocht schoonlikken met al deze modder. Oepsie hihi.

- Oceanstar 1st <3

De kleine dondersteen was zo druk met zichzelf om van in de ene plas in de ander te jumpen dat hij totaal niet Oceanstar opmerkte. De grijze leader zuchtte, wetend dat als straks zijn wasbeurt kwam ze de smaak van modder en regen in de mond kreeg. Pas toen de she-cat echt bij hem in de buurt stond merkte hij haar op. Onschuldig keek de tom op. “Hoi mam!” En sprong ondertussen weer in de volgende plas, dit keer alleen niet zo goed terechtkomend.. Chasmkit gleed uit en viel met zijn snuit vol in modder. Zijn grijze vacht nu helemaal donker bruin inplaats van mooi grijs. “Blegh.. Bleghh-blegh..” Sprak de kitten tijdens een lading modder uit zijn bekje te spugen. Zijn tong daarna na buiten bungelend om extra te laten zien hoe vies het wel smaakte. “Jakkie”

Chasmkit was uitgegleden en meteen vroeg Oceanstar als alles wel goed met hem ging. De modderige kitten knikte. Natuurlijk ging alles goed! Hij had nu het aller meeste pret in tijden! “Ja mama, niks aan het pootje.” Glimlachte hij snorrend. Zijn moeder keek hem geamuseerd aan waardoor Chasmkit nog breder glimlachte. Hij was een heerlijke lieve ondeugende boefje met een super groot hart. Zelfs een vlieg zou hij niet eens kunnen bezeren maar dat was gewoon omdat hij nog een kitten was, later als hij groter zou zijn en een echte coole warrior dan zou hij dat probleem niet meer hebben maar voor nu was hij erg zachtaardig. "Inderdaad, en dat mag ik van je vacht halen, kleine deugniet dat je bent." Chasmkit zwiepte met zijn kleine staartje. “Ow oeps haha, sorry mama.” Sprak hij, ja het was geen lekkere smaak dus dat Ocean er niet op stond te wachten was wel duidelijk. “Zullen we naar binnen gaan dan?” Vroeg hij zijn kopje schuin houdend. Dan werd zijn mama ook niet vies en hij niet, als dat mogelijk was, nog viezer. “Bij jouw den?” Die had hij nog nooit gezien.

De jonge kitten was uitgegleden in de modder toen hij leuk van het ene plasje in de ander gesprongen was tijdens de regen storm. Nu was zijn grijze vacht bruin inplaats van grijs en daar werd zijn moeder niet gelukkig van. Ze had hem droogjes verteld dat zij nu zijn vacht mocht gaan oppoetsen en dat was niet zo fijn. De smaak van modder was namelijk niet zo lekker. Dat snapte de kitten wel, helemaal toen hij nog geen minuut geleden zelf ook een hap van het prut mocht proeven. Jakkie. De kitten keek met pretoogjes naar zijn mama. Hij had gevraagd om anders naar binnen te gaan met zijn tweeën, om er voor te zorgen dat hij maar ook Ocean in ieder geval niet nog viezer werd. Hij was al smerig maar nog meer hoefde ook niet, dat wou de modderige kitten zijn moeder niet aan doen. “Is Abysshowl ook in de den?” Vroeg hij terwijl hij vooruit sprong richting de Leaders den. Zijn blauwe oogjes richtte zich op mooie licht grijze she-cat toen hij over zijn schouder keek. Hij was erg trots op dat zijn moeder zo mooi was, maar ook dat hij niet één maar zelfs twee hele lieve mama’s had. Oceanstar en Abysshowl. En hopelijk was de andere grijze she-cat er ook, zij kon namelijk altijd leuke vehaaltjes vertellen.